မေျဖေသာ ဖုန္း၊ မကိုင္ေသာ ဖုန္းႏွင့္ စက္ပိတ္ထားေသာ ဖုန္းမ်ား

(written by : ျမျမင့္မိုရ္)

ျပႆနာက အဲဒီေန႔ မြန္းလြဲ ၁ နာရီခြဲေလာက္ကတည္းက ကြ်န္ေတာ္တို႔လမ္းထဲ မီးပ်က္သြားသည္က စသည္။ ညပိုင္းအထိ မလာ။ အဲ တစ္ညလံုးပဲေျပာပါေတာ့။ တစ္ရပ္ကြက္လံုးလာသည္။ ပ်က္လည္း ခဏ။ ၁ဝ မိနစ္၊ ၁၅ မိနစ္။ ၿပီးေတာ့ ျပန္လာသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ လမ္းပဲ မလာ။ ေရွ႕လမ္း၊ ေနာက္လမ္း၊ ေဘးလမ္းေတြ ထြက္ၾကည့္ေတာ့ မီးေတြ ထိန္ထိန္ညီးလို႔။ အဲဒါနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔က ၿမိဳ႕နယ္လွ်ပ္စစ္႐ံုးကို အက်ဳိးအေၾကာင္းသိခ်င္၍ ဖုန္းေခၚသည္။ သံရွည္ျမည္ကာ ဖုန္းဝင္သည္။ တာဝန္ခံတစ္ေယာက္ေယာက္ေတာ့ ဖုန္းကိုင္လိမ့္မည္။ အက်ဳိးအေၾကာင္း ေျပာလိမ့္မည္ဟု ထင္ထားသည္။ သို႔ေသာ္ တစ္ေယာက္မွ်မကိုင္။ ဒါနဲ႔ ဆက္တုိက္လိုလို နားကာနားကာ ဆက္သည္။ အႀကိမ္ေပါင္း ၄ဝ ေက်ာ္ ၅ဝ ေလာက္ျဖစ္သြားသည္။ မကိုင္။ အင္း ၿမိဳ႕နယ္လွ်ပ္စစ္႐ံုးကို ကိုယ္လို မီးမလာတဲ့ ရပ္ကြက္ေတြက ဆက္ေနၾကသည္ ထင္သည္။ ဒါနဲ႔ တစ္မ်ဳိးစဥ္းစားသည္။ ကြ်န္ေတာ္ Hand Phone Lists ထဲျပန္ရွာေတာ့ လွ်ပ္စစ္႐ံုး Head-Quarter ကုိေတြ႕၍ အကူအညီရလိုရျငား ဖုန္းလွမ္းဆက္ၾကည့္သည္။ ဖုန္းဝင္သြားသည္။ အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးအသံၾကားရၿပီး အမ်ဳိးသားတစ္ဦးကို ဖုန္းလႊဲေပးလိုက္ပံုရသည္။ ကြ်န္ေတာ္က ကြ်န္ေတာ္တို႔ရပ္ကြက္ မီးလာၿပီး ကြ်န္ေတာ္တို႔လမ္း မီးမလာ။ သူမ်ားတကာလာၿပီး ကိုယ့္လမ္းက မလာေတာ့ စိတ္ထဲကလိကလိ ျဖစ္မိေၾကာင္း၊ ၿမိဳ႕နယ္လွ်ပ္စစ္႐ံုးကိုလည္း ဆက္မရ၍ လွမ္းၿပီး အကူအညီေတာင္းျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ဟာသေႏွာကာ ေျပာလိုက္သည္။ တစ္ဖက္က သက္ဆုိင္ရာၿမိဳ႕နယ္႐ံုးကို အက်ဳိးအေၾကာင္း လွမ္းေမးေပးမည္ဟု ရင္းရင္းႏွီးႏွီးျပန္ေျပာသည္။ ဒီေလာက္တုံ႔ျပန္မႈရွိလွ်င္ မဆိုးလွဟု စိတ္ထဲ နည္းနည္းေက်နပ္သြားသည္။ ဒါနဲ႔ နာရီဝက္ေလာက္ေနေတာ့ Head-Quarter ကို လွမ္းဆက္သည္။ ဖုန္းဝင္သည္။ မကိုင္။ ထပ္ထပ္ဆက္သည္။ မကိုင္။ လံုးဝမကိုင္ေတာ့။ ကဲ မွတ္ကေရာ။ သေဘာေပါက္လိုက္ၿပီ။ ဒီပုပ္ထဲက ဒီပဲေတြပါပဲလား။

