လိပ္ကၽြန္းလူသတ္မႈ ေပါက္တူးေနွာင့္နဲ႔ တခ်က္စီပဲ ထုတာတဲ့- ဘာသာျပန္ ကုိရဲ

By ေအးႏိုင္ 7 November 2014

ထိုင္းႏိုင္ငံေတာင္ပိုင္း စူရတ္ဌာနီခရိုင္ လိပ္ကြ်န္း (ခုိေတာင္ကြ်န္း) မွာ ၿပီးခဲ့တဲ့ စက္တင္ဘာ လလယ္ပိုင္းက လူသတ္မႈနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ထိုင္းရဲတပ္ဖြဲ႔က ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းထားတဲ့ ကို၀င္းေဇာ္ထြန္းနဲ႔ ရဲတပ္ဖြဲ႔အၾကား ဘာသာျပန္ေပးတဲ့ ကိုရဲကို ဒီဗြီဘီသတင္းေထာက္ ကုိေအးႏိုင္က ဆက္သြယ္ေမးျမန္းထားပါတယ္။

၀င္းေဇာ္ထြန္းနဲ႔ ကိုေဇာ္လင္းတို႔ကို ဖမ္းဆီးစဥ္က ကိုရဲတုိ႔ ဘာသာျပန္ေဆာင္ရြက္တဲ့ အေျခအေနကို ေျပာျပပါ။
“ဘာသာျပန္ဆိုတာ ဒီက က်ေနာ္တေယာက္တည္းမဟုတ္ဘူး။ ေနာက္တေယာက္ရွိေသး တယ္ခင္ဗ်။ မြန္မ တေယာက္။ မိန္းကေလးတေယာက္ရွိေသးတယ္။ ၀င္းေဇာ္ထြန္းဆိုတဲ့ ေကာင္ေလးကို စူရတ္ (စူရတ္ဌာနီၿမိ္ဳ႕) မွာ ဖမ္းမိတယ္။ သူက ခုိေတာင္ေလွနဲ႔ပါလာတဲ့အခ်ိန္မွာေပါ့။ ခုိေတာင္ေလွနဲ႔ပါလာတဲ့အခ်ိန္မွာ ဖမ္းမိတယ္။ ဖမ္းမိတဲ့အခ်ိန္မွာ သူ႔ကိုစစ္တယ္။ က်ေနာ့္ကို ဘာသာျပန္ခိုင္းေတာ့ သူက ဒီကို ပန္းရန္လုပ္ဖို႔လာတာလို႔ ေျပာတယ္။ သူဒီကိုဘာလာလုပ္တယ္၊ သူ႔အေဖနာမည္၊ အေမနာမည္ေတြ။ သူတို႔ေနာက္ ဒီအန္ေအေတြ ဘာေတြစစ္တယ္ဆုိတာ က်ေနာ္ကေတာ့ မသိဘူးေပါ့ဗ်ာ၊ ဒီအန္ေအဆိုတာ ေနာက္မွ သိရတာေပါ့။ အဲဒါ သူတို႔ ဘာသာျပန္တဲ့အခ်ိန္မွာ သူ႔ကို ဒီမွာစစ္တယ္။ စစ္လည္းၿပီးေရာ က်ေနာ္တို႔ ဒီ အခ်ဳပ္မွာေပါ့ေလ။ အခ်ဳပ္ထဲေတာ့ မထည့္ပါဘူး။ က်ေနာ္တို႔ ဒီအမႈစစ္ခန္းမွာေပါ့။ ေထာက္လွမ္းေရးရုံးခန္းမွာ သူ႔ကိုစစ္တယ္။ သူ႔ကို ေသးေတြ ဘာေတြ စစ္ၿပီးတာနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ ဖာ့က္ပက္ (အမွတ္ ၈ တိုင္းရုံး) ဆုိတဲ့ေနရာကို က်ေနာ္တို႔နဲ႔ နည္းနည္း ကားေမာင္းရင္ မိနစ္ (၂၀) ေက်ာ္ေလာက္ေတာ့ ေမာင္းရတာေပါ့ေနာ္။ အဲဒီေနရာကို သူတို႔ေခၚသြားတယ္။ သူတို႔တိုင္းရုံးေပါ့ေနာ္ ဖာ့က္ပက္ဆုိတဲ့ေနရာကို ေခၚသြားၿပီးေတာ့ အဲဒီမွာ စစ္တယ္။ စစ္တဲ့အခါမွာ စစ္တဲ့အထိလည္း ဒီကေလးက က်ေနာ္လည္း ဘာသာျပန္ေပးတာ အဲလိုပဲ။ သူ႔ကိုယ္ေရးရာဇ၀င္ေပါ့ေနာ္။ အဲဒါေတြယူတယ္။ စစ္တဲ့အခ်ိန္မွာ သူက မေျပာေသးဘူး၊ မေဖာ္ေသးဘူး။ မေဖာ္ဘဲနဲ႔ ေနာက္ထပ္ (၁၅) မိနစ္ေလာက္မွာ က်ေနာ္လည္း ဗိုက္တအားဆာေနၿပီေပါ့ေနာ္။ က်ေနာ္ထမင္းစားေနတဲ့အခ်ိန္ အဲဒီကေလးကုိ တေယာက္တည္း ေခၚသြားလိုက္တယ္။ အရာရွိအခန္းကို ေခၚသြားၿပီးေတာ့ သူတို႔စစ္ေဆးတယ္။ စစ္ေဆးတဲ့အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္ထမင္းစားေနတာနဲ႔ က်ေနာ့္ကို ဘာသာျပန္ေခၚလိုက္တယ္။ ‘လာလာ’ တဲ့၊ ‘ထမင္းစားလို႔ၿပီးၿပီလားတဲ့’‘ၿပီးၿပီ’ လို႔။
“က်ေနာ္ အဲဒီကေလးနားကို ေရာက္သြားၿပီးေတာ့ အဲဒီကေလးက ဘာစိတ္ကူးေပါက္ၿပီးေတာ့ ဘယ္လိုျဖစ္တယ္ေတာ့ မသိဘူး။ က်ေနာ္ေတာင္မွ ၾကက္သီးေမြးညင္းထသြားတယ္။ ‘က်ေနာ္တဲ့၊ အစ္ကိုတဲ့’ ဘာျဖစ္ဆို က်ေနာ္က သူ႔ကို ဘာသာျပန္ေပးတယ္ဆိုတာက သူတို႔က စကားသက္ေသေရာ၊ သတင္းေထာက္ေတြေရာ အကုန္လုံးရွိေနတယ္ဗ်ာ။ လူႀကီးေတြလည္းရွိေနတယ္။ က်ေနာ္က သူ စကားတခြန္းေျပာရင္၊ သူက (၁) ဆိုရင္ က်ေနာ္က (၁) ပဲ ျပန္ေပးလို႔ရတယ္။ (၂) ျပန္ေပးလို႔ မရဘူး။ (၂) ျပန္ေပးရင္ က်ေနာ္ ထိမွာေပါ့ မဟုတ္ဘူးလား။ အေနာက္မွာ တိုင္းမွဴးေတြေရာ၊ ဘာေတြေရာ။ အဲဒီမွာ အနိမ့္ဆုံးအဆင့္က စာလ၀ပ္ (စစ္ေဆးေရးအရာရွိ) ဆိုတဲ့အဆင့္ပဲရွိတယ္။ ထိုင္းရဲေတြအမ်ားႀကီးပဲ၊ လူႀကီးေတြေပါ့ဗ်ာ။
“အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ အဲဒီကေလးက ဘာစေျပာလိုက္လဲဆိုေတာ့ ‘အစ္ကိုတဲ့ က်ေနာ္ ၀န္ခံလို႔ရွိရင္ေပါ့ေနာ္၊ ေသဒဏ္က်ႏိုင္လားတဲ့ ဒီအမႈကတဲ့’ အဲဒီကေလးက က်ေနာ့္ကို ေျပာလိုက္တယ္။ ၀င္းေဇာ္ထြန္းဆိုတဲ့ ေကာင္ေလး၊ ဒီမွာ ဖမ္းမိတဲ့ေကာင္ေလးေပါ့။ ငယ္ငယ္ေလးနဲ႔ေကာင္ေလး။ က်ေနာ္ကေျပာတယ္ ‘ညီေလး မင္း မဟုတ္ဘဲနဲ႔ ၀န္မခံနဲ႔ေနာ္’ ‘အစ္ကိုတဲ့ က်ေနာ္ ေသဒဏ္က်လားတဲ့’ ‘ေသဒဏ္က်တာ၊ မက်တာ က်ေနာ္လည္း မသိဘူး။ မင္းအမႈက ေသးေသးေလးကိတ္စမဟုတ္ဘူး။ ‘မဟုတ္ဘူးတဲ့ က်ေနာ္ ၀န္ခံလို႔ရွိရင္ ေသဒဏ္က်ႏိုင္လားတဲ့’။ အဲေတာ့ က်ေနာ္က ရဲေတြက က်ေနာ့္ကို တခါ ျပန္ေမးတယ္။ သူဘာေျပာတာလဲတဲ့။ က်ေနာ့္ကိုေမးတာလည္း ေဘးနားမွာလည္း လူေတြရွိတာေပါ့ဗ်ာ။ ဒါေပမယ့္ ယူနီေဖာင္းနဲ႔မဟုတ္တဲ့အတြက္ က်ေနာ္ကလည္း လိမ္ေျပာလို႔ မရဲဘူး။ ေဘးနားမွာလည္း အမ်ားႀကီးပဲ။ ဗမာေတြလား၊ ရွမ္းေတြလား မသိဘူး။ ေဘာင္းဘီ၀တ္ထားေတာ့ က်ေနာ္က ဗမာ၊ ရွမ္းဆိုတာ နဖူးမွာ စာေရးထားတာမဟုတ္တဲ့အတြက္ က်ေနာ္လည္း မသိႏိုင္ဘူးေလ။ တျခားသူေတြလည္းအမ်ားႀကီးဆိုေတာ့ က်ေနာ့္မွာလည္း လိမ္မရဲဘူး။ အဲဒါ ၿပီးလည္း ၿပီးေရာ သူ႔ကို ေမးပါေလေရာ။ ေမးေတာ့ သူက က်ေနာ္ေျပာတယ္၊ သူက ဒီ္လို၀န္ခံရင္ ေသဒဏ္က်မလားဆိုေတာ့ သူတုိ႔ရဲ႕ ဒါက ရဲပရိယာယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ၀န္ခံမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အမႈေပါ့တယ္ေပါ့။ က်ေနာ္ထင္တာေတာ့ ဒီကေလးက ဘယ္လိုျဖစ္သြားလဲ မသိဘူးဗ်ာ။ သူနဲ႔က်ေနာ္နဲ႔ (၁၅) မိနစ္ေလာက္ပဲ ထမင္းစားခ်ိန္ေလး အခန္းထဲမွာ သူ႔ကို ေခၚၿပီးစစ္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူက ေျပာလိုက္တာက က်ေနာ္ ၀န္ခံလို႔ရွိရင္တဲ့ သူေျပာတဲ့စကားအသံေတြပဲ သူတို႔စက္နဲ႔ ဖမ္းထားတာရွိမွာေပါ့ေနာ္။ က်ေနာ္ေတြ႔တာေတာ့ ေဘးမွာ စက္ေတြရွိေနတာကိုး။ က်ေနာ္နဲ႔ေျပာတဲ့ပုံေတြေကာ၊ က်ေနာ္ သူနဲ႔ စကားေျပာေနတဲ့ပုံေတြ၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အမႈကို သူက ၀န္ခံလိုက္တယ္။

