November 23, 2013 at 3:54pm
သန္းစိုးႏိုင္ေရးသည္။
၇၀ ခုႏွစ္ေလာက္က စတင္ခဲ့တဲ့ ဒီမုိကေရစီ ျပဳျပင္ေျပာင္း လဲေရး တတိယလႈိင္း (Third Wave) လႈပ္ရွားမႈအတြင္းမွာ ႏုိင္ငံ ေပါင္းရွစ္ဆယ္ေက်ာ္ခန္႔ ဒီမုိကေရစီႏုိင္ငံေတြ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ေထာင္စုႏွစ္အကုန္ပုိင္းကုိ ေရာက္ခ်ိန္မွာေတာ့ ဒီႏုိင္ငံ ေတြရဲ႕ သုံးပုံတစ္ပုံေလာက္သာ ဒီမုိကေရစီႏုိင္ငံအျဖစ္ ဆက္ လက္ရပ္တည္ႏုိင္ခဲ့ၾကတယ္။ ႏုိင္ငံအမ်ားစုဟာ အာဏာရွင္စနစ္ အသြင္သၭာန္အမ်ဳိးမ်ဳိးေအာက္ကုိ ျပန္လည္ေရာက္ရွိသြားခဲ့ ၾကရတယ္။ ဒီလုိျဖစ္ရတဲ့ အေၾကာင္းအခ်က္အမ်ဳိးမ်ဳိးအနက္ အဓိကအေၾကာင္းအခ်က္ဟာ အရပ္ဘက္ဒီမုိကေရစီအစုိးရမ်ား အေနနဲ႔ အာဏာရွင္ေတြရဲ႕ လက္ကုိင္တုတ္အျဖစ္ အသုံးခ်ခံခဲ့ ၾကရတဲ့ စစ္တပ္ကုိ ဒီမုိကေရစီတပ္မေတာ္အျဖစ္ အသြင္ကူး ေျပာင္းေရးလုပ္ငန္းစဥ္ကုိ ေကာင္းမြန္ေအာင္ျမင္ေအာင္ မလုပ္ေဆာင္ႏုိင္ခဲ့ၾကလုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီမွာေမးစရာ ေမးခြန္း ေတြ ရွိလာတာက...
ဒီမုိကေရစီ တပ္မေတာ္ဆုိတာ ဘာလဲ
အာဏာရွင္စစ္တပ္ကုိ ဒီမုိကေရစီတပ္မေတာ္အျဖစ္ ဘယ္လုိ အသြင္ကူးေျပာင္းမွာလဲ
ေယဘုယ်အားျဖင့္ ေျပာရရင္ ဒီမုိကေရစီတပ္မေတာ္ဆုိ တာ ဒီမုိကေရစီႏုိင္ငံေရးစနစ္ကုိ အသိအမွတ္ျပဳ အကာအကြယ္ ေပးၿပီး ဒီမုိကေရစီအုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္ (Democratic Admini-stration) ကုိ လက္ခံတဲ့ တပ္မေတာ္ကုိ ဆုိလုိတာပါ။ ဆုိရရင္ ႏုိင္ငံေတာ္၊ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းနဲ႔ တပ္မေတာ္တုိ႔ရဲ႕ သုံးပြင့္ဆုိင္ဆက္ဆံ ေရးဟာ ဒီမုိကေရစီအေျခခံမူသေဘာေတြအေပၚမွာ ရပ္တည္ရ မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီမုိကေရစီအေျခခံမူသေဘာအရ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ ခ်ဳပ္ပုံအေျခခံမူနဲ႔အညီ ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ထားတဲ့ ႏုိင္ငံ ေတာ္အာဏာပုိင္အဖြဲ႕အစည္းအရပ္ရပ္ရဲ႕ တည္ရွိမႈကုိ တပ္မ ေတာ္အေနနဲ႔ အသိ္အမွတ္ျပဳရမယ္။ တစ္နည္းေျပာရရင္ ေရြး ေကာက္တင္ေျမႇာက္ထားတဲ့ ႏုိင္ငံေရးအီလစ္ေတြရဲ႕ ဒီမုိကေရစီ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္ကုိ မလႊဲမေရွာင္သာစြာ တပ္မေတာ္အေနနဲ႔ နာခံဖုိ႔ တာ၀န္ရွိတယ္။ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ အေျခခံဥပေဒကုိ နာခံ ေရးနဲ႔ ကာကြယ္ေရးဟာ တပ္မေတာ္ရဲ႕ အေျခခံတာ၀န္ျဖစ္တယ္။ တပ္မေတာ္အေနနဲ႔ ဒီအေျခခံတာ၀န္ေတြကုိ နာခံကာကြယ္ေရး ၀တၱရားပ်က္ကြက္ခဲ့ရင္ ဒီမုိကေရစီစနစ္ဟာ ဘယ္လုိမွ တည္ၿငိမ္ ခုိင္မာမႈရွိမွာ မဟုတ္ဘူး။ အနိမ့္ဆုံးအားျဖင့္ ဒီမုိကေရစီအသြင္ကူး ေျပာင္းေရးျဖစ္စဥ္သည္ပင္လွ်င္ တပ္မေတာ္ရဲ႕ ေထာက္ခံမႈမရွိရင္ မျဖစ္ႏုိ္င္ပါ။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ အရပ္သားအစုိးရရဲ႕ ဒီမုိကေရစီ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္ကုိ တပ္မေတာ္က လက္မခံႏုိင္ရင္လည္း စစ္မွန္ တဲ့ ဒီမုိကေရစီတပ္မေတာ္ ထူေထာင္ႏုိင္ေရးဆုိတာ မျဖစ္ႏုိင္ ပါဘူး။
ဒီမုိကေရစီျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးဆုိင္ရာ ႏုိင္ငံတကာ အေတြ႕အႀကံဳေတြအရ စစ္တပ္ကုိ ဒီမုိကေရစီအသြင္ကူးေျပာင္းေရးလုပ္ငန္းစဥ္ဟာ အျခားနယ္ပယ္ေတြထက္ ခက္ခဲ႐ႈပ္ေထြး ကာ အထိအရွမခံႏုိင္တဲ့ လုပ္ငန္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုပ္ငန္းစဥ္ မေအာင္ျမင္ရင္ ဒီမုိကေရစီျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး လုပ္ငန္းစဥ္ႀကီး တစ္ရပ္လုံး ဆုံး႐ႈံးထိခုိက္နစ္နာသြားတတ္ပါတယ္။ အသြင္ကူး ေျပာင္းေရးလုပ္ငန္းစဥ္ကုိ မလုပ္ရင္မျဖစ္သလုိ အေလာတႀကီး၊ အလ်င္စလုိ လုပ္လုိ႔ မျဖစ္ပါဘူး။ “မေလ်ာ့မတင္း ေစာင္းႀကိဳး ညႇင္း”တဲ့ နည္းနဲ႔ စနစ္က် ေျခလွမ္းရွိစြာ ေဆာင္ရြက္ရမွာ ျဖစ္ပါ တယ္။ ဒီမုိကေရစီတပ္မေတာ္အသြင္ ကူးေျပာင္းေရးလုပ္ငန္း စဥ္ဟာ သိမ္ေမြ႕နက္႐ႈိင္းသည္ႏွင့္အမွ် သတိႀကီးစြာထားၿပီး ေဆာင္ရြက္ရမည့္လုပ္ငန္း ျဖစ္ပါတယ္။
