အိမ္ကို ဘယ္ေတာ့ျပန္ရမလဲ

စည္သူေအာင္ျမင့္

ၿပီးခဲ့တဲ့ ဇြန္လ ၁၇ ရက္က ကရင္ျပည္နယ္ ျမ၀တီတစ္ဖက္ကမ္း ထိုင္းႏိုင္ငံနယ္စပ္ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕မွာ ထိုင္းျပည္တြင္း လံုၿခံဳေရးဌာနက ကမကထလုပ္ၿပီး ျမန္မာဒုကၡသည္ေတြအေရး ေဆြးေႏြးပဲြတစ္ခု လုပ္ပါတယ္။ သံုးရက္ၾကာ က်င္းပမယ့္ အဲဒီေဆြးေႏြးပဲြကို ျမန္မာဒုကၡသည္စခန္းေတြ တည္ရွိတဲ့ နယ္စပ္ (၄) ခ႐ိုင္က ေဒသဆိုင္ရာ ကြပ္ကဲေရးမွဴးေတြ၊ ထိုင္းနယ္ျခားေစာင့္တပ္က တာ၀န္ရွိသူေတြ၊ ထိုင္းျပည္ထဲေရးဌာနက တာ၀န္ရွိသူေတြ၊ UNHCR အပါအ၀င္ ဒုကၡသည္အေရး ေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ အစိုးရမဟုတ္တဲ့ အဖဲြ႕အစည္းေတြ တက္ေရာက္ေဆြးေႏြးေနၾကပါတယ္။ ကရင္တုိင္းရင္းသားအမ်ားစုျဖစ္တဲ့ အဲဒီဒုကၡသည္ေတြရဲ႕ ကံၾကမၼာ ဘာဆက္ျဖစ္လာႏုိင္သလဲ၊ ျမန္မာအစိုးရနဲ႔ ေကအင္နယူလို လက္နက္ကိုင္တုိင္းရင္းသားေတြကေရာ ဘာေတြဆက္လုပ္သင့္သလဲဆိုတာ ဒီကေန႔ ေဆြးေႏြးတင္ျပသြားပါ့မယ္။

အဲဒီေဆြးေႏြးပဲြက မၿပီးေသးတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ရလဒ္ဘယ္လိုထြက္လာမယ္ မသိႏိုင္ေသးပါဘူး။ ဇြန္လ ၁၈ ရက္ကေတာ့ မဲေဆာက္အလုပ္႐ံုေဆြးေႏြးပြဲ တက္ေရာက္ေနသူေတြဟာ ထိုင္းႏိုင္ငံက အႀကီးဆံုး ျမန္မာဒုကၡသည္စခန္းျဖစ္တဲ့ မယ္လစခန္းကိုသြားေရာက္ ေလ့လာခဲ့ၾကပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ထုိင္းနယ္စပ္မွာ ဒီဒုကၡသည္စခန္းေတြစၿပီး ျဖစ္တည္လာတာ ေကအင္န္ယူတပ္ဖဲြ႕နဲ႔ အာဏာရွင္ဦးေန၀င္းရဲ႕ မဆလ (ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ပါတီအစိုးရ) တပ္နဲ႔ တုိက္ပဲြေတြ ျပင္းထန္ခဲ့တဲ့ ၁၉၈၄ ၀န္းက်င္ေလာက္ကတည္းကပါ။ ခုဆို ႏွစ္ေပါင္း ၃၀ နီးပါးရွိပါၿပီ။ ထိုင္းအစိုးရစာရင္းေတြအရ နယ္စပ္မွာ ဒုကၡသည္စခန္း (၉) ခုရွိၿပီး စုစုေပါင္း ဒုကၡသည္ တစ္သိန္း ႏွစ္ေသာင္းေက်ာ္ ရွိတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ရင္းျမစ္ေတြကေတာ့ ဒုကၡသည္ဦးေရ တစ္သိန္းငါးေသာင္းေလာက္အထိ ရွိႏုိင္တယ္လို႔လည္း တြက္ၾကပါတယ္။