ထမင္းမစားခင္ အဲဒီကေလးက ၀န္ခံလို႔လား။

“မဟုတ္ဘူး မဟုတ္ဘူး။ က်ေနာ္ထမင္းစားၿပီးသြားၿပီ။ ထမင္းစားၿပီးေတာ့ သူတို႔ က်ေနာ့္ကို ေခၚလိုက္တာ က်ေနာ့္ကို အျပင္မွာ။ အဲဒီကေလးကို (၁) ခန္း။ က်ေနာ့္ကို (၁) ခန္း။ က်ေနာ္က ထမင္းစားေတာ့ သူတို႔ က်ေနာ္ကို အျပင္ထုတ္သြားတယ္။ အျပင္ထုတ္သြားတယ္ဆိုတာ အျပင္ သီးသန္႔ (၁) ခန္းမွာေပါ့ က်ေနာ့္ကို သူတို႔ရဲပဲ ထမင္း၀ယ္လာၿပီးေတာ့ ထမင္းေကြ်းတယ္။ သူတို႔ရဲအရာရွိေတြလည္း ၄၊ ၅၊ ၆ ေယာက္ရွိမယ္ စားၾကတာေပါ့။ စားၿပီးတာနဲ႔ က်ေနာ့္ကိုလာေခၚတယ္။ အဲဒီရုံးခန္းထဲမွာပဲေပ့ါ။ ဒါေပမယ့္ အခန္းကေတာ့ တခန္းစီေပါ့။ ဘာသာျပန္ထမင္းစားလို႔ ၿပီးၿပီလားတဲ့ ရဲတေယာက္က လာေခၚတယ္။ ၿပီးပါၿပီလို႔။ အဲလို ေျပာေနတဲ့အခ်ိန္မွာ အဲဒီကေလးက အဲဒီလို အဲဒီမွာ ရဲတေယာက္။ အရာရွိလား ဘာလဲေတာ့ မသိဘူးဗ်ာ ယူနီေဖာင္းမ၀တ္ထားတဲ့အတြက္ေပါ့ေနာ္။ သူတို႔ေျပာတာေတာ့ အရာရွိပိုင္းကလို႔ ေျပာတာပဲ။ အရပ္ရွည္ရွည္ ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္းနဲ႔ အဲဒီလူ (၁) ေယာက္ကေန စစ္လိုက္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အဲဒီကေလးက အဲဒီစကားကို ေျပာလိုက္တယ္။ သူေျပာတဲ့အတိုင္းကုိပဲ က်ေနာ္က အားလုံးကို ဘာသာျပန္ေပးရတယ္။ အဲလို ဘာသာျပန္ေပးေနတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ မြန္မဆိုတာကေတာ့ ေနာက္မွ က်ေနာ္ သိရတာေပါ့ေနာ္။ ေနာက္ထပ္ အခန္းႀကီးထဲကို ေခၚသြားတာေပါ့ေနာ္။ ေခၚသြားၿပီးေတာ့ အမႈကို၊ က်ေနာ္လည္း သူ မြန္မဆိုတာ မသိဘူး။ မြန္မဆိုတာ စာေရးထားတာမဟုတ္ဘူး။ ထဘီနဲ႔မဟုတ္ဘူး ေဘာင္းဘီ၀တ္ထားတယ္။ အဲဒီမြန္မက ဘယ္မွာေနလဲဆိုေတာ့၊ ေနာက္မွေျပာျပတာေနာ္ သူ႔ကိုစစ္ၿပီးေတာ့မွ။ စကားကို က်ေနာ္ျဖတ္ေျပာတာ မြန္မဆိုတာက ေနာက္မွ က်ေနာ္ေျပာျပမယ္။ အဲဒါနဲ႔ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေကာင္ေလးကို က်ေနာ့္ကို ဘာသာျပန္ခိုင္းတယ္။ ဘာသာျပန္ေတာ့ သူက ၀န္ခံတယ္။ အဲဒီ သူတို႔သတ္တာ မွန္ကန္တယ္ေပါ့ေနာ္။ သူတို႔ေသဒဏ္က်မွာေၾကာက္လို႔၊ မေျပာရဲလို႔။ သူတို႔ ေပါက္တူးနဲ႔ ဘယ္လိုခုတ္တာတို႔။ ေကာင္မကို သူတို႔ ဘယ္လိုမုဒိမ္းက်င့္တာတို႔၊ သူေျပာျပတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ သူ႔ကို ေသခ်ာေမးပါတယ္ ညီေလးေနာ္ ၀င္းေဇာ္ မဟုတ္ဘဲနဲ႔ ၊ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ ရဲေတြလည္းေမးပါတယ္။ မဟုတ္ဘဲနဲ႔၀န္ခံတာလား၊ ေၾကာက္လို႔၀န္ခံတာလား။ သူက ၀န္ခံလိုက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္နဲ႔ သူနဲ႔ (၁၅) မိနစ္ေလာက္၊ မိနစ္ (၂၀) ေလာက္ အကြာမွာေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဘယ္လိုျဖစ္သြားလဲ မသိဘူးေနာ္။ မွန္လုံခန္းေတြနဲ႔။ သူ၀န္ခံတယ္။ သူ၀န္ခံတဲ့အတိုင္းကို က်ေနာ္ ဘာသာျပန္ေပးရတယ္။

ကိုရဲ ထမင္းမစားခင္၊ မကင္းကြာခင္က ကေလးနဲ ့စကားေျပာခြင့္ရလား။

“ရတယ္၊ ရတယ္။ အတူတူပဲရွိေနတယ္။ က်ေနာ့္ေဘးနားမွာ ဘာသာျပန္ေပးေနတာပဲ။”

အဲဒီေတာ့ ပထမပိုင္း ကိုရဲထမင္မစားခင္က သူက ဘာေျပာလဲ။

“မေျပာေသးဘူး။ ဒါေပမယ့္ စာရြက္စာတမ္းေတြ သူတို႔ျပတယ္။ ဓာတ္ပုံေတြျပတယ္။ ျပတယ္ဆိုတာဗ်ာ။ သူနဲ႔လည္း ခပ္ဆင္ဆင္ပဲ။ အခုေနာက္ပုိင္းမွ က်ေနာ္လည္းသိရတာဗ်ာ၊ ဒီ လူႀကီးသားဆိုလား ဘာဆိုလား။ ဓာတ္ပုံထဲမွာ ေနာက္မွ ဇေ၀ဇ၀ါနဲ႔၊ ေနာက္ေတာ့။ အင္းဒီကေလးနဲ႔လည္း ခပ္ဆင္ဆင္ပဲလို႔ ၀င္းေဇာ္ထြန္းဆိုတဲ့ ေကာင္ေလးနဲ႔က။ ၀င္းေဇာ္ထြန္းက သူ႔ထက္အေကာင္ေသးတယ္။ ဟုိေကာင္ကနည္းနည္း တီဗြီထဲမွာ ၾကည့္ရတာေနာ္ ဒီေကာင္က အေကာင္ႀကီးမလားေတာ့ မသိဘူး။ ပုံစံနဲ႔ ရုပ္ခ်င္းကေတာ့ ခပ္ဆင္ဆင္ပဲ။ သူတို႔အေနအထားကေလ။ အဲဒီ ေဘာင္းဘီတိုနဲ႔ ေျပးတဲ့ပုံ။ သူတို႔က၊ ၀င္းေဇာ္ထြန္းက မင္းပုံလားဆိုေတာ့ ျဖစ္ရင္လည္းျဖစ္ႏိုင္တယ္ေပါ့ က်ေနာ္ပုံေပါ့။ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ ေဖ့စ္ဘြတ္ထဲမွာ တင္တယ္ဘာညာဆိုတာ ျဖစ္ရင္လည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္ေပါ့။ တခုဆိုးသြားတာက သူေျပာလိုက္တဲ့စကားေတြက သူရဲ႕၀န္ခံခ်က္နဲ႔ ေပ့ါေနာ္ အဲဒီႏိုင္ငံျခားသားဆီက ဖုန္းက ဘယ္မွာလဲ။ ဖုန္းက သူ႔သူငယ္ခ်င္း လင္းလင္းဆိုတဲ့ေကာင္ေလးဆီမွာ။ သူက လင္းလင္းအိမ္မွာေနတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ေနာက္တခ်က္က သူက မ်က္မွန္။ ႏိုင္ငံျခားသားဆီက သူ ပိုက္ဆံေတာ့မယူသြားဘူး မ်က္မွန္တလက္ ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲက ႏိႈက္ယူသြားတယ္။ ေနာက္ေန႔မနက္မွာ ရုတ္ရုတ္သဲသဲ သတင္းေတြၾကားေတာ့ သူ ေၾကာက္ၿပီးေတာ့ အဲဒီမ်က္မွန္ကို ခ်ဳိးၿပီးေတာ့ လႊတ္ပစ္လိုက္တယ္။ အဲလိုမ်ဳိး၊ ဖုန္းကေတာ့ သူ႔သူငယ္ခ်င္းကို ေပးထားတယ္။ သူ႔သူငယ္ခ်င္း လင္းလင္းဆိုတဲ့ေကာင္ေလး၊ သူေနတဲ့အိမ္မွာေပါ့ေနာ္။ အဲဒါ လင္းလင္းကေနၿပီးေတာ့ အဲဒီဖုန္းကို ထုေခ်လိုက္လား ဘာလဲေတာ့မသိဘူးေပါ့ ဒါ ေနာက္ပို္င္းမွ သူေျပာတဲ့စကားေတြေနာ္။”

လင္းလင္းဆိုတာ ေဇာ္လင္းကို ေျပာတာလား။

“မဟုတ္ဘူး လင္းလင္းဆိုတာ ေနာက္သပ္သပ္ရွိေသးတယ္။ ၀င္းေဇာ္ထြန္းဆိုတဲ့ ေကာင္ေလးေနတဲ့ အိမ္လို႔ ေျပာတယ္။”

၀င္းေဇာ္ထြန္းကေလ၊ ကိုရဲထမင္းစားၿပီးလို႔ ျပန္လည္းျပန္ေရာ၊ က်ေနာ္ေသခ်ာေအာင္ေမး တာ၊ ကိုရဲတို႔ ဘာသာျပန္တာလြဲတယ္ဆိုတဲ့စကားေတြ ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္မွာေဖာ္ျပေနလို႔ ေသခ်ာေအာင္ ေမးရတာပါ။ ၀င္းေဇာ္ထြန္းက ကိုရဲထမင္းစားၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ တိုက္ရိုက္ ၀န္ခံတဲ့ဥစၥာကေလ၊ ဘာေတြကို ၀န္ခံတာလဲ။ မုဒိမ္းက်င့္တယ္လို႔ ၀န္ခံတာလား၊ ဘယ္လိုမ်ဳိး၀န္ခံတာလဲ။

“အဲဒီ အမႈအားလုံးကိုေပါ့။ သူတို႔အဲလို ဘယ္လိုလုပ္တယ္။ ဘယ္လိုသတ္တယ္။ ဘယ္လို သူတို႔ ဘီယာေသာက္တယ္။ ဘယ္လိုသြားတယ္၊ ဘယ္လိုလာတယ္ဆိုတာ အဲဒီမွာ အကုန္လုံး သူက စေဖာ္ေတာ့တာပဲ။ အဲလိုမ်ဳိးေပါ့။ သူအဲလို ေျပာလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္ ၾကက္သီးေတြ တအားထသြားတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ ဒါ က်ေနာ္တို႔ အမ်ဳိးသား တမ်ဳိးသားလုံး သိကၡာက်တဲ့အလုပ္ႀကီး၊ ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား ဒါႏိုင္ငံနဲ႔ ေျပာမယ္ဆိုရင္။ က်ေနာ့္အေနနဲ႔လည္း ဘယ္လိုေခၚမလဲ သူ႔ကို ဘုရားမွာပဲ ဆုေတာင္းေပးႏိုင္တယ္။ ဒါပဲရွိတယ္။ က်ေနာ္ ေန႔တိုင္းေမတၱာပို႔ေပးတယ္ သူ႔ကို၊ ဒါပဲလုပ္ေပးလို႔ႏိုင္တယ္။”