ေနာက္ထပ္ အေရးႀကီးတဲ့ အခ်က္တစ္ခ်က္ကေတာ့ ေယ ဘုယ် ဒီမုိကေရစီျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးမွာ အေျခခံလုပ္ငန္းစဥ္၊ ေျခလွမ္းနည္းနာ၊ ေပၚလစီမူ၀ါဒရွိတန္သေလာက္ အသင့္ရွိေနၿမဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ စစ္တပ္ကုိ ဒီမုိကေရစီအသြင္ေျပာင္းေရးလုပ္ ငန္းစဥ္မွာေတာ့ ပုံေသနည္းရယ္လုိ႔ တိတိက်က် ပီပီသသ မရွိခဲ့ ၾကပါဘူး။ တုိင္းျပည္မ်ားရဲ႕ ႏုိင္ငံေရး၊ စီးပြားေရးအေျခအေန၊ အရပ္ဘက္-စစ္ဘက္ဆက္ဆံေရးအေနအထား၊ သမုိင္းေနာက္ခံ ကားေတြအေပၚ မူတည္ၿပီး “တစ္ေက်ာင္းတစ္ဂါထာ တစ္ရြာတစ္ ပုဒ္ဆန္း” ျဖစ္ေနတတ္ၾကပါတယ္။ ပညာရွင္မ်ားရဲ႕ ႏုိင္ငံတကာ အသြင္ကူးေျပာင္းေရး အေတြ႕အႀကံဳဆုိင္ရာ ေလ့လာမႈေတြကုိ အေလးထားရမွာ ျဖစ္ေပမယ့္ ပုံတူကူးခ်လုိ႔ မရပါဘူး။ ဒီမုိကေရစီ တပ္မေတာ္ အသြင္ကူးေျပာင္းေရးဆုိင္ရာ သီ၀ရီ၊ မူ၀ါဒ၊ နည္းနာ ရယ္လုိ႔ ဘယ္မွာမွ အတိအက် မရွိၾကပါဘူး။ ေလစင္ၾကည့္ၿပီး ရြက္တုိက္ၾကရတာမ်ဳိးပါ။ ဒါေၾကာင့္လည္း ျပင္သစ္ႏုိင္ငံေရးသိပၸံ ပညာရွင္ အယ္လိန္းေရာ့ကြီ (Allein Rouquie) က...
““ပညာရွင္ေတြ အေသအခ်ာ ေလ့လာျပဳစုထားတဲ့ သီ၀ရီ ေတြ၊ ေကာက္ခ်က္ေတြကုိ သမုိင္းတရားခြင္က ႐ုတ္ျခည္း ျငင္း ဆန္ပယ္လွန္ပစ္တာမ်ဳိးေတြ ရွိခဲ့ၾကဖူးပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒီမုိကေရစီျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးတုိ႔၊ ဒီမုိကေရစီတပ္မေတာ္ အသြင္ ကူးေျပာင္းေရးတုိ႔ဆုိတာေတြဟာ သမုိင္းျဖစ္စဥ္ကုိ ဖန္တီးတဲ့ အေၾကာင္းအခ်က္ေတြ မဟုတ္ၾကပါဘူး။ ႏုိင္ငံေရးစနစ္ဖ်က္သိမ္း ေရး၊ အစုိးရေျပာင္းလဲပစ္ေရး၊ လူမႈစနစ္ေျပာင္းလဲေရးဆုိတဲ့ သမုိင္းေၾကာင္း အေျပာင္းအလဲႀကီးေတြ ႐ုတ္တရက္ေပၚေပါက္ ေျပာင္းလဲေမွာက္လွန္ပစ္လုိက္ႏုိင္ျခင္းရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲ ျဖစ္ေပၚ လာေလ့ရွိတဲ့ အက်ဳိးဆက္ေတြသာ ျဖစ္ပါတယ္””လုိ႔ ျပတ္သားစြာ ေကာက္ခ်က္ခ်ခဲ့ပါတယ္။
