By ေဇာ္မင္း
ေစ်းထဲက ေဈးဝယ္ၿပီးျပန္ထြက္လာတဲ့ အသက္(၅၀)ေက်ာ္ ဇနီးေမာင္ႏွံတုိ႔ကို ဆုိင္ကယ္တစ္စီးက ပြတ္တုိက္သြားခဲ့ပါတယ္။ ဆုိင္ကယ္ေမာင္းသူက အသက္ (၂၀) ဝန္းက်င္ လူငယ္ကေလးတစ္ဦး။ ဆုိင္ကယ္ပြတ္တိုက္မႈေၾကာင့္ အမ်ိဳးသမီးႀကီးက အလန္႔တၾကား ဟစ္ေအာ္ပါတယ္။ ၾကည့္ေမာင္းမွေပါ့ ဘာညာစသျဖင့္လည္း ေအာ္လိုက္ပါတယ္။ အမ်ိဳးသမီး ႀကီးရဲ႕ ခင္ပြန္းျဖစ္သူကေတာ့ ဘာမွဝင္မေျပာပါ။ သို႔ေသာ္ ဆိုင္ကယ္ေမာင္းသူ လူငယ္ကိုဒီ အတိုင္းၾကည့္လို႔သာေနပါတယ္။ ဆုိင္ကယ္ေမာင္းတဲ့လူငယ္က အမ်ိဳးသမီးႀကီးေအာ္သံေၾကာင့္ ဆုိင္ကယ္ကိုခ်က္ခ်င္းရပ္လိုက္ပါ တယ္။ လူငယ္ေလးက သူမွား သြားတာေၾကာင့္ ေတာင္းပန္မယ္ ထင္လုိ႔ အဆိုပါဇနီးေမာင္ႏွံစံုတြဲ နဲ႔ရပ္လိုက္တဲ့ ဆုိင္ကယ္ေပၚမွာ ခြလ်က္သားရွိေနတဲ့လူငယ္ေလး ကိုပါ ေဘးလူမ်ားက ဝိုင္းၾကည့္ ေနပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ လူငယ္ ေလးရဲ႕တုံ႔ျပန္မႈက မယံုႏုိင္စရာ ေကာင္းလွပါတယ္။ သူ႔ကိုစိုက္ ၾကည့္ေနတဲ့ အမ်ိဳးသမီးႀကီးရဲ႕ ခင္ပြန္းကို ဒီလိုလွမ္းေျပာလိုက္ပါ တယ္။ ‘‘ဘိုးေတာ္ ဘာၾကည့္တာ လဲ နာခ်င္လို႔လား’’တဲ့။ ၿပီးေတာ့ ခပ္တည္တည္ပဲ သူ႔ဆုိင္ကယ္ကို ေမာင္းထြက္သြားပါေတာ့တယ္။ တကယ္လို႔မ်ား အမ်ိဳးသမီးႀကီးရဲ႕ ခင္ပြန္းက မခံခ်င္စိတ္နဲ႔ တစ္ခုခု ေျပာလိုက္ရင္ ဆုိင္ကယ္ေပၚက ဆင္း႐ိုက္သြားမယ့္ သေဘာ ေတာင္ရွိပါတယ္။
တန္ဖိုးေတြအေၾကာင္း ေျပာ တယ္ဆုိေတာ့ တန္ဖိုးဆိုတာေတြ ဟာ နယ္ပယ္ေပါင္းစံု၊ က႑ ေပါင္းစံုမွာ အလႊာလိုက္တည္ရွိပါ တယ္။ လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးနဲ႔တစ္မ်ိဳး၊ ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံနဲ႔တစ္ႏုိင္ငံ တန္ဖိုး ေတြဟာ တူခ်င္မွတူပါလိမ့္မယ္။ သို႔ေသာ္လည္း လူသားေတြေန ထိုင္တဲ့ ကမၻာေပၚမွာ ဘယ္ႏုိင္ငံ က ဘယ္လူမ်ိဳးပဲျဖစ္ျဖစ္ လူ႔အဖြဲ႕ အစည္းအတြင္းမွာ အေျခခံတည္ ရွိေနတဲ့တန္ဖိုးေတြကေတာ့ ကြာ ျခားမႈသိပ္မရွိပါ။ ဥပမာ မခိုးရ၊ မဝွက္ရ၊ လူမသတ္ရ၊ အဓမၼမျပဳ က်င့္ရ၊ အျပန္အလွန္ေလးစားမႈရွိ ရ၊ ဖိႏွိပ္မႈမရွိေစရ အစရွိသျဖင့္ ေနာက္ထပ္လည္း ျမားေျမာင္လွ တဲ့ တန္ဖိုးမ်ားရွိပါေသးတယ္။
ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီးေတြမွာ အသက္ ရွင္သန္ေအာင္လႈပ္ရွား႐ုန္းကန္ ေနရေတာ့ လူေတြဟာ စိတ္ရွည္ သည္းခံမႈေတြေလ်ာ့ပါးလာတယ္ လို႔ဆိုပါတယ္။ အေတာ္အတန္ ကိစၥေလးေတြကိုေတာင္ ေပ်ာ့ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေပ်ာင္း၊ ယဥ္ယဥ္ ေက်းေက်းေျဖရွင္းတာမ်ိဳးမလုပ္ ေတာ့ဘဲ ေဒါသနဲ႔တုံ႔ျပန္လာၾက တယ္၊ ေျဖရွင္းလာၾကပါတယ္။ လုိင္းကားတုိးစီးတဲ့အခါမွာလည္း ကိုယ့္ထက္အားနည္းသူ ဒါမွ မဟုတ္ သက္ႀကီးရြယ္အိုေတြကို စာနာတာမ်ိဳး၊ ေနရာေပးတာမ်ိဳး လည္း မရွိၾကေတာ့တာကို ျမင္ရ ျပန္ပါတယ္။ ထိုင္ခံုရေအာင္ အလုအယက္တုိးတုိက္ေနရာယူ ၾကပါတယ္။ လက္မွတ္ေရာင္းက လည္း ႐ိုင္း႐ိုင္းပ်ပ် ေအာ္ဟစ္ပါ တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေဩာ္.. ၿမိဳ႕ႀကီး ျပႀကီးေတြမွာ လူေတြဟာ အဲ ဒီေလာက္ေတာင္ ျဖစ္ကုန္ၿပီကိုး လို႔ မွတ္ရပါေတာ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ေစာေစာကေျပာတဲ့ ဆုိင္ကယ္နဲ႔ ပြတ္တုိက္တဲ့ လူငယ္ေလးနဲ႔ ဆုိင္ ကယ္အပြတ္ခံလုိက္ရတဲ့ ဇနီး ေမာင္ႏွံတုိ႔ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ေနရာဟာ ေတာၿမိဳ႕တစ္ခုမွာ ျဖစ္ခဲ့တာပါ။ ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီးမွာျဖစ္ခဲ့တာမဟုတ္ ပါဘူး။ စိတ္ရွည္သည္းခံမႈ၊ ေလး စားမႈ၊ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႕မႈနဲ႔ ကူညီတတ္မႈ ေခါင္းပါးလာတာ ဟာ ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီးေတြမွာသာ ျဖစ္ ေနတာမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ ေတာ နယ္ေတြကို အခုဆိုရင္ ကူးစက္ လာေနပါၿပီ။
လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ဆယ္၊ အစိတ္ေလာက္တုန္းက ဘုိးေတာ္ ဘာၾကည့္တာလဲ နာခ်င္လုိ႔လား ဆိုတဲ့အျပဳအမူ၊ အေျပာအဆိုမ်ိဳး ဟာ ေတာၿမိဳ႕ေလးေတြ မဆိုထား နဲ႔ ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီးေတြမွာေတာင္ မရွိေသးပါဘူး။ ဒါဟာ ေယဘုယ် အားျဖင့္ ေျပာတာပါ။ လူငယ္ အခ်င္းခ်င္း လမ္းေပၚမွာ၊ လက္ ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ ကေတာက္ကဆ ျဖစ္တာမ်ိဳးကို လူႀကီးေတြက ဝင္ ေရာက္တားျမစ္ရင္ တားျမစ္တဲ့ လူႀကီးပိုင္းအရြယ္ေတြကို သိသိ၊ မသိသိ ေလးစားသမႈနဲ႔ ခုိက္ရန္ ျဖစ္ပြားမွာမ်ိဳးကို ေရွာင္ၾကဥ္ၾကပါ တယ္။ လူႀကီးသူမေျပာတဲ့စကား ကို နားေထာင္ၾကပါတယ္။ အခု အခ်ိန္ကာလကေတာ့ ေျပာင္းျပန္ ျဖစ္လို႔သြားပါၿပီ။