ကိုရဲ ဘာသာျပန္ေပးခဲ့တာကို အမ်ား ရွင္းရွင္းလင္းလင္းသိရေအာင္၊ ေမးခြန္းေလး (၂) ခုေလာက္ ေမးခ်င္တယ္။ ကိုရဲထမင္းစားေနတဲ့ ၁၅ မိနစ္ၾကာအခ်ိန္မွာ စစ္တာက ၀င္းေဇာ္ထြန္းက ထိုင္းလိုနားလည္လား။ ဒါမွမဟုတ္ရင္ ထုိင္းေတြက ဗမာလို နားလည္လား။ အဲဒါကေရာ ဘယ္လိုမ်ဳိးျဖစ္တာတုန္း။

“နားလည္တာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီလိုမ်ဳိး။ က်ေနာ္ထမင္းစားေနတဲ့အခ်ိန္မွာ သူ႔ကို အခန္းထဲကို ေခၚထုတ္သြားတယ္။ ပထမ သူနဲ႔က်ေနာ္နဲ႔ အတူတူပဲရွိေနတယ္ေလ။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ထမင္းစားတဲ့အခ်ိန္မွာ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ၾကာသြားၿပီ။ သူ႔ကို အခန္းထဲကို ေခၚသြားတဲ့ အခ်ိန္မွာေပါ့ေနာ္ က်ေနာ္ ဘာမွ မျမင္ရဘူး။ အဲဒီအခန္းကို က်ေနာ္တို႔ မျမင္ရဘူး။ က်ေနာ္က ထမင္းစားတာ အျပင္မွာ၊ တျခားအေဆာင္မွာ။ ဒီဘက္ကို သူ႔ကို အခန္းတခန္းဘက္ကို ေခၚထုတ္သြားတယ္။ အဲဒီအခန္းကေတာ့ သူတို႔ အရာရွိေနတဲ့အခန္းေပါ့။ အရာရွိ အခန္းပဲဆိုတာ က်ေနာ္ ဘယ္လိုသိသလဲဆိုေတာ့ ေနာက္မွ အဲဒီမွာ အရာရွိေတြ ထိုင္တာ က်ေနာ္ေတြ႔တယ္ေလ။”

အဲဒါ ဘယ္ေနရာလဲ ကိုရဲ။

“အဲဒီအခန္းက ဖာ့က္ပက္မွာပဲ။ ေျပာမယ္ဆို ထခမ္း လို႔ ေခၚတာေပါ့ ဖူဖင္း ဖူဖင္း (ဖူဖင္းရဲစခန္း)။

အဲဒါ ေကာ့စမြီမွာလား။
“မဟုတ္ဘူး။ စူရတ္ဌာနီမွာ။”

ဒါဆို ကိုရဲလည္း မသိဘူးေပါ့ေနာ္၊ ထိုင္းေတြက ဗမာလို နားလည္လား။ ၀င္းေဇာ္ထြန္းက ထိုင္းလိုနားလည္လားဆိုတာ ကိုရဲလည္း မသိဘူးေပါ့ေနာ္။
“က်ေနာ္လည္းမသိဘူး။”

၁၅ မိနစ္အတြင္းမွာ အေျဖေပၚသြားတယ္ေပါ့ေနာ္။
“အဲလိုမ်ဳိး။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေနာက္ၿပီးလည္းၿပီးေရာ က်ေနာ္ထမင္းစာလို႔ၿပီးေရာ က်ေနာ့္ကို ရဲကလာေခၚတယ္။ ရဲက ဘယ္လိုေခၚမလဲ က်ေနာ္ ေသးေပါက္သြားတာလည္း ေလွ်ာက္လိုက္ေနတယ္၊ ေနာက္က တေကာက္ေကာက္။ အဲလိုမ်ဳိး က်ေနာ့္ေနာက္ကေန။”

ကိုရဲခုန ေျပာတဲ့ ကိုယ့္ႏိုင္ငံသား၊ သိကၡာ ဆိုေတာ့ေလ။ ရဲေတြက ၀င္းေဇာ္ထြန္းကို ေခၚမသြားခင္ အခ်ိန္တုန္းက အဲဒီေကာင္ေလး မ်က္ႏွာအမူအရာက တခုခုကို ၀န္ခံေတာ့မယ့္ပုံလား။ ဘယ္လိုပုံစံမ်ဳိးလဲ။ ကိုရဲအျမင္က ဘယ္လိုလဲ။ သူ႔လိုကိုယ္လိုပဲလား။

“ေကာင္ေလးကေတာ့ မ်က္ႏွာေတြက ညိႇဳးေနတာပဲဗ်။ မ်က္ႏွာညိႇဳးေနတာပဲ။ က်ေနာ္လည္း စိတ္မေကာင္းဘူး။ ဘာလို႔ စိတ္မေကာင္းလဲဆိုေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္ထိက သူက ပထမအထိက သူနဲ႔က်ေနာ္နဲ႔ အနီးကပ္ ရွိေနခ်ိန္အထိက သူ ၀န္မခံေသးဘူး။ အဲ ေနာက္မွ သူ႔ကို ခြဲထုတ္သြားတယ္။ က်ေနာ့္ကို ထမင္းစားဖို႔ က်ေနာ္ ေျပာခ်ိန္မွာ သူတို႔ ထမင္းေတာင္ မဟုတ္ပါဘူး ေခါက္ဆဲြေၾကာ္လားမသိဘူး က်ေနာ္စားတယ္။ က်ေနာ္ ေကာင္းေကာင္း မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ အဲမွာ စားေနတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ၊ အဲဒီက်ေနာ္ထမင္းစားေနတယ္ဆိုတာ့ က်ေနာ္ထမင္းစားတာကို ေစာင့္ရင္လည္း ေစာင့္ေနမွာေပါ့ေနာ္၊ ဘယ္လိုလည္းေတာ့ မသိဘူး။”

အြန္လိုင္းေတြမွာ ဗြီဒီယိုေတြမွာ ဒီအမႈနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး သံသယေတြရွိတယ္ဆိုေတာ့ ကိုရဲတို႔ကပဲ ၀င္ရိုက္သလိုလို၊ ရဲကပဲ ရိုက္သလိုလို။ ကေလးေတြေျပာတာကို က်ေနာ္တို႔ ကိုးကားေျပာတာေလ။ အဲဒီေတာ့ ကိုရဲေရာ ၀င္ထိုးေသးလား၊ ရိုက္ေသးလား။ ရဲေကာ ရိုက္ေသးလား။

“လက္ဖ်ားနဲ႔ေတာင္ မထိပါဘူးခင္ဗ်ာ။ အဲဒါေတာ့ က်ေနာ့္ကိုက်ေနာ္ ယုံၾကည္ၿပီးသားပါ။”

ရဲကေရာ။

“က်ေနာ္ရွိတဲ့အခ်ိ္န္မွာေတာ့ ရဲေတြရိုက္တာမေတြ႔ဘူးဗ်။ က်ေနာ္နဲ႔သူနဲ႔ အနီးကပ္ရွိေနခ်ိန္ထိ။ ခုိေတာင္ကြ်န္းမွာ ရဲေတြ ရိုက္တာ မရိုက္တာေတာ့ က်ေနာ္မသိဘူး။ အဲဒါေတာ့။ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆို က်ေနာ္မ်က္စိနဲ႔မျမင္တဲ့အတြက္ ဒီစကားကို က်ေနာ္ မုသားလည္း မေျပာခ်င္ဘူး။ ဘယ္လိုေခၚမလဲဆိုေတာ့ ဟုိခုိေတာင္ကြ်န္းမွာ သူတို႔ကို ဘယ္တုန္းက ဖမ္းမိထားလဲ၊ ဘယ္ႏွခါတုန္းက ဘယ္လိုရိုက္စစ္ထားလဲ၊ ဘယ္လို အဲဒါေတြ က်ေနာ္ ဘာမွ မသိရဘူး။ ဘာတခုမွကို မသိရတာ။”

ကိုရဲတို႔ စစ္တဲ့ အေဆာက္အဦကေလ သြားၿပီးေတာ့ ရဲေတြအရာရွိေတြ အမ်ားႀကီး စစ္တဲ့ေန႔က ဘယ္ေန႔လဲ။ မွတ္မိလား။

“အဲဒီ date က မွတ္မိလားဆိုရင္ က်ေနာ္ေျပာမယ္ဗ်ာ။ ခုိေတာင္ကြ်န္းမွာ က်ေနာ္လည္း ရက္မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ ခုိေတာင္ကြ်န္းကုိ အဲဒါ ဒုတိယရက္ျဖစ္သြားၿပီ။ ခုိေတာင္ကၽြန္းမွာ က်ေနာ္တို႔ သတင္းထဲမွာ ပါတဲ့အခ်ိန္ (ေအာက္တိုဘာ ၃ ရက္ေန႔တြင္ လူသတ္မွဳျဖစ္စဥ္ကို သရုပ္ျပ)။”

သတင္းထဲမွာ ပါၿပီးတဲ့အခ်ိန္ သူတို႔သရုပ္ျပၿပီးတဲ့အခ်ိန္ရဲ့ ေနာက္ေန႔က်မွ ကိုရဲတို႔ကို ၀န္ခံတာလား။

“မဟုတ္ဘူး၊ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒါ ၀န္ခံၿပီးသြားၿပီ။ ၀န္ခံၿပီးေတာ့ ေနာက္ေန႔မွ ေနာက္ေန႔သြားတာ။ စူရတ္ကေန သြားပို႔တာ အဲဒီေကာင္ေလး (၀င္းေဇာ္ထြန္း) ကို၊ သြားပို႔တဲ့အခ်ိန္မွာ ေမာင္ေမာင္ဆိုတဲ့ေကာင္ေလးကိုလည္း ဖမ္းထားတယ္။ ေဇာ္လင္းဆိုတဲ့ ေကာင္ေလးကိုလည္း ဖမ္းထားတယ္။ သုံးေယာက္အားလုံး ဖမ္းထားတယ္။”

ကိုရဲ ဘာသာျပန္တဲ့အခန္းကို နည္းနည္း အေသးစိတ္ေျပာျပပါလား။ ဘာျဖစ္လို႔ ဒီေကာင္ ဘာေတြ၀န္ခံလဲ၊ ဥပမာဗ်ာ-သူ႔ကိုစြဲထားတာ ၅ မႈ ရွိတယ္ေနာ္။ လူသတ္မႈ၊ မုဒိမ္းမႈ၊ အမႈႀကီး က်ဴးလြန္ရဲ့သားနဲ႔ လိမ္လည္ထြက္ဆိုမႈ၊ ပစၥည္း ခိုးမႈ၊ ဖုန္းခိုးတာေနာ္။ တရားမ၀င္ ၀င္ေရာက္တဲ့အမႈ ဆိုေတာ့။ အဲဒီ ၅ မႈကို ကိုရဲဘာသာျပန္ေပးတဲ့ အေနအထားကို ေျပာျပပါ။ ၀င္းေဇာ္ထြန္းႏုတ္ထြက္စကားကို ျမန္မာကေန ထိုင္းကို ဘယ္လိုဘာသာျပန္ေပးလိုက္လဲ။

“က်ေနာ္ အဲဒီဟာေတြေတာ့ မပါဘူး။ အဲဒီအမႈေတြေတာ့ က်ေနာ္ မသိဘူးေနာ္။ အဲဒါေတြ ဖုန္းခိုးမႈေတြက အစ္ကိုေျပာလို႔ က်ေနာ္သိရတာ။ အဲဒါေတြမပါဘူး။ အဲဒါေတြ မသိဘူး။”