ႏုိင္ငံတကာစစ္ေရးေလ့လာသူပညာရွင္မ်ားရဲ႕ အဆုိအရ ဒီမုိကေရစီစစ္တပ္အသြင္ ကူးေျပာင္းေရးမွာ အၾကမ္းဖ်င္းအား ျဖင့္ အသြင္သၭာန္ သုံးမ်ဳိး ရွိပါတယ္။
(၁) စစ္ပြဲလြန္ ဒီမုိကေရစီ စစ္တပ္အသြင္ကူးေျပာင္းေရးသဏၭာန္
ဒီစစ္ပြဲလြန္ အသြင္ကူးေျပာင္းေရးသဏၭာန္ကုိပဲ ႏွစ္မ်ဳိး ထပ္ခြဲႏုိင္ပါေသးတယ္။
(က) ဒုတိယကမၻာစစ္ပြဲလြန္ အသြင္ကူးေျပာင္းေရးသဏၭာန္
ဥပမာအားျဖင့္ ဒုတိယကၻာစစ္ၿပီးဆုံးၿပီးေနာက္ပိုင္းမွာ စစ္႐ႈံးသြားတဲ့ ဂ်ာမနီ၊ ဂ်ပန္နဲ႔ အီတလီ အာဏာရွင္ႏုိင္ငံ သုံးႏုိင္ငံ က စစ္တပ္ေတြကုိ အႂကြင္းမဲ့ လက္နက္ခ်ေစကာ အၿပီးတုိင္ ဖ်က္ သိမ္းၿပီးေနာက္ မဟာမိတ္တပ္ဖြဲ႕မ်ားရဲ႕ ႀကီးၾကပ္မႈေအာက္မွာ ကာကြယ္ေရးတပ္ဖြဲ႕မ်ား ျပန္လည္ဖြဲ႕စည္းထူေထာင္ေပးျခင္းမ်ဳိး ျဖစ္တယ္။
(ခ) ျပည္တြင္းစစ္ပြဲလြန္ အသြင္ကူးေျပာင္းေရးသဏၭာန္
ဥပမာအားျဖင့္ ယူဂုိဆလားဗီးယားႏုိင္ငံ ၿပိဳကြဲၿပီးေနာက္ ဆာ့ဘ္လူမ်ဳိးေတြ၊ ခ႐ုိေအးရွားေတြအၾကား ျပင္းထန္တဲ့ ျပည္ တြင္းစစ္ျဖစ္ပြားၿပီးေနာက္ ႏုိင္ငံတကာႀကီးၾကပ္မႈေအာက္မွာ ဆားဗီးယားတပ္မေတာ္၊ ေဘာ့စနီးယား၊ အာဇီဂုိးဗီးနားတပ္မ ေတာ္ေတြ ထူေထာင္ေပးခဲ့ရတယ္။ အလားတူ အယ္လ္ဆာေဗးဒုိး ႏုိင္ငံမွာလည္း လူတစ္သိန္းနီးပါး ေသဆုံးခဲ့တဲ့ ၁၂ ႏွစ္ၾကာ ျပည္ တြင္းစစ္ ျဖစ္ပြားခဲ့ၿပီးေနာက္ အစုိးရနဲ႔ လက္၀ဲသူပုန္မ်ားအၾကား ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေစ့စပ္ေဆြးေႏြးပြဲ ေအာင္ျမင္သြားခဲ့ကာ အယ္လ္ ဆာေဗးဒုိးတပ္မေတာ္ကုိ ျပန္လည္အသြင္ေျပာင္း ဖြဲ႕စည္းခဲ့ရ တယ္။ ဒီလုိ စစ္ပြဲလြန္ကာလေတြမွာ ဒီမုိကေရစီ စစ္တပ္အသြင္ ေျပာင္းထူေထာင္ခဲ့ၾကရတာ မွန္ေပမယ့္ တစ္ႏုိင္ငံနဲ႔ တစ္ႏုိင္ငံ အသြင္ကူးေျပာင္းရပုံျခင္းက မတူခဲ့ၾကေပ။
(၂) အုပ္စုိးမႈသဏၭာန္ အေျပာင္းအလဲ