ဘာေၾကာင့္ လူငယ္ေတြ အဲဒီေလာက္ ႐ိုင္းစိုင္းသြားရတာလဲ၊ ဘာေၾကာင့္ ယဥ္ေက်းမႈေတြ ေလ်ာ့ရဲကုန္ၾကတာလဲ။
လူ႔အဖြဲ႕အစည္းအတြင္း အဲဒီလိုျဖစ္လာရတဲ့အေပၚမွာ ေထာက္ျပစရာေတြကေတာ့ အမ်ားႀကီးရွိလာပါတယ္။ လက္ သည္ကေတာ့ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈပါ။ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈေၾကာင့္ ပညာေရး မွာ ထိခိုက္လာပါတယ္။ ဆင္းရဲ ႏြမ္းပါးမႈေၾကာင့္ ေက်ာင္းပညာ ေရးဟာ စာေမးပြဲေအာင္ဖို႔ အတြက္သာ ျဖစ္လာပါတယ္။ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ားအေနနဲ႔လည္း ေက်ာင္းေတြမွာ ကိုယ္က်င့္တရား၊ လူမႈက်င့္ဝတ္နဲ႔သက္ဆိုင္တဲ့ အရာေတြကို သင္ၾကားေပးတာ၊ ဆံုးမတာမ်ိဳးလည္း မရွိေတာ့ပါ ဘူး။ ဆင္းရဲလို႔ေက်ာင္းေစာေစာ ထြက္ရသူေတြ မ်ားလာသလို၊ စာေမးပြဲမွာ အမွတ္ေကာင္း ေကာင္းနဲ႔ ေအာင္ျမင္တဲ့ေက်ာင္း သားမ်ားမွာလည္း ဂါရဝတရားဆို တာမ်ိဳးကို နားမလည္ေတာ့ပါ ဘူး။ အားနည္းသူကို ကူညီရမယ္၊ မိမိမွားယြင္းတဲ့ကိစၥမ်ားအေပၚ ဝန္ခံရဲရမယ္၊ ေတာင္းပန္ရမယ္ ဆိုတဲ့ လူႀကီးလူေကာင္း စိတ္ဓာတ္ေတြလည္း ေပ်ာက္ဆံုးလာခဲ့ပါတယ္။ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ားကိုယ္တိုင္လည္း ရတဲ့လစာက မေလာက္ငေတာ့ ဆင္းရဲႏြမ္းပါး မႈအတြင္းက လြတ္ေျမာက္ေအာင္ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူတာေတြလုပ္ လာၾကပါတယ္။ တပည့္မ်ားက လည္း ေရွ႕မွာေတာ့ ေလးစားဟန္ ျပေပမယ့္ ေနာက္ကြယ္မွာေတာ့ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ားကို ေလးစားမႈ ေလ်ာ့ပါးလာပါတယ္။ စာေမးပြဲ မွာ အမွတ္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ေအာင္ဖို႔အတြက္ လာဘ္ေပးရ တာေတြရွိလာေတာ့ ဆီေပးလို႔ ဆန္ရတယ္ဆိုတဲ့အျမင္က အား ေကာင္းလာေတာ့တာကိုး။
ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈ နက္သထက္နက္လာတာ ဘာေၾကာင့္ လဲ။ ႏုိင္ငံေရးသိပၸံစကားနဲ႔ေျပာရ ရင္ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ ေက်ာ္ၾကာတည္ ရွိလာခဲ့တဲ့ မွားယြင္းေနတဲ့ ႏုိင္ငံ ေရးစနစ္ေၾကာင့္ပါ။ ျမန္မာျပည္ ဟာ ဆက္က်ဴလာဒီမိုကေရစီႏုိင္ငံ ေတာ္ျဖစ္လာဖို႔ အၫြန္႔ကေလး တက္လာတုန္း အၫြန္႔ခ်ိဳးခံခဲ့ရပါ တယ္။ စစ္အာဏာရွင္စနစ္က ဆက္က်ဴလာ ဒီမိုကေရစီတုိင္း ျပည္ျဖစ္လာဖို႔ ခြင့္မျပဳခဲ့တာ ေၾကာင့္ပါ။ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ သက္ဆုိးရွည္ဖုိ႔ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ား ေရရွည္အာဏာစြဲကိုင္ဖို႔ကလြဲလို႔ တျခားေသာ တုိင္းျပည္ေရးရာ ေတြကို တုိးတက္ေအာင္၊ ဖြံ႕ၿဖိဳး ေအာင္ ဘယ္လိုေဆာင္ရြက္ရမယ္ ဆုိတာကို နားမလည္ၾကပါဘူး။ ဘယ္ကိစၥပဲျဖစ္ျဖစ္ စစ္အျမင္နဲ႔ သာ ၾကည့္ေလ့ရွိတာေၾကာင့္ တုိင္းျပည္တစ္ခုရဲ႕ အေရးပါလွတဲ့ စီးပြားေရး၊ ပညာေရး၊ က်န္းမာ ေရး၊ လူမႈေရးက႑ေတြဟာ စေတးခံလုိက္ရပါတယ္။ကုိင္း ... အခုေတာ့ သမၼတႀကီးဦးသိန္းစိန္ ဦးေဆာင္တဲ့ အရပ္သားအစိုးရ တက္လာၿပီ။ ဆံုး႐ႈံးခဲ့ရတဲ့အရာ ေတြ ျပန္လည္ရရွိဖို႔ အလားအလာ ေကာင္းေတြျမင္ရၿပီလားလုိ႔ေမး တဲ့သူရွိရင္ ျပန္ေျဖရေတာ့မွာေပါ့။ အေျဖကေတာ့ ေနရာတုိင္းမွာ ေမွာင္မိုက္ေနဆဲပါလို႔ ေျပာရမွာ ပါပဲ။
ဆံုး႐ႈံးေနရတဲ့ တန္ဖိုးေတြက ေတာ့ မ်ားလွပါတယ္။ ႐ုပ္ပိုင္း ဆုိင္ရာအရ ဆံုး႐ႈံးမႈေတြမ်ားျပား လွသလို တစ္ခ်ိန္တည္းမွာလည္း စိတ္ပိုင္းဆုိင္ရာက်င့္ဝတ္တန္ဖိုး ေတြပါ ေလ်ာ့ရဲလာေနပါတယ္။ ဆံုး႐ံံႈးရတာေတြမ်ားေနရတဲ့ၾကား ထဲမွာ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းအတြင္း ေနာက္ထပ္ဆံုး႐ံႈးမႈေတြကို သယ္ ေဆာင္လာတဲ့ အရာကေတာ့ ၂၀၀၈ နာဂစ္ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒျဖစ္ပါတယ္။ နာဂစ္ဖြဲ႕စည္း ပံုအေျခခံဥပေဒဟာ စစ္တပ္လူ တန္းစားတစ္ရပ္အတြက္ပဲ ႐ုပ္ ပိုင္းဆုိင္ရာေအာင္ျမင္မႈ၊ ေကာင္း စားမႈကို က်ားကန္ေပးပါတယ္။ စစ္တပ္လူတန္းစားဆုိေပမယ့္ တကယ္တမ္းေတာ့ ေအာက္ေျခ က ရဲေဘာ္ေတြ၊ အရာရွိငယ္ေတြ က ေကာင္းစားမယ့္စာရင္းထဲမွာ မပါပါ။ ထိပ္ဆံုးက စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ႀကီးမ်ားေကာင္းစားေရးသာျဖစ္ ပါတယ္။ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံ ဥပေဒဟာ စစ္တပ္လူတန္းစား အတြက္ အာဏာၿမဲဖို႔၊ ခ်မ္းသာ အဆင္ေျပဖို႔ အာမခံထားတဲ့ တန္ဖိုးတစ္ခုမွ်သာျဖစ္ပါတယ္။ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုလံုးအတြက္ မွားယြင္းေနတဲ့ တန္ဖိုးတစ္ခုသာ ျဖစ္တယ္လို႔လည္း ေထာက္ျပလို ပါတယ္။