ဒါဆို ကိုရဲ ဘာသာျပန္ေပးသေလာက္ပဲ ေျပာျပပါ။

“အဲလို က်ေနာ္ ဘာသာျပန္ေပးတဲ့အခ်ိန္က အခန္းက႑က အဲလိုမ်ဳိးေပါ့ေနာ္။ သူက ေမာင္ေမာင္ကို သူက ဆိုင္။ သူတို႔က တဆိုင္စီေပါ့ေနာ္ လုပ္ရတာ။ လုပ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ေမာင္ေမာင္က အရင္ ၀င္းေဇာ္ထြန္းဆိုတဲ့ေကာင္ေလးက အရင္တီး(ဂစ္တာ)။ တီးၿပီးေတာ့ သူ ေမာင္ေမာင္ကို သြားေစာင့္တယ္။ ေမာင္ေမာင္ကိုေစာင့္တယ္။ ေမာင္ေမာင္ကို ေစာင့္ၿပီတာနဲ႔ ေမာင္ေမာင္ဆိုင္က။ သူက ေမာင္ေမာင္ဆိုင္ကို ဆယ္နာရီေလာက္မွာ ေရာက္သြားတယ္။ ၁၀ နာရီ ၁၀ မိနစ္၊ ၁၅ မိနစ္ဆို သူက ဆိုင္သိမ္းတယ္။ ေမာင္ေမာင္က ၁၁ နာရီ ၁၀ မိနစ္၊ ၁၅ မိနစ္ေလာက္မွ သိမ္းတယ္။ ၁ နာရီေလာက္ကြာတယ္ အဲလိုမ်ဳိး။ သူက ေမာင္ေမာင္ကို သြားေစာင့္ေနတယ္။ အဲဒီ သြားေစာင့္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ ေဇာ္လင္းဆိုတဲ့ေကာင္ေလးက ဆိုင္ကယ္နဲ႔ေရာက္လာတယ္။ ဂစ္တာ ၁ လုံးနဲ႔ဆိုင္ကယ္နဲ႔ ေရာက္လာတယ္။ ဆယ္မိနစ္ေလာက္အေနမွာ ေဇာ္လင္း ေရာက္လာၿပီးေတာ့ ေဇာ္လင္းက အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေမာင္ေမာင္နဲ႔ သူတို႔ ၊ ေမာင္ေမာင္ဆိုင္က အလုပ္မလြတ္ေသးဘူး။ ေနာက္ သူရယ္၊ ေမာင္ေမာင္ရယ္။ ေဇာ္လင္းရယ္ ။ အခု တရားခံ ၂ ေယာက္ေပါ့ဗ်ာ ဥပမာေျပာမယ္ဆိုရင္ေတာ့။ အဲဒီကေလး ၂ ေကာင္က ဂစ္တာေတာင္ နည္းနည္းတီးလိုက္ေသးတယ္ အဲဒီနားမွာ။ အဲဒါ အခင္းျဖစ္တဲ့ေနရာကို ေျပာတာမဟုတ္ဘူး ေနာ္။ ေမာင္ေမာင္ဆိုင္နားမွာ၊ အဲဒီမွာ ဂစ္တာတီးတယ္။ ဂစ္တာတီးၿပီးတာနဲ႔ သူက ဘယ္လိုေခၚမလဲဆိုေတာ့၊ အဲဒါနဲ႔ ၿပီးလည္းၿပီးေရာ ေမာင္ေမာင္လည္း အလုပ္လြတ္ေရာ။ သူတို႔ ေမာင္ေမာင္ကို ေစာင့္ေနေတာ့။ ေမာင္ေမာင္က ဘယ္သြားမလဲဆိုေတာ့ အလုပ္နား တယ္ေပါ့ ဘီယာသြားေသာက္မယ္ဆိုၿပီး ဘီယာသြား၀ယ္မယ္ဆိုၿပီး သြားၾကတယ္။ ဆဲဗင္းဆိုင္ တဆိုင္ကိုသြားၾကတယ္ သူတုိ႔သုံးေယာက္ ဆိုင္ကယ္စီးၿပီးေတာ့။ ေဇာ္လင္းက ဆိုင္ကယ္ေမာင္းတယ္။ ၀င္းေဇာ္ထြန္းဆိုတဲ့ေကာင္ေလးက အလယ္ကထိုင္တယ္။ ဂစ္တာ ကိုင္ထားတယ္။ ေမာင္ေမာင္က ေနာက္ဆုံးကထိုင္တယ္။ အဲလိုမ်ဳိး။ ဒါက သူတို႔ ေျပာျပခ်က္အရေနာ္။ အဲ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ၿပီးတာနဲ႔ သူတို႔ Seven ဆိုင္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ေမာင္ေမာင္နဲ႔ ၀င္းေဇာ္ထြန္းနဲ႔က ၀င္သြားတယ္။ ေဇာ္လင္းက ေနခဲ့တယ္။ ဂစ္တာနဲ႔ဆိုင္ကယ္နဲ႔ ေနေနခဲ့တယ္။ အဲဒီဆိုင္ထဲကို ၀င္သြားတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ၀င္သြားၿပီးေတာ့ သူတို႔ Beer Chang ဆင္ဘီယာ ၃ ပုလင္း၀ယ္တယ္။ ေဆးလိပ္က L.M ေဆးလိပ္တဘူး ၀ယ္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေမာင္ေမာင္က ပိုက္ဆံ ၁၀၀ (ဘတ္) ထုတ္ေပးတယ္။ က်န္တာကို ၀င္းေဇာ္ထြန္းဆိုတဲ့ ေကာင္ေလးက စိုက္ေပးလိုက္တယ္။ အဲလို ၀ယ္ၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ သူတို႔ အခင္းျဖစ္တဲ့ေနရာကိုေပါ့ေနာ္။ သူတို႔ တီဗြီသြားရိုက္တဲ့ေနရာ၊ အဲဒီေနရာကို သူက သြားတယ္၊ သြားၿပီးေတာ့ သူတို႔ ဂစ္တာ တီးၾကတယ္။ သူတို႔ဂစ္တာ တီးရင္းနဲ႔ ေမာင္ေမာင္ဆိုတဲ့ေကာင္ေလးက သူ႔ရည္းစားက ဖုန္းလာလို႔ ဆိုၿပီးေတာ့ သူက ဆိုင္ကယ္နဲ႔ သြားလိုက္တယ္။ ေမာင္ေမာင္ကေပါ့ေနာ္။ ေမာင္ေမာင္ကသြားလိုက္ခ်ိန္မွာ သူနဲ႔ ၀င္းေဇာ္ထြန္းနဲ႔ ေဇာ္လင္းဆိုတဲ့ ေကာင္ေလး၂ ေယာက္ပဲ က်န္ခဲ့တယ္။ ေမာင္ေမာင္က ေျပာသြားတယ္။ “ငါ့ေဆာ္ (ခ်စ္သူရည္စား-ဗန္းစကား) ဖုန္းလာလို႔၊ ငါၿပီးရင္ ငါျပန္လာခဲ့မယ္ဆိုၿပီးေတာ့ ေျပာသြားၿပီးေတာ့ ေမာင္ေမာင္သြားလိုက္တာ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ ေမာင္ေမာင္က ျပန္မလာဘူးေပါ့။ အဲဒါနဲ႔ သူတို႔လည္း ဘီယာကုန္သြားၿပီဆိုတာနဲ႔ သူတို႔ေနာက္ထပ္ ၁ ေခါက္ သြား၀ယ္ဖို႔လုပ္တယ္။ အဲဒီ မ၀ယ္ခင္မွာပဲ သူတို႔ ဘီယာကုန္တာနဲ႔ သူတို႔ ေဆးလိပ္ေသာက္ၿပီးေတာ့ ဂစ္တာတီးေနတယ္။ ဂစ္တာတီးေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေနာက္က ႏိုင္ငံျခားသားေတြေပါ့ေနာ္။ foreigner ႏွစ္ေယာက္၊ လင္မယားတတြဲ ေပါ့ေနာ္ လမ္းေလွ်ာက္သြားတာ သူတို႔ေတြ႔တယ္။ လမ္းေလွ်ာက္ေနရင္းနဲ႔ သူတို႔ဆီက ေတာင္မွ အဂၤလိပ္က စီးကရက္ ၁ လိပ္ ေတာင္းေသာက္လိုက္ေသးတယ္။ သူတို႔နဲ႔ ထိုင္ၿပီးေတာ့ အဲဒီအဂၤလိပ္ကေတာင္မွ ဂစ္တာထိုင္ၿပီးေတာ့ သီခ်င္းေတြဘာေတြ အဂၤလိပ္လို ေျပာလိုက္ေသးတယ္ သီခ်င္းဆိုလိုက္ေသးတယ္ေပါ့။”

ေၾသာ္… အဂၤလိပ္က သူတို႔ဆီက ေဆးလိပ္တလိပ္လည္း ေတာင္းေသာက္တယ္။

“သီခ်င္းလည္း ၀ိုင္းဆိုလိုက္ေသးတယ္။ အဂၤလိပ္တေယာက္၊ သူတို႔ ဒီ အခုသူတို႔သတ္တဲ့ဟာကို ေျပာတာမဟုတ္ဘူးေနာ္၊ အဲဒီနားမွာ၊ အဲဒီနားမွာ မျဖစ္ခင္ေပါ့။ ျပႆ နာမျဖစ္ခင္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ တီးသြားတီးလာ သူတို႔မွာ ဘီယာကလည္း ကုန္သြားၿပီဆိုတာနဲ႔ အဂၤလိပ္လင္မယား တတြဲက သြားလိုက္တယ္။ လင္မယားလား၊ သမီးရည္စားလား မသိဘူးေပါ့ဗ်ာ။ သူတို႔လည္း ေျပာတာက။ အတြဲက သြားလိုက္တယ္။ သြားၿပီးတာနဲ႔ သူတို႔က ဘီယာကုန္တာနဲ႔ ဆက္ေသာက္ခ်င္တယ္ဆိုတာနဲ႔ အဲဒီဂစ္တာကို ထားၿပီးေတာ့ သူတို႔ လမ္းေလွ်ာက္ၿပီးေတာ့ ဘီယာ သြား၀ယ္ၾကတယ္။ အဲဒီဆိုင္မွာ ထပ္ၿပီးေတာ့၊ ဘီယာ ႏွစ္လုံးထပ္၀ယ္တယ္ သူတို႔။ ေဇာ္လင္းနဲ႔ အခု ဒီေကာင္ေလးႏွစ္ေကာင္ေပါ့ေနာ္။ အခု ဖမ္းခံထားရတဲ့ ေကာင္ေလးႏွစ္ေကာင္ အဲဒီမွာ ဘီယာသြား၀ယ္ၾကတယ္။ ဘီယာသြား၀ယ္ၿပီးေတာ့ ျပန္လာတယ္။ ျပန္လာၿပီးတာနဲ႔ သူတို႔ ဘီယာေသာက္တယ္။ သူတို႔ ဘီယာေသာက္ရင္းနဲ႔ သူတို႔ ဂစ္တာျပန္တီးတယ္၊ ဂစ္တာတီးတဲ့အခ်ိန္မွာ သူတို႔ အခု အသတ္ခံရတဲ့ လင္မယားတြဲေပါ့၊ သမီးရည္စားတြဲေပါ့။ သူတို႔ကေနၿပီးေတာ့ အဲဒီမွာ ႏွစ္ေယာက္ သူတို႔ေရွ႕ကေန ျဖတ္သြားတာေတြ႔တယ္၊ ဒါေပမယ့္ အဲဒီခ်ဳံထဲကို ဘာသြားလုပ္လဲ၊ အဲဒီေခ်ာင္ထဲကို ဘာသြာလုပ္လဲ မသိဘူး။ ခုထိျပန္မလာေသးဘူးေပါ့။ သူတို႔ေရွ႕မွာလည္း ႏႈတ္ခမ္းေတြ ဘာေတြ စုပ္ေနတာ သူတို႔ ေတြ႔တယ္ေပါ့။ အဲဒါ သြားေခ်ာင္းၾကည့္မယ္ဆိုၿပီးေတာ့ အဲဒါ သူတို႔က အဲဒီကိုသြားတာ။ အဲဒီေနရာကို သူတို႔ သြားလိုက္တယ္။ သြားရင္းနဲ႔ လမ္းမွာ၊ သစ္ပင္ေအာက္မွာ ေပါက္တူးတလက္ ေတြ႔လိုက္တယ္။ ေပါက္တူးတလက္ယူသြားၿပီးေတာ့ ေနာက္ကေန သူတို႔ သြားေခ်ာင္းၾကည့္တယ္။ ေခ်ာင္းၾကည့္တဲ့အခ်ိန္မွာ အဂၤလိပ္နဲ႔ အဂၤလိပ္မနဲ႔က မေတာ္တေရာ္ေတြ လုပ္ေနတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ အဲလိုလုပ္ေနေတာ့ သူတို႔ကလည္း စိတ္က မထိန္းႏိုင္ဘူး။ အဲဒါနဲ႔ ေဇာ္လင္းဆိုတဲ့ေကာင္ေလးက ၀င္းေဇာ္ထြန္းကို ဘယ္လို လုပ္မလဲေပါ့။ အဲဒါနဲ႔ ဘယ္လိုေခၚမလဲဆိုေတာ့ လူငယ္သဘာ၀ဆိုေတာ့ သူတို႔ေတြ ႏိုင္ငံျခားသားေတြကလည္း ဒီလိုလုပ္တဲ့အခါက်ေတာ့လည္း၊ သူတို႔က လုပ္ရင္လည္း သိတဲ့အတိုင္းပဲေလ အက်ႋခြ်တ္၊ ကိုယ္ခြ်တ္။ သူတို႔မွာက သိတဲ့အတိုင္း ဒါေတြက ရိုးေနၿပီ။ အဲလိုမ်ဳိးလုပ္တဲ့အခါမွာ သူတို႔စိတ္မထိန္းႏိုင္လို႔ သူတို႔၀င္လုပ္လိုက္တာ။ သူတို႔ တမင္သက္သက္ သတ္ခ်င္လို႔ေတာ့မဟုတ္ဘူး။ သူတို႔ကို က်ေနာ္က ဘာသာျပန္ေပးတာက သူေျပာတာက သူတို႔ အဲလိုမ်ဳိးစိတ္နဲ႔ လုပ္တာမဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔မွာေတာ့ ဒီစိတ္ျဖစ္သြားတယ္ေပါ့ေနာ္။ တဏွာစိတ္နဲ႔ လုပ္မိသြားတယ္။ အဲဒါကိုေတာ့ က်ေနာ္လည္း ကာကြယ္ေပးတာေပါ့။ က်ေနာ္လည္းအတတ္ႏိုင္ဆုံးပါ။ တမင္သက္သက္လုပ္တာေတာ့ မဟုတ္ဘူး ႀကိဳတင္ၾကံစည္မႈလည္း မရွိဘူး။ သူတို႔ေျပာတဲ့ဟာကိုပဲ ဘာသာျပန္ေပးတယ္။ အဲဒီလိုဘာသာျပန္ေပးရင္းနဲ႔ဗ်ာ မြန္မဆိုတာ ခုနေျပာသလိုေပါ့။ သူက ေရာက္ေနၿပီ အခန္းထဲမွာ။ က်ေနာ္တို႔ၿပီးေတာ့ အဲဒီေနရာက တဆင့္ အဲဒီေဟာခန္းႀကီးထဲကိုေပါ့ေနာ္။ သတင္းေထာက္ေတြေရာ။ ဘာေတြေရာ ရွိတဲ့ေနရာ သူတို႔ထပ္စစ္တယ္ သူတို႔။ ထပ္စစ္တဲ့အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္႔ကို အျပင္ေခၚထုတ္သြားတယ္။