ေနာက္ထပ္ ဒီမုိကေရစီစစ္တပ္အသြင္ကူးေျပာင္းေရး ျဖစ္ ေပၚရျခင္းကေတာ့ အစုိးရရဲ႕ အုပ္စုိးမႈသဏၭာန္အေျပာင္းအလဲ (Changes in Administrative form of Government) ေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီမွာလည္း မတူတဲ့ အသြင္သဏၭာန္ ႏွစ္မ်ဳိး ေတြ႕ရပါတယ္။
(က) ကုိလိုနီေခတ္လြန္ အသြင္ကူးေျပာင္းေရး (Post Colonial Transition)
ဒီအသြင္ကူးေျပာင္းေရး အေတြ႕အႀကံဳကုိေတာ့ ကုိလုိနီ အုပ္စုိးမႈေအာက္က လြန္ေျမာက္ၿပီး လြတ္လပ္ေရးရလာတဲ့ ႏုိင္ငံ ေတြမွာ ေတြ႕ရတတ္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာလည္း ၁၉၄၅ ခုႏွစ္က ကႏၵီစာခ်ဳပ္အရ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ကုိ အသြင္ေျပာင္းျပဳျပင္ဖြဲ႕ စည္းခဲ့ၾကရတဲ့ အေတြ႕အႀကံဳမ်ဳိး ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။
(ခ) ျပန္လည္ေပါင္းစည္းမႈဆုိင္ရာ အသြင္ကူးေျပာင္းေရး
အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးလုပ္ငန္းစဥ္ကုိ အေကာင္အထည္ေဖာ္လာႏုိင္ခ်ိန္ေတြမွာ တပ္မေတာ္ျပန္လည္ ေပါင္းစည္းေရးဆုိင္ရာ အသြင္ကူးေျပာင္းမႈသၭာန္ေတြကုိ ေတြ႕ ရတတ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ေတာ့ ေတာင္အာဖရိက၊ ဂ်ာမနီနဲ႔ ယီမင္ႏုိင္ငံေတြရဲ႕ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးလုပ္ငန္းစဥ္ ေတြမွာ ေတြ႕ျမင္ခဲ့ၾကရပါတယ္။ ေတာင္အာဖရိက အသား အေရာင္ခြဲျခားေရး၊ လူျဖဴအစုိးရနဲ႔ မင္ဒဲလားဦးေဆာင္တဲ့ အာဖရိက အမ်ဳိးသားေကာင္စီ (ANC) အဖြဲ႕တုိ႔အၾကား ႏွစ္သုံး ဆယ္ၾကာ ႏုိင္ငံေရး၊ စစ္ေရးတုိက္ပြဲေတြ ခင္းခဲ့ၾကၿပီးေနာက္ ၉၀ ခုႏွစ္ေနာက္ပုိင္းမွာ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးအစုိးရ တစ္ရပ္ကုိ ဖြဲ႕စည္းႏုိင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ လူျဖဴအစုိးရစစ္ တပ္နဲ႔ ANC စစ္တပ္တုိ႔အၾကား ျပန္လည္ေပါင္းစည္းေရး အသြင္ကူးေျပာင္းမႈ ျဖစ္စဥ္တစ္ရပ္ကုိ ျဖတ္သန္းခဲ့ၾကရပါတယ္။ ဂ်ာမနီနဲ႔ ယီမင္တုိ႔မွာလည္း အလားတူျဖစ္စဥ္ေတြ ျဖတ္သန္းခဲ့ၾက ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အသြင္ကူးေျပာင္းေရးသၭာန္ေတြကေတာ့ တစ္ႏုိင္ငံနဲ႔ တစ္ႏုိင္ငံ မတူခဲ့ၾကပါဘူး။