ကရင္တုိင္းရင္းသားေတြ အမ်ားစုေနထိုင္တဲ့ အဲဒီဒုကၡသည္စခန္းေတြဟာ ေတာက္ေလ်ာက္ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ ရွိခဲ့တာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ေကအင္န္ယူကေန ဗုဒၶဘာသာ၀င္အမ်ားစုျဖစ္တဲ့ တပ္မွဴးငယ္နဲ႔ တပ္သားအမ်ားစု ခဲြထြက္၊ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးေတြရဲ႕ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံျပဳမႈနဲ႔ DKBA လို႔ေခၚတဲ့ တိုးတက္ေသာ ဗုဒၶဘာသာကရင္အမ်ဳိးသားတပ္ဖဲြ႔ ဖဲြ႕စည္းၿပီး ေကအင္န္ယူကို ျပန္တိုက္ခိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့သူတို႔ ဒုကၡ ပိုဆုိးရြားခဲ့ပါတယ္။ အေၾကာင္းကေတာ့ ဒီဒုကၡသည္စခန္းေတြမွာ ေကအင္န္ယူ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ခိုလႈံေနတယ္။ လက္နက္ေတြ ဖြက္ထားၿပီး ဒုကၡသည္စခန္းေတြကေန ျမန္မာဘက္ အျခမ္းကူးၿပီး အစိုးရတပ္ကို ၀င္တုိက္တယ္ဆိုတဲ့ စြပ္စဲြခ်က္ေတြနဲ႔ ဒုကၡသည္ စခန္းေတြအထိ ၀င္ေရာက္တုိက္ခိုက္၊ မီး႐ႈိ႕ဖ်က္ဆီးမႈေတြ အႀကီးအက်ယ္လုပ္ခဲ့လို႔လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ကရင္ ကရင္ခ်င္း သတ္ျဖတ္ၾကတဲ့ အဆိုးရြားဆံုး စစ္ပဲြရဲ႕ဒဏ္ကို ဒုကၡသည္စခန္းက အမ်ဳိးသမီးနဲ႔ ကေလးငယ္ေတြ သက္ႀကီးရြယ္အိုေတြ ခါးခါးသီးသီး ခံခဲ့ၾကရတာပါ။ ေနာက္ပိုင္းထုိင္းအစိုးရဟာ ဒုကၡသည္စခန္းေတြကို ျမန္မာဘက္အျခမ္းကေန အလြယ္တကူ ၀င္ေရာက္တုိက္ခိုက္လို႔ မရႏိုင္တဲ့ အကြာအေ၀းအထိ ေရႊ႕ေျပာင္းေပးခဲ့ၿပီး နယ္ျခားေစာင့္တပ္ေတြကလည္း လံုၿခံဳေရးယူေပးခဲ့ရပါတယ္။

ဒုကၡသည္စခန္းေရာက္တဲ့ တုိင္းရင္းသားေတြကို အေမရိကန္အပါအ၀င္ တတိယႏုိင္ငံေတြက ဒုကၡသည္ေတြအျဖစ္ လက္ခံေခၚယူတဲ့ အစီအစဥ္ေတြ ရွိခဲ့ေပမယ့္ တကယ့္ဒုကၡသည္ အေရအတြက္နဲ႔စာရင္ အေတာ္ေလးနည္းပါတယ္။ ဒီအထဲ တတိယႏုိင္ငံ သြားခြင့္ရမယ့္ အေရးအတြက္ ဒုကၡသည္အတုေတြလည္း ေပၚေပါက္လာၿပီး အလြန္ႀကီးမားတဲ့ အဂတိလိုက္စားမႈနဲ႔ ေစ်းကြက္ႀကီးတစ္ခုေတာင္ ေပၚေပါက္ခဲ့ပါေသးတယ္။ တခ်ဳိ႕ၿမိဳ႕ေပၚ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းေနရသူေတြ ဒုကၡသည္စခန္းက တာ၀န္ရွိသူတခ်ဳိ႕နဲ႔ေပါင္း၊ လာဘ္ေငြေပး၊ UNHCR လို ဒုကၡသည္မ်ားဆုိင္ရာ မဟာမင္းႀကီး႐ံုးမွာ စာရင္းေပါက္ေအာင္ လုပ္၊ ေနာက္ေတာ့ တန္းစီဇယားထဲ၀င္၊ ကိုယ့္ၿမိဳ႕ကိုယ့္ရြာမွာ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ျပန္လာ ေနထိုင္စားေသာက္၊ ေနာက္ တတိယႏုိင္ငံသြားဖို႔ စာရင္းထဲပါတဲ့အခါ စခန္းထဲျပန္၀င္ ဒီလိုနည္းနဲ႔ အေမရိကအပါအ၀င္ တတိယႏုိင္ငံကို ေရာက္သြားတဲ့ ဒုကၡသည္ အတုေတြကလည္း မနည္းပါဘူး။

တခ်ဳိ႕ေတြဆို ဒီစခန္းထဲမွာပဲ ေမြးလာၾကတဲ့အတြက္ ေမြးရာပါ ဒုကၡသည္ေတြလို႔ေတာင္ ေျပာႏုိင္ပါတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံဆိုတာ ဘာမွန္းမသိ၊ ကရင္ျပည္နယ္ဆိုတာ ဘယ္လိုမွန္း မျမင္ဖူးသူေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ဒီဒုကၡသည္စခန္းနဲ႔ သူတို႔ထြက္လို႔ သြားလို႔ရတဲ့ အလုပ္သြားလုပ္ရာေနရာေတြဟာ သူတို႔ဘ၀ သူတို႔ကမၻာပါပဲ။ ဒုကၡသည္ေတြ ေနေရးကို ထုိင္းႏုိင္ငံက ေနရာေပးထားပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ဒုကၡသည္ စခန္းေတြကေတာ့ ေရနဲ႔ လွ်ပ္စစ္မီးရပါတယ္။ စားေရးေသာက္ေရးကိုေတာ့ ႏုိင္ငံတကာ မိသားစုေတြရဲ႕ ကူညီေထာက္ပံ့မႈကို အဓိကထားေနရတာ ဒီကေန႔အထိပါပဲ။ ပညာေရးကေတာ့ ဒုကၡသည္ စခန္းမွာ ေနသူခ်င္း ျပန္သင္တဲ့ စနစ္နဲ႔ သြားေနတယ္လို႔ပဲ သိရပါတယ္။