ဘယ္သူက ေခၚထုတ္တာလဲ။ မြန္မက ေခၚထုတ္တာလား။

“မဟုတ္ဘူး၊ မဟုတ္ဘူး၊ မြန္မရွိေနတယ္ မြန္မေရာက္လာၿပီ။ မြန္မဆိုတာ က်ေနာ္ ေနာက္မွ သိတာေနာ္။ သူ႔ကို တခါ က်ေနာ္ကေျပာတယ္ က်ေနာ့္ကို ဘာသာျပန္ေပးတာနဲ႔ သူဘာသာျပန္တာနဲ႔ ဟုတ္ရဲ႕လား ထြက္ခ်က္ကို အဲဒီမြန္မကို ထပ္စစ္တယ္။ အဲဒီ က်ေနာ္ အျပင္မွာ ၁ နာရီနီးပါး၊ နာရီ၀က္နီးပါးေလာက္ ၾကာမယ္ဗ်။ ၁ နာရီနီးပါးေလာက္ရွိမလား မသိပါဘူး။ က်ေနာ့္ကို အေအးေတြဘာေတြ ထုိင္ေသာက္ၿပီး သူတို႔ စကားေတြ ေျပာေနရင္းနဲ႔ ထပ္ၿပီးေတာ့ ထပ္စစ္တယ္ တဖြဲ႔။ ထပ္စစ္ၿပီးေတာ့ ၁ နာရီနီးပါးေလာက္ ၾကာမွ (၁ နာရီ အင္း ေလးဆယ့္ငါးမိနစ္) ေလာက္ ပတ္၀န္းက်င္ေလာက္ ၾကာမယ္ထင္တာပဲေလ။ က်ေနာ့္စိတ္ခန္႔မွန္းေျခေပါ့ေနာ္။ ခန္႔မွန္းၿပီးေျပာျပတာ က်ေနာ္က အဲဒီေန႔က နာရီလည္း မပါသြားဘူးဆိုေတာ့၊ ၿပီးတာနဲ႔ က်ေနာ့္ကို တခါ ျပန္ေခၚတယ္။ က်ေနာ့္ကို ေခၚတဲ့အခ်ိန္မွာ အဲဒီမြန္မကို အျပင္ထုတ္လိုက္တယ္။ က်ေနာ့္ကို တခါ ထပ္ေမးခိုင္းတယ္ အဲဒီစကားေတြ။ ထပ္ၿပီးေတာ့ အဲလိုပဲ ေမးခိုင္းတာပဲ။ ေမးေတာ့ ကြန္ပဴ်တာနဲ႔ စက္ေတြနဲ႔ ရိုက္ေနၾကတာေပါ့ (ေလး-ငါး) ေယာက္။ စက္ေတြကလည္း ဖမ္းထားတယ္။ အဲဒါၿပီးေတာ့ တခါ က်ေနာ့္ကို ၿပီးေတာ့တခါ အျပင္ျပန္ထုတ္သြားျပန္ေရာ။ က်ေနာ့္ကို မိနစ္ ၂၀။ နာရီ၀က္ေလာက္ ေမးၿပီးေတာ့တခါ၊ အဲဒီေကာင္မကို အဲဒီမြန္မကုိ ျပန္ေခၚလာတယ္။ ျပန္ေခၚၿပီးေမးတယ္။ အဲဒါေမးၿပီးေတာ့မွ အဲဒီေနာက္ပိုင္း ထိုင္ေနေတာ့မွ ေမးၿပီး စက္ေတြဘာေတြ သူတို႔သယ္ၿပီး ဘာမွမရွိေတာ့ဘူးဆိုေတာ့မွ အဲဒီေတာ့မွ သူတို႔ ေရေတြဘာေတြေသာက္၊ က်ေနာ္တို႔ကို ေရေတြဘာေတြ တိုက္ေသးတယ္။ ၀င္းေဇာ္ထြန္း ကိုလည္း ေရေသာက္မလား၊ ဘာေသာက္မလားေပါ့ေနာ္။ အဲလိုပဲ အေအးေတြဘာေတြ ယူလာၿပီးတိုက္တယ္။ တိုက္တဲ့အခါက်ေတာ့ အဲဒီက်ေတာ့ စကားစမိလို႔ ေျပာေတာ့မွ အဲဒါ ဗမာပဲတဲ့။ ရဲတေယာက္က က်ေနာ့္ကို ေျပာလိုက္တာ။ ေၾသာ္ ဟုတ္လားလို႔ က်ေနာ္က အဲဒီေတာ့မွ။ အဲဒီေတာ့မွ က်ေနာ္က အသက္အားျဖင့္က က်ေနာ့္ထက္ ငယ္မယ္ထင္လို႔ေပ့ါေနာ္။ ‘ညီမက ဗမာလား’ဆိုေတာ့ ‘ဟုတ္တယ္တဲ့’၊ ‘ညီမက ဗမာပဲ’တဲ့။ ‘သူက မြန္’ တဲ့။ ေၾသာ္အဲဒီေတာ့မွ သူက မြန္သံေပါက္ေနတာကို သိတယ္။ သူလည္း ေျပာပါတယ္ မြန္ တဲ့။ ညီမက ဒီပုလိပ္ၾကီးအိမ္မွာပဲ ေနတာပဲတဲ့။ သူက ေမးလိုက္ေသးတယ္ ‘အကိုက ဘယ္မွာေနတာလဲ’ တဲ့။ ‘အကိုက ဒီအခ်ဳပ္မွာေပါ့ေနာ္။ ေနတာကေတာ့ တစ္ေနရာေပါ့။ ေစာေစာက ဘာသာျပန္ေပးတယ္’ လို႔။ ‘အခ်ဳပ္မွာ ဘာသာျပန္လုပ္ရတယ္’ လို႔။ သူက ‘ညီမကလည္း ညီမသူေဌးက ပုလိပ္ႀကီး၊ ညီမက ဘယ္မွာေနလဲဆိုေတာ့ ‘သူေဌးအိမ္မွာေနတယ္’ တဲ့။ ‘သူေဌးအိမ္မွာ ေနတယ္ေပါ့ေနာ္။ က်မသူေဌးကလည္း ပုလိပ္ပဲတဲ့၊ ပုလိပ္ၾကီး’ တဲ့။ သူေျပာလို႔ က်ေနာ္သိတာေပါ့ေနာ္။ အဲဒီေတာ့မွ သူလည္း ဗမာျပည္သားမွန္းကုိယ္လည္းသိတယ္။ က်ေနာ္ဗမာမွန္းလည္း သူသိရတယ္ အဲလိုမ်ဳိး။”

၀င္းေဇာ္ထြန္းက စိတ္မထိန္းႏိုင္ၿပီး ၀င္သတ္လိုက္တယ္ဆိုေတာ့ေလ ဘယ္ပုံဘယ္နည္း သတ္တယ္ဆိုတာကိုလည္း ရဲက ေမးမွာေပါ့။ ေမာင္၀င္းေဇာ္ထြန္းက ဘယ္လိုေျဖလဲ ကိုရဲကို။

“ေမးတယ္ေလ၊ ေမးတယ္ေလ။ အဲဒါေမးတာ က်ေနာ္ခုန ေျပာျပၿပီးသြားၿပီမဟုတ္လား သူတို႔ေပါက္တူးနဲ႔ ဒီလိုခုတ္တယ္။ အေနာက္ကေနသြားလို္က္တယ္။ သူတို႔စိတ္မထိန္းႏိုင္ လို႔။ သူတို႔ မူးလည္း မူးေနၾကတယ္။ ဘီယာက တေယာက္ႏွစ္လုံးဆိုေတာ့ ဘီယာ Chang ဆိုေတာ့ ၂ လုံးဆိုေတာ့ဗ်ာ မူးလည္း မူးေနၾကတယ္။ တခါမွ သူ သိပ္ေသာက္ေတာ့ ေသာက္စားမႈ မရွိၾကဘူးအဲလိုမ်ဳိး။ အဲဒီေန႔က အလုပ္နားတယ္ဆိုေတာ့ နားရင္းနဲစုံၿပီးေတာ့ ေသာက္ၾကတယ္။ အဲဒါေတြကိုပဲ က်ေနာ္က ဘာသာျပန္ေပးတယ္။”

ေကာင္ေလးေတြက ေပါက္တူးနဲ႔အရင္ခုတ္ၿပီးမွ မုဒိမ္းက်င့္တာလား။ မုဒိမ္းက်င့္ၿပီးမွ ေပါက္တူးနဲ႔ခုတ္တာလား။