(၃) အစုိးရအေျပာင္းအလဲ (Regime Change)
အစုိးရအေျပာင္းအလဲေၾကာင့္ ဒီမုိကေရစီတပ္မေတာ္ကုိ အသြင္ေျပာင္းခဲ့ၾကရတာလည္း အၾကမ္းဖ်င္းအားျဖင့္ သဏၭာန္ ႏွစ္မ်ဳိး ရွိပါတယ္။
(က) အာဏာရွင္ေခတ္လြန္ အသြင္ကူးေျပာင္းေရး
အေၾကာင္းအခ်က္အမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ အာဏာရွင္အစုိးရ အျဖစ္က ဒီမုိကေရစီအစုိးရအသြင္ ေျပာင္းလဲလာတဲ့အတြက္ ဒီမုိ ကေရစီတပ္မေတာ္ အသြင္ကူးေျပာင္းခဲ့ရတဲ့ ႏုိင္ငံေတြကေတာ့ ဥေရာပမွာ စပိန္၊ ေပၚတူဂီ၊ ဂရိႏုိင္ငံတုိ႔ ရွိခဲ့ၾကပါတယ္။ လက္တင္ အေမရိကမွာေတာ့ အာဂ်င္တီးနား၊ ခ်ီလီနဲ႔ ဂြါတီမာလာႏိုင္ငံမ်ား ျဖစ္ၾကပါတယ္။ အာရွမွာေတာ့ ထုိင္း၊ ေတာင္ကုိရီးယားနဲ႔ အင္ဒုိ နီးရွားႏုိင္ငံမ်ား ရွိခဲ့ၾကပါတယ္။
(ခ) ကြန္ျမဴနစ္ေခတ္လြန္ အသြင္ကူးေျပာင္းေရး
၁၉၉၀ ခုနစ္၀န္းက်င္က ဘာလင္တံတုိင္းႀကီး ၿပိဳကြဲၿပီး ေနာက္ပုိင္းမွာ အေရွ႕ဥေရာပႏုိင္ငံမ်ားက ကြန္ျမဴနစ္အစုိးရေတြ ပုံစံအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ျပဳတ္က်သြားခဲ့ၾကၿပီးေနာက္ပုိင္း ဒီမုိကေရစီ အစုိးရေတြ ေပၚေပါက္လာခဲ့ၾကပါတယ္။ ထုိစဥ္က ကတၱီပါေတာ္ လွန္ေရးနည္းနဲ႔ ညင္သာေခ်ာေမြ႕စြာ အသြင္ကူးေျပာင္းသြားတဲ့ ႏုိင္ငံေတြ ရွိခဲ့ၾကသလုိ အာဏာလုပြဲေတြနဲ႔ ရင္ဆုိင္ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ တုိင္းျပည္ေတြလည္း ရွိခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီအထဲမွာ ဒီမုိကေရစီတပ္ မေတာ္ အသြင္ကူးေျပာင္းေရးတုိက္ပြဲ ဆင္ႏႊဲခဲ့ၾကရတဲ့ တုိင္းျပည္ ေတြ ကေတာ့ ႐ုရွား၊ ဆလုိဗီးနီးယားနဲ႔ ယူေမးနီးယားတုိ႔ ျဖစ္ၾကပါတယ္။