ဒီလိုျဖစ္ေနတဲ့ တစ္ၿပိဳင္ တည္းမွာ အေကာင္းထက္အဆိုး ကို ပိုမိုဦးတည္ေစတဲ့ တန္ဖိုး အမွားမ်ားကိုလည္း အမွန္ထင္ၿပီး တြန္းတင္ေနတာလည္း ေတြ႕ရ ျပန္ပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ အမ်ိဳး၊ ဘာသာ၊ သာသနာဆုိတဲ့အမည္ မ်ားကို အသံုးျပဳၿပီး တင္လာတဲ့ တန္ဖိုးမ်ားျဖစ္ပါတယ္။ လူမ်ိဳး ေရးအမုန္းေတြပြားဖို႔၊ ဘာသာ ေရးကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး အမုန္း ေတြတုိးတက္လာေစဖို႔ လုပ္ ေဆာင္ေနတာဟာ မွားယြင္းတဲ့ တန္ဖိုးသာျဖစ္ပါတယ္။ လူမ်ိဳးေရး၊ ဘာသာေရး ပဋိပကၡေတြျဖစ္ပြား ေနတဲ့တုိင္းျပည္ေတြ တိုးတက္ စည္ပင္လာတယ္လို႔ ၾကားဖူးပါ သလား။ လူမ်ိဳးေရး၊ ဘာသာေရး ပဋိပကၡျဖစ္ေနတဲ့ တုိင္းျပည္ေတြ မွာ ဒီမုိကေရစီရွင္သန္ဖြံ႕ၿဖိဳးတယ္ လုိ႔ ၾကားဖူးပါသလား။ လူမ်ိဳးေရး၊ ဘာသာ ေရးပဋိပကၡေတြ ျဖစ္ပြားေနတဲ့ တုိင္းျပည္ေတြမွာ တရားဥပေဒ ရွင္သန္စိုးမိုးတယ္လို႔ ၾကားဖူးပါသလား။မေန႔တစ္ေန႔က မႏၲေလးမွာျဖစ္ခဲ့တဲ့ ျဖစ္ရပ္ေတြဟာ ေနာက္ကြယ္ကေန ဖန္တီးေနတဲ့ အုပ္စုရွိေနတယ္ဆုိတာကို ရွင္း ရွင္းႀကီးျပသေနပါတယ္။
အေရွ႕ေတာင္အာရွေဒသ ႏုိင္ငံမ်ားအတြင္း အခုလက္ရွိ အေျခအေနက တယ္မေကာင္းလွ ပါ။ ပဋိပကၡမ်ိဳးစံုကို ဆက္လက္ ျဖစ္ပြားဖို႔ တြန္းပို႔ေနတာမ်ိဳးကို ျမင္ရပါတယ္။ ဘ႐ူႏိုင္းႏုိင္ငံမွာဆုိ ရင္ အစၥလာမ္ရွရီရာဥပေဒကို အသက္သြင္းပါတယ္။ စင္ကာပူ ဟာ စီးပြားေရးေကာင္းေပမယ့္ ႏုိင္ငံေရးအရ၊ ဒီမုိကေရစီေရးအရ လြတ္လပ္မႈမရွိတဲ့ တုိင္းျပည္တစ္ ခုပါ။ မေလးရွားႏုိင္ငံဟာလည္း အမည္ခံ ဒီမိုကေရစီႏုိင္ငံပါ။ အာဏာရွိၿပီးသားပါတီသာ ဆက္ တုိက္အာဏာရေနတဲ့ တုိင္းျပည္ တစ္ခုပါ။ ကေမၻာဒီးယားသည္ လည္း အလားတူအမည္ခံဒီမို ကေရစီတုိင္းျပည္ပါ။ ေရြးေကာက္ ပြဲကရွိတယ္ဆုိေပမယ့္ ဝန္ႀကီး ခ်ဳပ္ဟြန္ဆန္ဟာ အာဏာရွင္လို႔ က်င့္သံုးပါတယ္။ ထိုင္းႏုိင္ငံက ေတာ့ စစ္တပ္အာဏာသိမ္းထား လို႔ ေနာက္ထပ္ေရြးေကာက္ပြဲျပဳ လုပ္ဖို႔ အနည္းဆံုးတစ္ႏွစ္၊ တစ္ ႏွစ္ခြဲေလာက္ၾကာဦးမယ္လို႔ဆိုပါ တယ္။ ဗီယက္နမ္ႏိုင္ငံဟာ စီးပြား ေရးေကာင္းလာေပမယ့္ ကြန္ျမဴ နစ္တစ္ပါတီတည္းက အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ စနစ္ကိုသာ က်င့္သံုးပါတယ္။ ျမန္မာျပည္သည္လည္း မထူးပါ။ စစ္အာဏာရွင္လူတန္းစားေတြ အရပ္ဝတ္လဲၿပီးအုပ္ခ်ဳပ္တဲ့စနစ္ ကို သက္ဆိုးရွည္ဖို႔ ၂၀၀၈ အေျခ ခံဥပေဒကို ဖင္ခုထိုင္ထားပါ တယ္။ ဒီမုိကေရစီဖြံ႕ၿဖိဳးလာၿပီး စီးပြားေရးလည္း တုိးတက္လာလို႔ ေလာေလာဆယ္မွာ မဆုိးဘူးလို႔ ေျပာႏုိင္တဲ့ ႏုိင္ငံႏွစ္ခုပဲရွိပါတယ္။ အင္ဒိုနီးရွားနဲ႔ ဖိလစ္ပိုင္တုိ႔ျဖစ္ပါ တယ္။ အေရွ႕ေတာင္အာရွေဒသ အတြင္းက ႏုိင္ငံေတြရဲ႕ ရာသီ ဥတုမ်ားဟာ တယ္မေကာင္းလွ ပါ။
ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ တပ္မေတာ္ က အမ်ိဳးသားႏုိင္ငံေရးမွာ ပါဝင္ ခြင့္ရွိတယ္လို႔ ျပ႒ာန္းထားတာ ဟာ မွားယြင္းေနတဲ့ တန္ဖိုးတစ္ခု လုိ႔ အတိအလင္းေျပာလိုပါတယ္။ ႏုိင္ငံေရးထဲ ပါလိုတယ္ဆိုရင္ တပ္ ကထြက္ၿပီး ေဆာင္ရြက္သင့္တာ ေပါ့။ ေနာက္တစ္ခ်က္ကေတာ့ အမ်ိဳးသားႏုိင္ငံေရးဆုိတာကိုက တကယ္တမ္းေတာ့ အဓိပၸာယ္ မရွင္းလင္းတဲ့၊ မတိက်တဲ့ အသံုး အႏႈန္းျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ ဟာ ဘယ္ႏုိင္ငံကမွ ကြၽန္ျပဳထား တဲ့ ကိုလိုနီေနာက္လုိက္ႏုိင္ငံတစ္ ခုမဟုတ္ေတာ့ပါ။ အဲဒါေၾကာင့္ အမ်ိဳးသားႏုိင္ငံေရးဆုိတာ ဘယ္ လိုတန္ဖိုးျဖစ္ပါသလဲ။ ႏုိင္ငံ့ အေရးကိုလုပ္တာ ႏုိင္ငံေရးပါ။ ႏုိင္ငံသားမ်ားအတြက္ ေဆာင္ ရြက္တာလည္း ႏုိင္ငံေရးပါပဲ။
ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ လူ႔အဖြဲ႕ အစည္းအတြင္းမွာ ဆံုး႐ႈံးေနတဲ့ တန္ဖိုးေတြျပန္လည္ဆယ္မႏုိင္ ေအာင္၊ မွားယြင္းလက္ခံက်င့္သံုး ေနတဲ့ တန္ဖိုးအမွားေတြကို ရပ္ တန္႔သြားေအာင္ ေဆာင္ရြက္ဖုိ႔လို ပါတယ္။ လူမႈေရးမွာလည္း တန္ဖိုးေတြဆံုး႐ႈံး၊ ႏုိင္ငံေရးမွာလည္း တန္ဖိုးမွားေတြနဲ႔လည္ပတ္၊ ဥပေဒကိုလည္း တန္ဖိုးမွားေတြနဲ႔ ျပဳစုစီရင္၊ စီးပြားေရးမွာလည္း ကိုယ္ရကိုယ္ယူစံႏႈန္းတန္ဖိုးနဲ႔ ဆက္သြားေနၾကမယ္ဆုိရင္ေတာ့ တုိင္းျပည္ဟာမေဝးေတာ့တဲ့အနာဂတ္မွာ ခ်ံဳးခ်ံဳးက်ႏိုင္ငံေတာ္ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္ဆုိတာ သတိေပးလိုပါေၾကာင္း။
ACM Credit To: 7 Day Daily
http://www.ayechanmon-news1.com/
Post a Comment