“သူတို႔က အဲဒီအခ်ိန္မွာ အဂၤလိပ္က အေပၚကဗ်ာ။ ေယာက်္ားက အေပၚက၊ မိန္းမက ေအာက္ကဆိုေတာ့ အေပၚကလူကို အရင္ဆုံးခ်လိုက္တယ္ ေပါက္တူးနဲ႔။ ႏိုင္ငံျခားသားကို ေယာက်္ားတေယာက္ကို အရင္ဆုံး ေပါက္တူးနဲ႔ ခုတ္လိုက္တယ္။ ေပါက္တူးနဲ႔ ခုတ္လိုက္တာ လဲက်သြားတယ္ အဲဒီေကာင္။ ေပါက္တူးနဲ႔ခုတ္တာမဟုတ္ဘူး၊ ေပါက္တူး ဓားေႏွာင့္ရိုးနဲ႔ ထုလိုက္တာ။ ေပါက္တူးအသြားနဲ႔ ခုတ္တာမဟုတ္ဘူး။ အေႏွာင့္နဲ႔ ထုတာ အေႏွာင့္နဲ႔ထုတဲ့အခ်ိန္မွာ လဲက်သြားတယ္။ လဲက်သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ သူတို႔က အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေကာင္မက ထေျပးတဲ့အခ်ိန္မွာ သူတုိ႔က ႏွစ္ေယာက္က ၀ိုင္းဖက္ၿပီးေတာ့ ရိုက္တယ္ ထိုးတယ္၊ ေကာင္မကို။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အဂၤလိပ္က လဲေနၿပီ၊ အဂၤလိပ္အထီးက လဲေနၿပီေပါ့ဗ်ာ။ ထိုးရင္းနဲ႔ ေကာင္မက ေမ့သြားတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ေမ့သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ ၀င္းေဇာ္ထြန္းဆိုတဲ့ေကာင္ေလးက။ ေဇာ္လင္းကေနေျပာတယ္ ‘မင္းခ်မလား’ ေပါ့။ အဲဒါနဲ႔ ဟိုေကာင္ကလည္း ေျပာတယ္ ‘ခ်မယ္‘ေပါ့။ အဲလိုမ်ဳိး ခ်ေနရင္းနဲ႔ပဲ အဂၤလိပ္က သတိရတာျဖစ္မွာေပါ့။ သူတို႔စိတ္ထဲမွာေတာ့ ေသၿပီထင္သြားၿပီေပါ့ ပထမေတာ့။ အဲဒီေတာ့ အဂၤလိပ္က နည္းနည္းလႈပ္ရွားတာျမင္တာနဲ႔ ေဇာ္လင္း ဆိုတဲ့ေကာင္ေလးက၊ ၀င္းေဇာ္ထြန္းက အဂၤလိပ္မကို လုပ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ေဇာ္လင္းက အဂၤလိပ္ကို ေပါက္တူးနဲ႔ သုံးေလးခ်က္ထပ္ခ်တယ္။ ေယာက်္ားကို။ ေပါက္တူးနဲ႔ ထပ္ရိုက္တယ္ ထပ္ခ်တယ္ေျပာတာပဲ။ အဲလို ထပ္ခ်။ ထပ္ခ်ရင္းနဲ႔ ၀င္းေဇာ္ထြန္းက အဲဒီေကာင္မကို လုပ္ေနတယ္ေပါ့ေနာ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေကာင္မက နည္းနည္းသတိရတာနဲ႔ ‘ဟာ’ မင္း ဖယ္ဖယ္ ဖယ္ဖယ္ ဆိုၿပီးေတာ့ ေပါက္တူးနဲ႔ တခ်က္ခုတ္လိုက္တယ္။ ေခါင္းနားကိုေပါ့ေနာ္။ ေပါက္တူး အသြားနဲ႔ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ ဓားေႏွာင့္ေလးနဲ႔ ထုလိုက္တာ။ ထုတာ သတိလစ္သြားတဲ့ အခ်ိန္မွာ မင္းၿပီးၿပီးလားလို႔ ေမးလိုက္တယ္။ ေဇာ္လင္းဆိုတဲ့ေကာင္ေလးက ၀င္းေဇာ္ထြန္းကို ေမးတယ္။ မင္းၿပီးသြားၿပီလားေပါ့။ မၿပီးေသးဘူး။ မၿပီးေသးရင္ မင္းဖယ္ေပါ့ ငါခ်မယ္ဆိုၿပီးေတာ့ သူက တက္ခ်တယ္။”

ဒါက ၀င္းေဇာ္ထြန္းေျပာတာကို ကိုရဲ ဘာသာျပန္ေပးတာေပ့ါေနာ္။

“ဟုတ္ကဲ့ ဟုတ္ကဲ့။ ဘာသာျပန္က က်ေနာ္တေယာက္တည္းမဟုတ္ဘူး ဒီမွာ မြန္မ တေယာက္ရွိေသးတယ္။ မြန္မတေယာက္ဆို က်ေနာ့္ထက္အမ်ားၾကီးေတာ္တယ္ဗ်ာ။ ရွမ္း (ထိုင္းေရာက္ျမန္မာမ်ားအၾကားတြင္ ထိုင္းကို ရွမ္းဟုသုံး) စာလည္း မႊတ္ေနေအာင္ ေရးတတ္တယ္ဗ်ာ။ ရွမ္းလိုလည္း ေရးတတ္တယ္၊ ရွမ္းလိုလည္း ဖတ္တတ္္တယ္။ က်ေနာ္က ရွမ္းလို ေရးလည္း မေရးတတ္ဘူး။ ဖတ္လည္း မဖတ္တတ္ဘူး။”

ကိုရဲကို ဘန္ေကာက္ပို႔စ္သတင္းစာမွာပါတာေတြ႔တယ္၊ ကိုရဲလက္ညႇဳိးညြန္ေနတဲ့ အက်ႌအျဖဴေရာင္နဲ႔ မဟုတ္လား။

“ဟုတ္တယ္ ဟုတ္တယ္ဟုတ္တယ္။ အဲဒါက က်ေနာ္ေျပာျပမယ္ဗ်။ လက္ညိႇိဳး ညႊန္တယ္ဆိုတာက သူတို႔က ေျပာတာက ဒီ ပုလိပ္က က်ေနာ့္ကို ေျပာခိုင္းတာ ဒီဘက္ အျခမ္းမွာျဖစ္တာ ေသခ်ာစဥ္းစားၿပီးေျဖေပါ့။ သူတို႔ ရိုက္ကြင္းရိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ေပါ့ေနာ္။ ဒီေနရာမွာလား ဒီဘက္မွာလား ေသခ်ာစဥ္းစားၿပီးေျဖေပါ့ေနာ္။ အဲဒါကို လက္ညိႇဳးညႊန္ျပ က်ေနာ္က ေျပာျပတာ။ ညီေလး မင္းဒီဘက္မွာလား ေသခ်ာ စဥ္းစားေျဖေပ့ါေနာ္။ ေနရာမွားမွာ စိုးလို႔။ သူတို႔က အဲလိုလက္ညိႇဳးျပခို္င္းတာ ေနရာမွားမွာစိုးလို႔။”

ကေလးက ေမးတယ္ ကုိရဲကို ‘က်ေနာ္ ၀န္ခံလိုက္လိုက္လို႔ရွိရင္ ေထာင္ငါးႏွစ္က်မလား၊ ေထာင္ဒဏ္နည္းမလား။

“မဟုတ္ဘူး မဟုတ္ဘူး ‘ေထာင္ဒဏ္က်ႏိုင္လား၊ ေသဒဏ္က်ႏိုင္လား’ ေပါ့။”

ကိုရဲက ဘာျပန္ေျဖလဲ။ ကိုရဲေျဖလိုက္ေတာ့ သူအားရွိသြားလား။

“မဟုတ္ဘူး၊ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒါကို ပုလိပ္က က်ေနာ့္ကိုေမးတယ္။ သူ (၀င္းေဇာ္ထြန္း) ေျပာတဲ့အခ်ိန္မွာ၊ စကားတခြန္းေျပာတာနဲ႔ ဘာေျပာတယ္ဆိုတာ ခ်က္ခ်င္းေမးတယ္။ အဲလို တခြန္းေျပာရင္ တခြန္းေမးတယ္။ က်ေနာ္က ႏွစ္ခြန္းေျပာရင္ ႏွစ္ခြန္းေျဖရတယ္။ အဲလိုမ်ဳိးျဖစ္ေနတယ္ အျဖစ္က။”

ကိုရဲကုိ ေသခ်ာေအာင္ တခုေမးခ်င္တယ္။ ဘာသာျပန္တာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး မွားယြင္းၿပီး ေျဖတယ္လို႔ ခံစားမိလား။ ခက္ခဲတဲ့ဟာေတြရွိလား။

“မွားယြင္းမႈ မရွိဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆို က်ေနာ့္ကို ေျပာတာ ေမးတယ္ဆိုတာလည္း က်ေနာ့္ကိုေမးတာ နည္းတယ္။ အဲဒီမြန္မတေယာက္က က်ေနာ့္ထက္ ပိုၿပီးၾကာမယ္ အခ်ိန္က အဲလိုမ်ဳိး။”

ကုိရဲအခုလို အက်ယ္တ၀င့္ရွင္းျပသြားတဲ့အထဲမွာ ကိုရဲ (ထမင္းမစားခင္) နဲ႔ ေကာင္ေလးနဲ႔ စကားစျမည္ ေျပာေနခ်ိန္မတိုင္ခင္ ေကာင္ေလးကို ဖမ္းထားတယ္။ ကိုရဲကို ဘာသာျပန္ဖို႔ ရဲက အကူအညီေတာင္းတယ္။ အဲဒီခ်ိန္ထိ ေကာင္ေလးက ဘာမွမျဖစ္ေသးဘူး။

“ဒီလို။ ပထမ က်ေနာ္တို႔ ဒီကေနၿပီးေတာ့ မနက္မိုးလင္းေတာ့ ဒီအန္ေအ စစ္တယ္ေပါ့ေနာ္။ သူတို႔ ရဲေတြက လာၾကတယ္။ ဒီအန္ေအဆိုတာ က်ေနာ္ ေနာက္မွ သိတာပါ။ သူတို႔ အမည္း၀တ္စုံေတြနဲ႔ ဘာေတြမွန္း က်ေနာ္လည္း မသိဘူး။ တခါမွ မျမင္ဖူးမွ မျမင္ဖူးပဲ။ အဲလိုမ်ဳိးစစ္တယ္ဆိုတာ ကေလးကို ပါးစပ္ေတြဘာေတြဟ၊ အာေတြဘာေတြဟခိုင္းၿပီးေတာ့ သူတို႔ ကေလာ္တယ္ဗ်ာ။ ဘာေတြလုပ္ေနမွန္းမသိဘူး။ အဲလိုမ်ဳိး၊ ၿပီးလည္းၿပီးေရာ သူတို႔ ဆန္ျပဳတ္ေတြ ၀ယ္တိုက္တယ္၊ ေကြ်းတယ္။ က်ေနာ္လည္း စားတယ္။ အဲဒီကေလးကိုလည္း ေကြ်းတယ္။ အဲဒီက ၿပီးေတာ့မွ မနက္ ရွစ္နာရီခြဲ၊ ကိုးနာရီေလာက္က်မွ အဲဒီကို ေခၚသြားတာ အဲဒီ ဖိုဖင္ဆိုတဲ့ေနရာကို ေခၚသြားတာ။”

စစ္တဲ့ေနရာကိုလား။

“ဟုတ္တယ္။ ေနရာအားလုံး ၃ ေနရာ ေျပာင္းတယ္ဗ်ာ။ သုံးေနရာ။ ဒီေနရာကေန တဆင့္ က်ေနာ္ရွိတဲ့ေနရာ ဖမ္းမိတဲ့ေနရာေပါ့ေနာ္၊ အဲဒီကေနတဆင့္ စစ္တဲ့ေနရာ တေနရာ။ ေနာက္ၿပီးေတာ့မွ မြန္မ ကိုေခၚသြားတဲ့၊ မြန္မ ရွိတဲ့ေနရာ။ မြန္မ ရွိတဲ့ေနရာမဟုတ္ဘူးေနာ္ မြန္မ ေရာက္လာတဲ့ေနရာ။ အခန္း၊ Hall (ခန္းမ) ခန္း အႀကီးႀကီးေပါ့။”

