Saturday, November 9, 2013
သူတို႔ ကေလး ဘဝတုန္း ကေတာ့ က်ည္ဆန္ ၿပီးသည္ နင္းမိုင္းၿပီးသည္ ဟူ၍ေက်ာ္ၾကားခဲ့ၾကကာ ျမန္မာႏိုင္ငံ အ ေရွ႕ေတာင္ဖ်ားတြင္ ေျပာက္က်ား တပ္ သား တစ္ရာ ခန္႔ႏွင့္ လႈပ္ရွားခဲ့ၾကသည္။ ဆယ္စုႏွစ္ တစ္ခုမက လြန္ခဲ့ၿပီးသည့္ ယေန႔ အခ်ိန္တြင္မူ သူတို႔၏ “God’sArmy” ေျပာက္က်ား အဖြဲ႕သည္လည္း မရွိေတာ့လင့္ ကစား တစ္ခ်ိန္ က ေက်ာ္ ၾကားခဲ့သည့္ ေဂ်ာ္နီထူးႏွင့္ လူသာ ထူး အႁမႊာညီအစ္ကို ကမူ ျပန္လည္ ဆုံေတြ႕ ၾကၿပီ ျဖစ္ေလ၏။
လူသာ ကဆီြဒင္တြင္ ေနထိုင္သည္။ ေဂ်ာ္နီကေတာ့ ၂ဝဝ၁ ခုႏွစ္က သူတို႔လက္နက္ ခ်ခဲ့ၾကသည့္ေနရာႏွင့္ မေဝး လွေသာ ထိုင္းနယ္စပ္ရွိ တရားမဝင္ ဒုကၡသည္ စခန္း တစ္ခုတြင္ ရွိေနေသး၏။ ယခု သူတို႔ အသက္ ၂၅ ႏွစ္ ရွိၾကၿပီ။ ေဂ်ာ္နီက နယူးဇီလန္ မွာ ေဆြမ်ဳိးေတြျပန္ ဆုံၾကရန္ ေမွ်ာ္လင့္ထားၿပီး၊ လူသာကမူ သူတို႔၏ ရဲေဘာ္ေဟာင္း မ်ား အတြက္ စိတ္ပူေနလ်က္ ရွိသည္။
၂ဝဝ၉ ခုႏွစ္တြင္ ဆြီဒင္သို႔ ေရာက္ သြားၿပီးေနာက္ ထိုင္းသို႔ ပထမဆုံး အ ႀကိမ္ ျပန္ေရာက္ျခင္း ျဖစ္သည့္ ၿပီးခဲ့သည့္ လက လူသာထူးႏွင့္ ေတြ႕ရာဝယ္ သူ႔လူေတြ ထိခိုက္မႈ ရွိမွသာလွ်င္ သူ႔အ ေနျဖင့္ ျပန္လည္ တိုက္ပြဲ ဝင္ေတာ့မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာသည္။
”ေပ်ာ္လို႔ တိုက္ေနၾကတာ မဟုတ္ ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ေသမွာ ေၾကာက္ တာေပါ့။ မတိုက္ မျဖစ္လို႔သာ တိုက္ခဲ့ ၾကရတာပါ” ဟု လူသာက ေျပာပါသည္။
KNU အင္အား ေလ်ာ့ပါးေနခ်ိန္ ျမန္မာ စစ္တပ္မ်ား ကရင္ျပည္နယ္တြင္း သို႔ ဝင္ေရာက္ခဲ့ၾကသည့္ ၁၉၉၇ ခုႏွစ္ ဝယ္ သူတို႔ အႁမႊာညီေနာင္ ၏ ဒ႑ာရီ စတင္ခဲ့သည္။
”ကြၽန္ေတာ္တို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ခုခံ ကာကြယ္ၾကရမယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ က်ဳပ္တို႔ကို ဘယ္သူမွ ထိပါး လာတာကို မၾကိဳက္လို႔ပဲ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အမိေျမကို ကြၽန္ေတာ္ တို႔ ခ်စ္တယ္ေလ။ ဒီေတာ့ တိုက္ခိုက္ဖို႔ကို ေရြးရေတာ့တာ ပဲ။ KNU ဆီကေသနတ္ ၇ လက္ ကြၽန္ ေတာ္တို႔ ရတယ္။ အဲဒီ ေသနတ္ေတြ နဲ႔ပဲ ျမန္မာ စစ္တပ္ကို ကြၽန္ေတာ္ တို႔ တိုက္ခဲ့ တယ္။ မတိုက္ခင္ေတာ့ ဆုေတာင္းတာ အၿမဲ လုပ္တယ္။ တိုက္ရင္ ႏိုင္တာပဲဗ်”ဟု လူသာထူး က ေျပာျပသည္။
သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ “God’s Army”ဟု ကင္ပြန္း တပ္လိုက္ၾက၏။ ”ဘုရားသ ခင္၏ တပ္မေတာ္” (သို႔မဟုတ္) ”အရွင့္ တပ္မေတာ္”ဟု ဆိုႏိုင္မည္။