ခုလို ထိုင္းအာဏာပိုင္ေတြက ဒုကၡသည္ေတြကို ေနရပ္ျပန္ပို႔ဖို႔ စီစဥ္လာတဲ့အခါ ျမန္မာျပည္ဘက္အျခမ္းက ကရင္တုိင္းရင္းသားေတြရဲ႕ ဘ၀ကိုလည္း တစ္ေစ့တစ္ေစာင္း ျပန္ၾကည့္ဖု႔ိလိုလာပါတယ္။

ဒီေန႔အခ်ိန္ထိ ကရင္တုိင္းရင္းသားေတြဟာလည္း ဒုကၡသည္အမည္မခံထားတဲ့ ဒုကၡသည္သာသာ အဆင့္အတန္းနဲ႔ ေနထုိင္ေနၾကရတာပါ။ ျပည္တြင္းမွာ စစ္ပဲြေတြ မၿပီးဆံုးေသးပါဘူး။ လက္နက္ကိုင္အဖဲြ႕အစည္းေတြကလည္း တစ္ခုမက၊ ႏွစ္ခုမက၊ သံုးခုမက အကဲြကဲြအျပားျပား ျဖစ္ေနတာပါ။ တိုက္ၾကခိုက္ၾကလို႔ ကိုယ့္ရြာ ကိုယ္မေနရဲ၊ လုပ္စားစရာ ေနရာမရိွ၊ ျပည္တြင္းမွာပဲ ဟိုေျပးဒီေရွာင္လုပ္ေနရသူေတြလည္း မနည္းပါဘူး။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ ကိုယ့္ရပ္ရြာဇာတိမွာ လုပ္စားကိုင္စား အဆင္မေျပလို႔ ထုိင္းႏုိင္ငံထဲမွာေအာက္ ေျခသိမ္းအလုပ္ေတြ ႏွစ္ရွည္လမ်ား သြားလုပ္ရင္း သက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္း ျပဳေနၾကရပါတယ္။ အဲဒီအထဲမွာ ကရင္တုိင္းရင္းသားေတြ သိန္းဂဏန္းတခ်ဳိ႕ ရွိႏုိင္ပါတယ္။ ျပည္တြင္းက ကရင္တုိင္းရင္းသားေတြလည္း စီးပြားေရး၊ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ ဖံြ႕ၿဖိဳးေရးက႑အားလံုး နိမ့္က်ေနတာပါ။

ဒါေပမဲ့ ေကာင္းကြက္တစ္ခုကေတာ့ အစိုးရနဲ႔ ကရင္လက္နက္ကိုင္ေတြ အားလံုး အပစ္အခတ္ရပ္စဲထားျပီး အင္အားအရွိဆံုးလို႔ဆိုတဲ့ ေကအင္န္ယူနဲ႔ အစိုးရဆက္ဆံေရး အလြန္အဆင္ေျပေနတာပါ။ ဒီအေျခအေနကို အသံုးျပဳၿပီး အပစ္အခတ္ရပ္စဲထားျခင္းျဖင့္ ကရင္တုိင္းရင္းသားေတြနဲ႔ ျပည္နယ္ ဖံြ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးကို ေဆာင္က်ဥ္းေပးႏုိင္တယ္ဆိုတာ စံနမူနာျပႏုိင္ဖို႔ အခြင့္အေရးလည္းရွိေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘယ္ဆီေနမွန္းမသိေသးတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပဲြႀကီးေတြ မစခင္ ဒုကၡသည္ေတြ အေရးကိစၥစၿပီး ကိုင္တြယ္ ေျဖရွင္းၾကပါ၊ လိုအပ္ရင္ ႏုိင္ငံတကာ ညီလာခံတစ္ခုေခၚပါ၊ ကိုယ့္တိုင္းရင္းသား ျပည္သူေတြအက်ဳိး အခ်ိန္မဆိုင္းဘဲ လုပ္ၾကကိုင္ၾကပါေတာ့လို႔ အစိုးရကိုေရာ၊ ကရင္တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ တပ္ဖဲြ႕ေတြကိုပါ တုိက္တြန္း ႏႈိးေဆာ္လိုက္ရပါတယ္။

Aye Chan Mon Credit To: Mizzima - News in Burmese
http://www.ayechanmon-news1.com/