ဒါဆိုရင္ ကိုရဲေနတာက စူရတ္ဌာနီ။ ၿပီးရင္ ေနာက္တေနရာ။ ၿပီးေတာ့ ေနာက္တေနရာ သုံးေနရာေပါ့။

“ဟုတ္ကဲ့၊ အခု ျဖစ္တာေတာ့ စူရတ္ဌာနီအပိုင္ပဲေလ။ ဖူဖင္ (ဖူဖင္ရဲစခန္း) ဆိုတာလည္း စူရတ္ဌာနီပဲ။ သုံးေနရာဆိုတာက ခုနေျပာသလို ခုန အမႈစစ္တဲ့ေနရာ တေနရာရယ္၊ ဒီမွာ ဖမ္းမိတဲ့တေနရာရယ္။ ေနာက္တခု ဒုန္းလိုင္းႀကီး စခန္းကို (အသံထြက္အတိုင္းေရးသည္) ညဘက္။ က်ေနာ္တို႔ျပန္လာတာ ညမိုးခ်ဳပ္သြားတယ္ က်ေနာ္တို႔ျပန္လာတာ။ ျပန္လာေတာ့ က်ေနာ္လည္း ျပန္လာေတာ့ ၿပီးၿပီေပါ့ က်ေနာ့္ကိစၥၿပီးၿပီဆိုေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆးပဲ က်ေနာ့္ဖာသာ က်ေနာ္ ေနလိုက္တယ္။ အဲဒါ မနက္ မိုးလည္းလင္းေရာ ပုလိပ္က က်ေနာ့္ကို ဖုန္းဆက္လာတာ။ ‘မင္းအ၀တ္အစားေကာင္းေကာင္းေလး၀တ္ၿပီးေတာ့ လာခဲ့ပါဦး’ တဲ့။ ဆိုေတာ့ က်ေနာ္က ‘ဟာ-ဘာ႐ႈပ္ျပန္ၿပီလဲ၊ တခါ ထပ္ရႈပ္ျပန္ၿပီလဲ ဇယားက’ ၊ အဲဒါ ၿပီးလည္း ၿပီးေရာ မနက္မိုးလင္းေရာ ဒီမွာ (စူရတ္ဌာနီ) မွာ အစာေျပေတြဘာေတြ စားၿပီးေတာ့မွ ေလယာဥ္နဲ႔ ေခၚသြားတာ။ က်ေနာ္ ခုိေတာင္ (လိပ္ကြ်န္း) ေရာက္မွ ခုိေတာင္ကြ်န္း မွန္း သိရတယ္။ ေခၚသြားတယ္၊ ေခၚသြားၿပီးေတာ့ သူတို႔ ရိုက္ကြင္းရိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ။ က်ေနာ္တို႔ ေလယာဥ္ေပၚကဆင္းတာနဲ႔ သူတို႔ ရဲကားတစ္စီးလာႀကိဳတယ္။ ရဲကားဆိုတာ ၀မ္းႏိုင္း၀မ္း (၁၉၁) ၀ိုင္ယာလက္ကားကို ေျပာတာမဟုတ္ဘူး။ ရိုးရိုး ဒီ ကိုယ္ပိုင္ကားလိုမ်ဳိးေပါ့ (ထိုင္းလို-လြတ္တာမရြတ္္) ကားကို ေျပာတာ၊ ရွမ္းလိုေျပာမယ္ဆိုရင္ေတာ့။ အဲဒီကားနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ကို သူတို႔လာေခၚသြားတယ္။ က်ေနာ္တို လာေခၚခ်ိန္မွာ ဘယ္ကိုေခၚသြားမလဲဆိုတာ မသိဘူးေပါ့။ ဆိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔အခင္းျဖစ္တဲ့ေနရာကို ေခၚသြားတယ္။ ေခၚသြားတဲ့အခ်ိန္မွာ ေမာင္ေမာင္ဆိုတဲ့ေကာင္ေလးနဲ႔ ေဇာ္လင္းက ေရာက္ေနတယ္။ သူတို႔ ၃ ေယာက္ကို တခန္း ထိုင္ခိုင္းထားတယ္။ က်ေနာ့္ဓာတ္ပုံထဲမွာ ဓာတ္ပုံခိုးၿပီးရိုက္လာရတယ္။ သူတို႔သုံးေယာက္လုံး။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ကေတာ့ အရင္ေရာက္ေနၿပီေပါ့ေနာ္။ အဲ ဒီအခ်ိန္မွာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ေဘးမွာ ဘာသာျပန္ကုလား ၂ ေကာင္ရွိတယ္။ ဘာသာျပန္က သူတို႔ေျပာထားတာက တေယာက္ကုိ တေယာက္စီ ျပန္ခိုင္းတယ္။ သူတို႔ ဟုိုမွာေတြ ဘယ္လိုလုပ္ထားလဲ ဘယ္လိုျဖစ္တယ္ေတာ့ က်ေနာ္လည္း အဲဒါေတာ့ က်ေနာ္လည္း ဘာမွ မသိရဘူးေနာ္။ ဒါ က်ေနာ့္ကိုယ္ က်ေနာ္ ဆန္းစစ္ၿပီးေတာ့ ေျပာတဲ့စကား။ က်ေနာ္ ျမတ္စြာဘုရားစကား ေခါင္းထဲမွာထည့္ထားတယ္ ေယာနိေသာမနသီကာရ (ႏွလုံးသြင္းမွန္ေအာင္ ဆင္ျခင္မႈ) ဆိုတဲ့ စကားတခုေတာ့ ေခါင္းထဲထည့္ထားတယ္ အျမဲတမ္း။ အဲဒီေတာ့ သူတို႔စစ္တဲ့အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္က အဲဒီအခ်ိန္မွာ ၀င္းေဇာ္ထြန္းကို ေမးလိုက္တယ္။ ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့ ေမာင္ေမာင္လည္းပါေနတာကိုး။ ဒီမွာေျပာတုန္းကက်ေတာ့ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္တည္းလုပ္တယ္ေျပာတယ္။ ေမာင္ေမာင္ဘာမွ မဆိုင္ဘူးေပါ့။ ေမာင္ေမာင္က သူ႔ေဆာ္ (ခ်စ္သူရည္စား) ဖုန္းလာလို႔ သူ႔ဟာသူ ဘီယာသြားေသာက္ၿပီးျပန္သြားတယ္ ေျပာတယ္။ အဲဒီေတာ့ က်ေနာ္က ေမးတာေပါ့ ‘၀င္းေဇာ္ထြန္း ေမာင္ေမာင္ဆိုတာ ဘယ္သူလဲ’ ေပါ့။ က်ေနာ္ အဲလိုေမးတဲ့အခ်ိန္မွာ ေမာင္ေမာင္က ‘က်ေနာ္ပဲတဲ့ ေမာင္ေမာင္ဆိုတာ အကို’ တဲ့။ က်ေနာ္က ၀င္းေဇာ္ထြန္းကိုေျပာတယ္ ‘မင္းေျပာေတာ့ ေမာင္ေမာင္ မပါဘူးေျပာတယ္။ ဘာလို႔ ေမာင္ေမာင္ဒီမွာ ဘာလို႔ထည့္ထားတာလဲ‘ က်ေနာ္က အဲလိုေမးလိုက္လို႔ က်ေနာ္ေတာင္မွ ေဟာက္ခံထိသြားတယ္။ အဲဒီခ်ိန္မွာ ဘာသာျပန္တဲ့ကုလားတေကာင္က က်ေနာ့္ကိုေမးတယ္။ ခင္ဗ်ား ဘာေတြ၊ ခင္ဗ်ားလူ ခင္ဗ်ားေမးတဲ့။ သူေျပာတာေတာ့ မွန္ပါတယ္။ က်ေနာ့္ကိုစေျပာကတည္းက က်ေနာ္လည္း ကရုဏာစိတ္နဲ႔။ မပါတဲ့လူ မပါနဲ႔ေပါ့။ မဟုတ္တဲ့လူကေတာ့ မဆိုင္ဘူး။ မဆိုင္တဲ့လူကို ဆြဲမထည့္နဲ႔ေပ့ါဗ်ာ။ ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား ။ အဲဒီေတာ့ က်ေနာ္က ေျပာထားတယ္။ သူက အျပင္ထြက္သြားၿပီးေတာ့ အဲဒီကုလားက ဘာသြားေျပာလည္းမသိဘူး။ က်ေနာ့္လူၾကီးက က်ေနာ့္ကို လာျပန္ေျပာတယ္။ ‘အခ်ဳိင္ (ကိုရဲ ကို ေခၚသည့္ ထိုင္းအမည္) ဘာေျပာလဲ’ တဲ့။ ‘မဟုတ္ဘူး၊ ဟုိမွာစစ္တုန္းက ႏွစ္ေယာက္ပဲေျပာတယ္၊ အခု သုံးေယာက္ျဖစ္ေနလို႔’ လို႔။ ‘သူမပါဘူး စိတ္ခ်။ မဆိုင္တဲ့လူ မထည့္ဘူး’ တဲ့။ သူ႔ (၀င္းေဇာ္ထြန္း) ကိုပဲ ဘာသာျပန္။ သူတို႔ကို မေမးနဲ႔ေတာ့’ တဲ့ ‘ဘာမွ’။”

ကိုယ့္လူကိုပဲ ကိုယ္ေမး ဘာသာျပန္ဆိုတာေပါ့ ဟုတ္လား။

“ဟုတ္တယ္။ အဲလိုမ်ဳိး က်ေနာ့္မွာ။ က်ေနာ္ ဘာမွ လႈပ္လို႔ေတာင္မရဘူး။ ကန္ေတာ့ပါရဲ႕ဗ်ာ မရိုေသ့စကား အီးေတာင္ ေပါက္လို႔မရတာျဖစ္သြားၿပီ။ အဲဒါ ၿပီးလည္း ၿပီးေရာ အဲဒီ ရိုက္ကြင္းေနရာကို ေခၚသြားတယ္။ ရိုက္ကြင္းေနရာကိုေခၚသြားတယ္၊ က်ေနာ့္လူၾကီးက ေနာက္က တေကာက္ေကာက္ပါေနတာပဲ။ အကိုတို႔လည္း တီဗြီထဲမွာ ေတြ႔ရမွာပဲ။”

ေတြ႔တယ္၊ ေတြ႔တယ္ ကိုရဲတို႔ကို။

“အဲဒီမွာ တေကာက္ေကာက္ပါေနတာပဲ။ အဲဒီမွာ သူ႔ကို ေခါင္းကုိ ကိုင္ခိုင္းထားတာေပါ့ေနာ္။ ဦးထုတ္၀ပ္ရင္ ေခါင္းကို နည္းနည္းေမာ့ထားေပးတဲ့။ ေခါင္းကို နည္းနည္းကိုင္ထားေပးတဲ့။ က်ေနာ္က သူတို႔ႏိုင္ငံမွာ သူတို႔ေျပာတဲ့ ခို္င္းတာ ကိုယ္က လုပ္ေပးရမွာဗ်ာ က်ေနာ့္တာ၀န္အရ၊ ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား။”

ဟုတ္ကဲ့ အခု ျမန္မာသံရုံးကလည္း အထူးအဖြဲ႔ဖြဲ႔ထားတယ္။ သမၼတဦးသိန္းစိန္ကလည္း ထိုင္း၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ပရာယုဒ္ကို ေမတၱာရပ္ခံထားတယ္ဆိုတာ ကိုရဲတို႔လည္းသိတယ္ေလ။ သူတို႔က က်ေနာ့္လိုပဲ အခ်က္အလက္ရဖို႔ေမးမယ္ဆိုရင္ ကိုရဲ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မလား။