ေကာင္ေလးေတြက ဆူညံျမဴး ၾကြ ၾကေသာ္လည္း တင္းက်ပ္ေသာ စည္းကမ္းႏွင့္ ခရစ္ယာန္ ဘာသာတရား၏ အဆုံးအမမ်ားက သူတို႔ကို ထိန္းသိမ္း ခဲ့ပါသည္။ ရြာထဲ တြင္ သူတို႔ အရက္ မေသာက္ၾက။ ေန႔စဥ္ အနည္းဆုံးတစ္ ႀကိမ္ေတာ့ ဘုရားဝတ္ျပဳၾကသည္။
သူတို႔ေနထိုင္ရာ ကမာ ပေလာရြာ သို႔ေရာက္ခဲ့ၾကသည့္ သတင္းစာ ဆရာ မ်ားသည္ အရြယ္ေရာက္ေနၾကၿပီ ျဖစ္သည့္ ေနာက္လိုက္ အဖြဲ႕သားမ်ားက ပခုံး ေပၚတြင္ ခ်ီပိုး သယ္ေဆာင္ၿမဲျဖစ္သည့္ လူမမယ္ အရြယ္ အႁမႊာညီေနာင္ကို ေတြ႕ ၾကရၿမဲ ျဖစ္သည္။
အႁမႊာညီေနာင္၏ အေက်ာ္ၾကားဆုံး ဓာတ္ပုံမွာ ေအပီ သတင္းဌာနက ဓာတ္ပုံ သတင္းေထာက္ အပီခ်တ္ဝီရာဝြန္ ႐ိုက္ကူးခဲ့သည့္ပုံ ျဖစ္ၿပီး၊ ဓာတ္ပုံ ထဲတြင္ နဖူးေပၚဝဲ က်ေနသည့္ ဆံပင္မ်ား ေျပာင္ေနေအာင္ ရိတ္ထားသည့္ အသက္ ၁၂ ႏွစ္အရြယ္လူသာက သူ႔မ်က္ခုံးမ်ားကို ပင့္ကာ ေဆးျပင္းလိပ္ တစ္လိပ္ကို ဖြာေနၿပီး သူ႔နံေဘး ရွိေဂ်ာ္နီ ကမူ အျပစ္ကင္းစင္သည့္ မ်က္ႏွာေပး ကေလး ႏွင့္ ျဖစ္သည္။
ၿပီးခဲ့သည့္လက သူတို႔ အႁမႊာႏွင့္ ေတြ႕ဆုံခဲ့ရာတြင္မူ ယခုအခါ ထူးညီ ေနာင္၏ ေနထိုင္မႈသည္ ထိုစဥ္ကႏွင့္ လားလားမွ် မဆိုင္ေတာ့ၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။
လူသာက ဆြီဒင္ႏိုင္ငံ စေတာ့ ဟုမ္းၿမိဳ႕၏ အေနာက္ဘက္ မိုင္တစ္ရာ မွ်ေဝးေသာ ေနရာရွိ ဂိုတင္း ၿမိဳ႕တြင္ေန ထိုင္ကာ စီးပြားေရး ပညာ၊ သမိုင္းပညာ ႏွင့္အျခား အႏု ပညာ ရပ္တို႔ကို ေလ့လာ သင္ ၾကားလ်က္ ရွိၿပီး တစ္ဖက္ကလည္း အလုပ္လုပ္ ကိုင္လ်က္ရွိသလို သက္ႀကီး ရြယ္အို မ်ားအားလည္း ေစာင့္ေရွာက္ေပး လ်က္ရွိသည္။ သူသည္ ကရင္ အမ်ဳိးသမီး တစ္ဦးႏွင့္ လက္ထပ္ခဲ့ကာ သားတစ္ေယာက္ ေမြးဖြားခဲ့ ၿပီးေနာက္မွ သူတို႔ လင္ မယား ကြာရွင္းျပတ္စဲ ခဲ့ၾကျပန္၏။ သား ငယ္မွာမူ အေမျဖစ္ သူႏွင့္အတူ ေနထိုင္ လ်က္ရွိသည္။
”ဆြီဒင္ကို ကြၽန္ေတာ္ ႀကိဳက္တယ္ ဗ်။ ဒါေပမဲ့ အရမ္းေအးတယ္။ ဒါေပမဲ့ တိုင္းျပည္ ကေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းတယ္ဗ်။ တစ္ေယာက္ နဲ႔ တစ္ေယာက္ ပစ္တာ ခတ္ တာေတြ မရွိ ဘူး။ အခ်င္းခ်င္း ထိခိုက္နာ က်င္ေအာင္ လုပ္တာ မ်ဳိးေတြလည္း မရွိ ဘူး”ဟု လူသာထူး က ေျပာသည္။
ေဂ်ာ္နီကမူ လယ္သမား တစ္ဦး အျဖစ္ အေျခခ် လုပ္ကိုင္ခဲ့ေသာ္လည္း လြန္ခဲ့သည့္ တစ္ႏွစ္ မရွိတရွိ အခ်ိန္ကပင္ လွ်င္ ယခင္ ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္ အတူ ေနထိုင္ခဲ့ ၾက သည့္ ဒုကၡသည္ စခန္းသို႔ျပန္ လာခဲ့သည္။