ဘာျဖစ္လို႔ ဖုန္းမကိုင္တာလဲ။ ကြ်န္ေတာ့္မွာ တစ္ႏြယ္ငင္ တစ္စင္ပါေတြ ေတြးေတာ့သည္။ အဲဒီဝန္ထမ္းေတြရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ အပို အလုပ္လာ႐ႈပ္သူေတြလို႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို ထင္ေနတာလား။ ကြ်န္ေတာ္တို႔က လွ်ပ္စစ္႐ံုးကို ရစ္တာမဟုတ္။ မီးက ဘာျဖစ္လို႔ ပ်က္တာလဲ။
သိခ်င္႐ံု။ ခ်က္ခ်င္းျပင္လို႔ရ ရင္ျပင္။ ျပင္လို႔မရရင္ေစာင့္။ ဒါပဲရွိတာပဲ။ တစ္ခါတစ္ရံ သတင္းစာထဲ ဖတ္ရသည္။ ဘယ္ေန႔ဘယ္ရက္ ဘယ္အခ်ိန္ေတြမွာ လွ်ပ္စစ္မီး ျပတ္ေတာက္မည္။ ဘာျဖစ္လို႔ေပါ့။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံ၏ ဖြံ႕ၿဖိဳးေအာင္ တည္ေဆာက္ေနဆဲအေနအထားကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ သိပါသည္။ ေခတ္အဆက္ဆက္ လွ်ပ္စစ္မီး ႏွင့္ပတ္သက္၍ ကြ်န္ေတာ္တို႔ျပည္သူေတြမွာ ခႏၱီပါရမီအျပည့္။ ဝန္ထမ္းဆိုသည္မွာ ျပည္သူ႔အခြန္ဘ႑ာ စားေနတဲ့သူေတြ။ ေမးလွ်င္ ေျဖရမည္။ ဘယ္ေနရာမွာ ပ်က္ေနသည္။ ျပင္ေနသည္။ ျပင္ဖို႔ေစာင့္ေနသည္။

အေၾကာင္းတစ္ခုခုေၾကာင့္ ဌာနဆုိင္ရာ တစ္ေနရာကို ျပည္သူတစ္ေယာက္က ဖုန္းဆက္လာၿပီဆိုလွ်င္ စက္ပိတ္ထားသည္ မကိုင္။ ဖုန္းျမည္သည္ မကိုင္။ ဖုန္းကိုင္သည့္တုိင္ ကိုင္သူက ေျဖရွင္းခြင့္မရွိလို႔၊ အထက္လူႀကီးမရွိလို႔၊ သက္ဆုိင္ရာတာ၀န္ခံမရွိလို႔၊ အထက္က
ညႊန္ၾကားပိတ္ပင္ထားလို႔ စသျဖင့္ . . .

ဘာျဖစ္လဲ။ ဒါေလးေျဖ႐ံုပဲ။ အဲဒီလိုသိရေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဘက္က ျပင္ဆင္စရာရွိတာေတြ ျပင္ဆင္ရမည္။ စီစဥ္စရာရွိတာေတြ စီစဥ္ရမည္။ အိမ္ေတြမွာ မနက္ေစာေစာထမင္း၊ ဟင္း ထခ်က္ကာ ထမင္းခ်ဳိင့္ႏွင့္ ေန႔ဆုိင္း အလုပ္ဆင္းရသူေတြ ရွိသည္။ ထမင္းခ်ဳိင့္ႏွင့္ ညဆုိင္း အလုပ္ဆင္းရသူေတြ ရွိသည္။ စာက်က္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသားေလးေတြ ရွိသည္။ မီးပူတိုက္ေနသူေတြ၊ အဝတ္ေလွ်ာ္ေနသူေတြ၊ တစ္ႏုိင္တစ္ပုိင္ အိမ္တြင္းလက္မႈလုပ္ငန္းကေလးေတြ ရွိသည္။ လွ်ပ္စစ္မီးႏွင့္ အလုပ္လုပ္ေနသူေတြ တစ္ႏုိင္ငံလံုး ဒုနဲ႔ ေဒး။

ေတြးရင္း ေတြးရင္း ကိုယ့္ ကိုယ္ကိုယ္ ျပံဳးမိသြားသည္။ ဒါမ်ဳိးက ဒီႏိုင္ငံမွာ ဆန္းသလား။ သတင္းစာေတြ၊ ဂ်ာနယ္ေတြမွာ မေျဖေသာ ဖုန္းေတြ၊ မကိုင္ေသာဖုန္းေတြႏွင့္ စက္ပိတ္ထားေသာ ဖုန္းမ်ားအေၾကာင္း မၾကာခဏ ပါတတ္သည္ပဲ။ ဒီေန႔ အျဖစ္အပ်က္ကလည္း အဲဒီလို ဖုန္းအမ်ဳိးအစားထဲ ပါသြားလို႔ ျဖစ္မွာေပါ့။ အင္း အခြင့္အေရးက် ေတာ့ အျပည့္အဝမက သာလြန္၍လိုခ်င္ၿပီး တာဝန္က်ေတာ့ ေခါင္းေရွာင္လိုသည့္ အက်င့္ဆိုးေတြ ဌာနဆုိင္ရာဝန္ထမ္းတခ်ဳိ႕၏ ကိုယ္ထဲတြင္ နတ္ဆိုးတစ္ေကာက္လို ပူးကပ္ေနခဲ့ၿပီ။ ဝန္ထမ္းေတြကို အဲဒီလို အဆိပ္ရည္ အျပည့္နဲ႔ ပံုးတစ္လံုးျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လိုစနစ္ဆိုးေတြက ပံုစံသြန္းေလာင္းလိုက္သလဲ။