“ဟာ။ ေမးရင္ေတာ့ က်ေနာ္က အခ်ိန္မေရြးပဲေလ။ ေမးရင္ေတာ့ ေျပာမွာပဲေလ။ အမွန္တရားကို ေျပာျပတာေလ။ က်ေနာ္ ျမင္တဲ့၊ သိတဲ့ဟာေလာက္ပဲ က်ေနာ္ေျပာျပလို႔ရမယ္ေလ။”

ကိုရဲလည္း ေျဖျပတာ ေတာ္ေတာ္ ျပည့္စုံပါတယ္။ က်ေနာ္သိခ်င္တာေလး က်န္ေနတာက ဘာျဖစ္လို႔ ဒီေကာင္ေတြက မုဒိမ္းက်င့္တဲ့ ေကာင္မေလးကို ေပါက္တူးနဲ႔ မ်က္ခြက္ကို ဘာျဖစ္လို႔ ဒီေလာက္ထိေအာင္ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္းႀကီး ခုတ္ပစ္လိုက္တာလို႔ ေျပာလဲ။

“ေပါက္တူးနဲ႔ခုတ္လိုက္တာ သူတို႔ေျပာတာေတာ့ တခ်က္ပဲ ေျပာတာပဲဗ်ေနာ္၊ ေကာင္မက ရုန္းတဲ့အခ်ိန္မွာ တခ်က္ ထပ္ရိုက္လိုက္တယ္။ ေပါက္တူးနဲ႔။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ေသသြားလား မေသလား သူတို႔လည္း (ရဲက) က်ေနာ့္ကို အဲဒါ ဆက္မေမးခိုင္းေတာ့ဘူး။”

ရဲ သိပ္အေသးစိတ္မေမးေတာ့ဘူးေပါ့ အဲလိုလားအကို။

“ဟုတ္ကဲ့၊ ဟုတ္ကဲ့။”

ေဒးဗစ္ရဲ႕မ်က္ႏွာမွာ၊ ႏိုင္ငံျခားသားရဲ႕ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ေရာ ၀င္းေဇာ္ထြန္းတို႔က ဘယ္လိုမ်ဳိးလက္နက္ပုန္းေတြနဲ႔ ခ်ၾကလဲ သူတို႔က။

“သူတို႔ေျပာတာေတာ့ ေပါက္တူးနဲ႔ပဲ ေျပာတာပဲ။”

ေၾသာ္ သူတို႔ ေပါက္တူး (၁) လက္ပဲ သုံးတယ္ေပါ့ ဟုတ္လား။

ဟုတ္ကဲ့ ေပါက္တူးနဲ႔ပဲ။ ေနာက္မွလူေတြေျပာမွ က်ေနာ္သိရတာေပါ့ေနာ္။ က်ေနာ္လည္း ဒီဥစာေတြ။ တီဗြီေတြဘာေတြ။ ေဖ့စ္ဘုတ္ေတြ ဘာေတြ ၾကည့္ဖို႔၊ သတင္းေတြ ဘာေတြ ၾကည့္ဖို႔ က်ေနာ္လည္း သိပ္၀ါသနာ မပါဘူးဗ်။ ၀ါသနာမပါဘူးဆိုတာ ဒီျပင္ဟာ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ့္စီးပြားေရးနဲ႔ကိုယ္၊ ကိုယ့္အလုပ္ ကိုယ္လုပ္တယ္။ အဲလိုမ်ဳိး။ ကိုယ့္ဟာနဲ႔ ကိုယ့္မိသားစု ကိုယ့္စား၀တ္ေနေရးေလာက္ပဲ ကိုယ့္ဖာကိုယ္ လုံးပန္းေနရတာ။ အဲဒီေတာ့ ဘယ္လိုလဲ ဆိုေတာ့ ဘုရားပဲသိမယ္။ ဘယ္လိုေတြလုပ္လို႔ ဘယ္လုိေနာက္မွ က်ေနာ္သိရတဲ့ သတင္းကေတာ့ေနာ္။ ဓားဒဏ္ရာေတြ ဘာေတြရွိတယ္ဆိုေတာ့။ သူတို႔ေျပာတာက ေပါက္တူးနဲ႔၊ ဟိုကေျပာတာ ဓားဒဏ္ရာဆိုေတာ့ အဲဒါ အကိုတို႔ဖာသာ အကိုတို႔ စဥ္းစားေပါ့ဗ်ာ။

ကိုရဲက ၀င္းေဇာ္ထြန္းကို ဘာသာျပန္ေပးေတာ့ေလ ၀င္းေဇာ္ထြန္းက ေပါက္တူး (၁) မ်ဳိးပဲ ေျပာသလား။ ဒီျပင္ဟာ ဘာေတြ ေျပာေသးသလဲ။

မေျပာဘူး၊ မေျပာဘူး၊ မေျပာဘူး။ က်ေနာ္ မဟုတ္တာလည္း မုသားမေျပာဘူး။ ေပါက္တူးပဲေျပာတယ္။

ေပါက္တူးကို အသြားနဲ႔လုပ္တယ္ေျပာတယ္။ ႏိုင္ငံျခားသားေယာက္က်ားကုိ အေႏွာင့္နဲ႔ လုပ္တယ္လို႔ ေျပာတယ္။ ေကာင္မေလးကိုလည္း အေႏွာင့္နဲ႔ထုတယ္ေျပာတယ္။

မဟုတ္ဘူး မဟုတ္ဘူး မဟုတ္ဘူး။ အသြားနဲ႔မဟုတ္ဘ့ူး။ အေႏွာင့္နဲ႔ခ်ည္းပဲ။ အေႏွာင့္နဲ႔ခ်ည္းပဲ အားလုံး။ သူတို႔ေျပာတာက အေႏွာင့္နဲ႔ထုလိုက္တာပဲ ေျပာတယ္။ က်ေနာ္လည္း သူတို႔ေျပာတဲ့အရကိုပဲ ဘာသာျပန္ေပးတယ္။

ကိုရဲ ဒီျဖစ္ရပ္နဲ႔ပတ္သက္လို႔ ကိုရဲရင္ထဲမွာ ေျပာခ်င္စရာရွိမလား။ ကိုရဲတို႔၊ ကမာ (ဘာသာျပန္ေနာက္တဦး) တို႔ဆိုရင္လည္း ေ၀ဖန္ခံေနရတာေတြ ရွိေနတယ္ဆိုေတာ့။

က်ေနာ္က ရင္ထဲမွာ ေျပာခ်င္တဲ့စကားဆိုတာက ဘုမသိ၊ ဘမသိနဲ႔ စိတ္မေကာင္းတာ တခ်က္ေပါ့ေနာ္။ သူတို႔ဟိုမွာ ရိုက္တာတို႔၊ ေရေႏြးပူနဲ႔ ေလာင္းတာေတြဘာေတြဟာ က်ေနာ့္မ်က္စိနဲ႔မျမင္တဲ့အတြက္ က်ေနာ္နဲ႔၊ က်ေနာ္ေနတဲ့ေနရာနဲ႔ အဲဒီေနရာကိုသြားရင္ ဒီကေန ည (၁၁) နာရီထြက္တဲ့ေလွဟာ ဟိုကို မနက္ (၅) နာရီ (၆) နာရီမွ ေရာက္တယ္ အကိုတို႔စဥ္းစားၾကည့္ေပါ့ဗ်ာ။ အခု အကိုေနတဲ့ေနရာနဲ႔ က်ေနာ္ေနတဲ့ေနရာ အက်ၤီဘာ၀တ္ထားလဲ အကိုလွမ္းၾကည့္လို႔ျမင္္ရမလား။ က်ေနာ္ဘာလုပ္ေနလဲ။ ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား။ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ ဘုမသိ၊ ဘမသိဘူး။ သူတို႔ေတြ ဘယ္လိုလုပ္ထားတယ္ဆိုတာ က်ေနာ္လည္း ဘာမွ မသိရဘူး အဲဒါေတာ့။

ကိုရဲ ဘာသာျပန္ေပးတဲ့ေန႔က်ေတာ့ ဘယ္္ေန႔လဲ။ ရက္အတိအက် သိလား။

ရက္အတိအက်ဆိုတာ က်ေနာ္ ရက္ကုိအတိအက်မသိဘူး။ ဒီေန႔ညဘက္လိုေပါ့ေနာ္။ က်ေနာ္တို႔ ဟိုမွာ သြားၿပီးေတာ့ ရိုက္ကြင္းရိုက္တယ္မဟုတ္္လား။ တီဗြီထဲမွာ လႊင့္တဲ့ေန႔ (ေအာက္တိုဘာ ၃ရက္ေန႔) က အဲဒါ ဒုတိယေန႔ျဖစ္သြားၿပီ။ ပထမေန႔ညေပါ့ အဲဒါ အကိုတို႔ ရက္တြက္ၾကည့္လိုက္။ (မွတ္ခ်က္။ ။ ေအာက္တိုဘာ ၂ ရက္ေန႔) ၂ ရက္ေန႔ဖမ္းမိတာ ေကာင္ေလးကို ။ ၂ ရက္ေန႔ မနက္ပိုင္း ၅ နာရီခြဲ ေျခာက္နာရီေလာက္မွာ ပုလိပ္က ဖုန္းလာတယ္ က်ေနာ့္ဆီကို။ ဖုန္းလာတယ္။ ဖုန္းလာေတာ့ က်ေနာ္တို႔အိမ္က ႏွစ္ထပ္အိမ္ဗ်။ ဖုန္းက အဲဒီညက ဘက္ထရီအားကုန္လို႔ဆိုၿပီး ဖုန္းေအာက္ထပ္မွာအားသြင္းထားတယ္ ဘီရိုေပၚမွာ။

ကိုရဲေျပာပုံအရဆိုရင္ ေအာက္တိုဘာ ၂ ရက္ေန႔မနက္မွာ ရဲက ဖုန္းဆက္တယ္။ ၿပီးလည္းၿပီးေရာ ကိုရဲေျပာတဲ့ေနရာ ၃ ခုကို သြားေတာ့ ၀င္းေဇာ္ထြန္းက ေတာက္ေလ်ာက္ ၀န္ခံေတာ့တာပဲမဟုတ္လား။

ဟုတ္ကဲ့။

ၿပီးလည္းၿပီးေရာ ေအာက္တိုဘာ ၃ ရက္ေန႔လည္းက်ေရာ ဟယ္ရီေကာ္ပတာနဲ႔လား၊ ရဟတ္ယာဥ္နဲ႔လား။ ခိုေတာင္ကြ်န္းကို သြားတယ္ေနာ္။

ဟုတ္တယ္၊ ဟုတ္တယ္။ ဘယ္လိုလည္းဆိုေတာ့ က်ေနာ့္အေနနဲ႔က ခုနက ေျပာသလို သူတို႔ေတြ ဟုိမွာဘယ္လိုေတြလုပ္ထားလဲ။ ဘယ္လိုေတြ၊ ဘာလဲဆိုတာ မသိရဘူး။ ဘယ္သူေတြ ရိုက္ထားတယ္။ ႏွက္ထားတယ္ဆိုတာ က်ေနာ့္မ်က္စိနဲ႔ မျမင္တဲ့အတြက္လည္း လူတစ္ဖက္သားကို မဟုတ္ဘဲနဲ႔ ကိုယ့္ေၾကာင့္ နစ္နာေအာင္ က်ေနာ္ဘယ္ေတာ့မွ မလုပ္ဘူး။ က်ေနာ္မျမင္တဲ့အတြက္ က်ေနာ္မသိဘူးပဲေျပာတယ္။

ဒီဗြီဘီကေန ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ကိုရဲ။ ေနာက္ေနာင္လိုအပ္လို႔ ထပ္ေမးရင္လည္း ေျဖေပးပါအုန္း။

ဟုတ္ကဲ့ပါခင္ဗ်ာ။

လိပ္ကၽြန္းလူသတ္မႈ ဘာသာျပန္ေပးသူ ကိုကမာႏွင့္ ေမးျမန္းခ်က္

http://burmese.dvb.no/archives/70056