လက္နက္ ခ်ခဲ့ၿပီးေနာက္ ေပ်ာက္ ဆုံးကုန္ၾကသည့္ သူတို႔၏ ရဲေဘာ္ေဟာင္း မ်ား ဘာေတြ ဘယ္လိုျဖစ္ကုန္ၾကသည္ ကို လူသာ ႀကိဳးစားရွာေဖြလ်က္ ရွိသည္။
”သူတို႔ရဲ႕ မိန္းမ နဲ႔ ကေလးေတြက သူတို႔ကို ေစာင့္ေနၾကတယ္။ ၁၃ ႏွစ္ ေတာင္ ၾကာခဲ့ၿပီေလဗ်ာ။ သူတို႔ အကုန္ ေသကုန္ၾကၿပီလို႔ ကြ်န္ေတာ္ေတာ့ထင္ တာပဲ”ဟု ေဂ်ာ္နီ ထူး က ေျပာသည္။
၁၉၉၉ ခုႏွစ္ ၂ဝဝဝ ျပည့္ႏွစ္မ်ား ဝယ္ ထိုင္းႏိုင္ငံဆိုင္ရာ ျမန္မာသံ႐ုံးႏွင့္ ထိုင္းေဆး႐ုံႀကီး တို႔ကို အျခားအဖြဲ႕ တစ္ခုႏွင့္ ပူးတြဲ၍ ဝင္ေရာက္စီးနင္း တိုက္ခိုက္ခဲ့ ၾကၿ ပီးေနာက္ဝယ္မူ God’s Army ၏အနာဂတ္သည္ လည္း ကပ္သင့္သည့္ႏွယ္ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။
ျမန္မာႏွင့္ ထိုင္းႏွစ္ႏိုင္ငံ၏ ဖိအား ေပးမႈမ်ား ေအာက္ဝယ္ God’s Army လ်င္ျမန္စြာ ၿပိဳလဲခဲ့ရ၏။ သူတို႔၏ ရြာ တြင္ပင္ သူတို႔လက္နက္ ခ်ခဲ့ၾကရသည္။ လူသာႏွင့္ ေဂ်ာ္နီ တို႔သည္ ထိုင္းႏိုင္ငံရွိ ဒုကၡသည္ စခန္း တစ္ခုသို႔ အတူေရာက္ သြားၾကေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္း တြင္ တစ္ကြဲ တစ္ျပားစီ ျဖစ္ခဲ့ၾကရျပန္၏။
၂ဝဝ၆ ခုႏွစ္တြင္မူ ေဂ်ာ္နီႏွင့္ God’s Army အဖြဲ႔သား ၈ ဦး လက္နက္ခ် အလင္းဝင္ေၾကာင္း ျမန္မာ အစိုးရပိုင္ ႐ုပ္ျမင္သံၾကား သတင္းဌာနမွ ထုတ္ လႊင့္ခဲ့ သည္။ ျမန္မာ အစိုးရ၏ ေသြး ေဆာင္ျဖားေယာင္းမႈေၾကာင့္ဟု လူသာ က ေျပာပါသည္။
ေဂ်ာ္နီႏွင့္ နယူးဇီလန္တြင္ ေနထိုင္လ်က္ ရွိေသာ သူတို႔၏ မိခင္ႏွင့္ညီမတို႔ ႏွင့္ ျပန္လည္ ဆုံေတြ႕ျဖစ္ရန္ လူသာ ကူ ညီေနသည္။ ”ဒီလို ျဖစ္လာေအာင္ လူ အေတာ္ မ်ားမ်ား ကို ကြၽန္ေတာ္စကား ေတြ ေျပာရလိမ့္မယ္ဗ်” ဟု လူသာက ေျပာသည္။ သူတို႔ ဖခင္မွာမူ အျခားဒုကၡ သည္ စခန္း တစ္ခုတြင္ ရွိေနေသးသည္။
လူသာ ဆီြဒင္ကို ျပန္မသြားခင္ အထိ ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္ အစဥ္ပင္ တတြဲတြဲရွိေနၾကသည္။ ခြဲၾကေလေသာ္ ေဂ်ာ္နီ႔မ်က္လုံးဝယ္မ်က္ရည္စေတြ ေတြ႕ လာရ၏။”မငိုနဲ႔ကြာ.. ေယာက်္ား မွန္ရင္ မ်က္ရည္ မက်ဘူးကြ” ဟု လူသာက သူ႔ညီကို ႏွစ္သိမ့္သည္။ ေနာက္ႏွစ္ ျပန္လာခဲ့ဦးမွာ ဟုလည္း သူက ကတိေပး ေသးသည္။
ဟက္ကာ
မွတ္ခ်က္ – နယူးေယာက္တိုင္း သတင္း စာမွ “Briefly, Myanmar’s ‘God’s Army’ Twins Reunite” ေဆာင္းပါး ကို ဆီေလ်ာ္ေအာင္ျပန္ဆိုပါသည္။
ေအးခ်မ္းမြန္ Credit To > Popular Myanmar
Post a Comment