အေၾကာင္းေတြကေတာ့ အမ်ားႀကီးရွိမွာပါပဲ။ ဘယ္လိုပဲရွိရွိ။ အေၾကာင္းတစ္ခုခုေၾကာင့္ ဌာနဆုိင္ရာ တစ္ေနရာကို ျပည္သူတစ္ေယာက္က ဖုန္းဆက္လာၿပီဆိုလွ်င္ စက္ပိတ္ထားသည္ မကိုင္။ ဖုန္းျမည္သည္ မကိုင္။ ဖုန္းကိုင္သည့္တုိင္ ကိုင္သူက ေျဖရွင္းခြင့္မရွိလို႔၊ အထက္လူႀကီးမရွိလို႔၊ သက္ဆုိင္ရာတာဝန္ခံမရွိလို႔၊ အထက္က ၫႊန္ၾကားပိတ္ပင္ထားလို႔ စသျဖင့္ အေျဖမဟုတ္ေသာ အေျဖမ်ားကို ၾကားရတာ တစ္ႀကိမ္ မဟုတ္။ ႏွစ္ႀကိမ္ မဟုတ္။ တစ္ေနရာ မဟုတ္။ ႏွစ္ေနရာ မဟုတ္။ (မီဒီယာေတြက ပိုၿပီးသိလိမ့္မည္။)

ဟုတ္ၿပီ။ ျပႆနာျဖစ္ေနၿပီ။ အတည္ျပဳရန္ ေမးတဲ့လူကလည္း ေမးၿပီ။ အဲဒီလို ဖုန္းမကိုင္႐ံု၊ တာဝန္မဲ့ေျဖ႐ံု၊ စက္ပိတ္ထား႐ံုနဲ႔ ၿပီးေရာလား။ အဲဒီလို လတ္တေလာေရွာင္လႊဲမႈ ေဆးၿမီးတိုေတြက ျပႆနာေျဖရွင္းနည္းလား။ ေနာင္ ျပႆနာက ႀကီးထြားလာခဲ့ၿပီဆို ပါေတာ့။ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လိုက္လာတဲ့အခါ တာဝန္မဲ့မႈအတြက္ ျပစ္ဒဏ္ေတြေပၚလာလိမ့္မည္။ ကမၻာနဲ႔အဝန္း တာဝန္မဲ့မႈမ်ားအေပၚ အေရးယူခံရမႈေတြ မ်ားစြာရွိခဲ့သည္။ သာဓကေတြလည္း မ်ားစြာရွိခဲ့သည္။ အဲဒါကို ဘာေၾကာင့္ သင္ခန္းစာမယူႏိုင္ၾကတာလဲ။ နီးရာဓားကိုေၾကာက္ကာ ျဖစ္မွသာ ခံလိုက္ေတာ့မည္။ ယခုေတာ့ ၾကံဳသလိုပဲဆိုသည့္ ခပ္တိမ္တိမ္အေတြးေတြနဲ႔ မိမိသမုိင္းကို ေရးေနၾကတာလား။

အဲဒီလို တာဝန္မယူႏုိင္ဘဲ အေရးပါသည့္ ရာထူးဌာနႏၱရမ်ားတြင္ ရွိေနေသာသူေတြနဲ႔ ႏိုင္ငံေတာ္ကို ဘယ္လိုဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေအာင္ တည္ေဆာက္ၾကမလဲ။ သမုိင္းေၾကာင္း မေကာင္းလွ်င္ အနာဂတ္ႏိုင္ငံေတာ္၊ အနာဂတ္လူ႔အဖြဲ႕အစည္းေကာ ေကာင္းႏိုင္ပါ့မလား။ ဒီလို တာဝန္မဲ့တဲ့ လူ႔အမိႈက္ေတြ ႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာကို ဘယ္လုိတည္ေဆာက္ၾကမလဲ။ ၾကာလွ်င္ လူ႔အမိႈက္မ်ားႏွင့္ ဖြဲ႕စည္းထားေသာႏိုင္ငံကို ကမၻာက ႏွာေခါင္း႐ႈံ႕လာၾကလိမ့္မည္။

အနံ႔ဆိုးတို႔မည္သည္ အမိႈက္ပံုမ်ားဆီကသာ ထြက္ေပၚလာတတ္ပါေၾကာင္း။

ACM Credit To:Eleven Media Group
မိတ္ေဆြ-ဒီလင္႔ ၂ ခုကို Click ႏွိပ္ရုံျဖင္႔သတင္းအစုံကိုဖတ္ႏိုင္ပါသည္။
https://www.facebook.com/excellencemedia
http://www.ayechanmon-news1.com/