စစ္တပ္သည္ ေခတ္သစ္လူ႔အဖြဲ႕အစည္းတုိင္းအတြက္ မရွိ မျဖစ္ လုိအပ္ေသာ Institution တစ္ရပ္ျဖစ္ၿပီး လူ႔အဖြဲ႕အစည္း၏ အက်ဳိးစီးပြားထိန္းသိမ္းကာကြယ္ေရးအတြက္ ခုိင္မာအား ေကာင္းေနရမည္ ျဖစ္သည္။ သုိ႔တုိင္ ၎င္းသည္ ႏုိင္ငံေတာ္၏ အေရးပါသည့္ အစိတ္အပုိင္းတစ္ခုျဖစ္သည့္အေလ်ာက္ ႏုိင္ငံ ေတာ္၏ ႀကီးၾကပ္စီမံခန္႔ခြဲမႈေအာက္တြင္သာ ရွိရေပလိမ့္မည္။ ထုိ႔ ေၾကာင့္ပင္ ႏုိင္ငံေရးသိပၸံပညာရွင္ႀကီး မက္စ္ေ၀ဘာ (Max Waber) က ““ေခတ္သစ္လူ႔အဖြဲ႕အစည္းတစ္ရပ္၏ အစိတ္အပုိင္း ျဖစ္ေသာ စစ္တပ္သည္ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းတြင္ စစ္ေရး႐ုပ္ပုိင္းအင္ အားမွန္သမွ် ရယူသုံးစြဲပုိင္ခြင့္ကုိ လက္၀ါးႀကီးအုပ္ ရယူထား သည့္ တစ္ခုတည္းေသာ ႈည်အငအကအငသည ပင္ ျဖစ္သည္။ ဤသည္ပင္ စစ္တပ္ႏွင့္ အရပ္သားအဖြဲ႕အစည္းတုိ႔အၾကား ကြဲျပားျခားနား ခ်က္ျဖစ္၏။ တစ္ခ်ိန္တည္းတြင္ ဤသည္ပင္ စစ္တပ္အေနႏွင့္ အရပ္သားအုပ္စုိးမႈအေပၚ စိန္ေခၚၿခိမ္းေျခာက္ႏုိင္စြမ္းရွိေသာ အေနအထားပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။ သုိ႔ေသာ္ ႏုိင္ငံေတာ္အေနျဖင့္ ၎င္းကုိ အကာအကြယ္ေပးမည့္ အင္အားတစ္ရပ္ လုိအပ္ေသာ ေၾကာင့္ ႏုိင္ငံေတာ္၏ အရင္းအျမစ္အလုံးစုံကုိ အသုံးခ်၍ စစ္တပ္ ကုိ ထူေထာင္ေပးထားျခင္းျဖစ္သည္။ ထုိသုိ႔ အၾကမ္းဖက္အင္အား သုံးစြဲခြင့္ကုိ ႏုိင္ငံေတာ္က စစ္တပ္အား ေပးအပ္ထားျခင္းေၾကာင့္ ပင္ စစ္တပ္အေနႏွင့္ ႏုိင္ငံေတာ္ကုိ လက္ေအာက္ခံျပဳခြင့္ မရွိသင့္ ေပ။ ဤသည္ကုိ အရပ္ဘက္အစုိးရအေနျဖင့္ ထိန္းသိမ္းခ်ဳပ္ကုိင္ ပုိင္ခြင့္အာဏာ ရွိသင့္ေပသည္။ အရပ္ဘက္အစုိးရအေနျဖင့္ စစ္ တပ္ကုိ အမိန္႔ေပးခြင့္ ရွိရမည္ျဖစ္သလုိ စစ္တပ္၏ လြတ္လပ္စြာ ရပ္တည္လႈပ္ရွားပုိင္ခြင့္ကုိလည္း အရပ္ဘက္အစုိးရက အာမခံ ခ်က္ေပးရန္ လိုအပ္ေပသည္””ဟူ၍ ရွင္းလင္းျပတ္သားစြာ ေထာက္ျပခဲ့ေပသည္။ ပညာရွင္ႀကီး မက္စ္ေ၀ဘာ၏ အထက္ပါ အဆုိအမိန္႔သည္ပင္လွ်င္ ဒီမုိကေရစီတပ္မေတာ္တစ္ရပ္၏ အေျခခံလကၡဏာႏွင့္ လုပ္ငန္းတာ၀န္မ်ားကို ေဖာ္ညႊန္းလုိက္ ျခင္း ျဖစ္ေပသည္။(Ref: Making A Democratic Army)
Cookies
ေအးခ်မ္းမြန္ Credit To > Yangon Press International
Post a Comment