မအိုေဆးမ်ား ေဖာေဖာသီသီ ေသာက္ၾကသည္

ACM Re-Post 25-5-2014
Written by ေအာင္မ်ဳိးထက္

အခန္းတံခါးက သံႀကဳိးတန္းလန္းျဖင့္ ေသာ့ခတ္ထားသည္။ ျပတင္းေပါက္ အားလုံးတြင္လည္း သံတိုင္မ်ားကို ေလးလက္မခန္႔စီ ျခား၍ စိုက္ထားသည္။ အခန္း ၅ ခန္း ပါရွိသည့္ ယင္းအေဆာင္တြင္ ထိုအခန္းသည္ နံပါတ္ ၅ ျဖစ္ၿပီး အခန္းတံခါးကို သံႀကဳိးျဖင့္ ေသာ့ခတ္ပိတ္ခံထားရသည့္ တစ္ခုတည္းေသာ အခန္းလည္း ျဖစ္သည္။

“ဒီအခန္းက ထြက္ေျပးတဲ့ သူေတြကို ထားတာ၊ ၿပီးေတာ့ နည္းနည္းၾကမ္းတဲ့၊ ေၾကာင္တဲ့သူေတြေပါ့၊ သူတို႔က ေဆးအရွိန္နဲ႔ မွိန္းေနၾကတာဗ်” ဟု အိပ္စက္ ေနၾကသူေတြဆီသို႔ လက္ညႇိဳးညႊန္ရင္း ဦးစိုးခိုင္ (အမည္လႊဲ) က ဆိုသည္။

သူ႔ပုံစံက စကားေျပာေဖာ္ မရွိသည့္အတြက္ ပ်င္းရိေနပုံမ်ဳိး။ အခန္းေရွ႕မွ လူတစ္ေယာက္တေလ ျဖတ္သန္း သြားသည္ကို ျမင္တိုင္း အမိအရ လွမ္းႏႈတ္ဆက္ေသးသည္။ အထဲတြင္ လူ ၁၅ ေယာက္ခန္႔၊ အမ်ားစုကေတာ့ ခုတင္မ်ားေပၚတြင္ လဲေလ်ာင္းေနၾကသည္။ တစ္ေယာက္ကေတာ့ အားလုံးကို ေက်ာေပးထားၿပီး ေနာက္ေဖးဘက္ ျပတင္းေပါက္ဆီသို႔ ၿငိမ္သက္စြာ ေငးၾကည့္ေနသည္။

ရန္ကုန္ၿမဳိ႕ေတာ္၊ ႐ြာသာႀကီးရွိ စိတ္က်န္းမာေရးေဆး႐ုံ၊ အရက္စြဲ ကုသေဆာင္တြင္ ျဖစ္သည္။ ဦးစိုးခိုင္သည္လည္း အျခားလူနာမ်ား ကဲ့သို႔ပင္ အရက္စြဲ လာေရာက္ကုသသည့္ လူနာတစ္ဦး ျဖစ္ၿပီး ထိုအခန္းနံပါတ္ ၅ တြင္ ထည့္သြင္းျခင္း ခံရသူတစ္ဦး ျဖစ္သည္။

မည္သည့္ အတြက္ေၾကာင့္ အရက္ေသာက္ရသနည္းဟု ေမးျမန္းၾကည့္မည္ ဆိုပါက ႀကီးႀကီးငယ္ငယ္ ႐ြယ္႐ြယ္ေသာ သူတို႔ထံမွ အေၾကာင္းျပခ်က္ အမ်ဳိးမ်ဳိး ထြက္လာေပလိမ့္မည္။ မိတ္ျဖစ္ေဆြျဖစ္၊ အမွတ္တရအျဖစ္၊ အလုပ္ပင္ပန္းသျဖင့္၊ စိတ္ညစ္သျဖင့္၊ ရာသီဥတုေအးသျဖင့္ စသည္ျဖင့္။

ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ယခုႏွစ္မ်ားအတြင္း အရက္ေသာက္သုံးမႈႏႈန္း ျမင့္တက္ လာေနေၾကာင္းကို လူမႈပတ္ဝန္းက်င္တြင္ ေတြ႕ျမင္ေနရသလို လႊတ္ေတာ္ အတြင္းထိ ေမးခြန္းထုတ္စရာ အေျခအေန ျဖစ္လာေနသည္။ ေယာက္်ားေလးမ်ားပင္ မကေတာ့ ၿမဳိ႕ျပေနအမ်ဳိး သမီးငယ္အခ်ိဳ႕ပင္ အရက္ကို ေသာက္သုံး တတ္လာသည္ အထိပင္။

ယမကာကို ေစ်းေပါေပါႏွင့္ ခပ္လြယ္လြယ္ မည္သို႔ ရေနသနည္း။ ဆိုးျပစ္မ်ားက အဘယ္သို႔နည္း။
အရက္ကို ရရွိႏိုင္သည့္ ေနရာမ်ားက ရန္ကုန္ၿမဳိ႕ေတာ္ အပါအဝင္ ၿမဳိ႕အသီးသီးတြင္ ရပ္ကြက္တိုင္း၊ လမ္းတိုင္း နီးပါးတြင္ ရွိေနသည္။ ၿပီးေတာ့ နယ္ေဒသ၊ ေက်းလက္၊ ေတာ႐ြာမက်န္။ မီးရထားလမ္း၊ ကားလမ္းသာ မေပါက္၊ လွ်ပ္စစ္မီး မေရာက္သည္သာ ရွိမည္။ ထိုအရက္ကေတာ့ ရွိေနတတ္သည္။ အခ်ိန္တိုင္းလည္း ရေနသည္။

“ဘာေၾကာင့္ ေသာက္တယ္ပဲ ေျပာေျပာ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ႀကဳိက္လို႔ ေသာက္တယ္ ဆိုတာက အမွန္ဆုံးပဲ” ဟု အသက္ ၅၀ ေက်ာ္အထိ အရက္ကို စြဲစြဲၿမဲၿမဲ ေသာက္သုံးသူ ဦးမ်ဳိးက ဆိုသည္။

သာမန္ လက္ဖက္ရည္ တစ္ခြက္လွ်င္ ေငြက်ပ္သုံးရာက်ပ္ ရွိေနသည့္ ယေန႔ အခ်ိန္အခါတြင္ အရက္ တစ္ပုလင္းကိုလည္း ထိုမွ်ေသာ ေငြေၾကးျဖင့္ ေစ်းႏႈန္း ခ်ဳိသာလြန္းစြာ အလြယ္တကူ ဝယ္ယူ ရရွိႏိုင္သည္ကိုေတာ့ စဥ္းစားဖို႔လည္း ေကာင္းေနသည္။ အခ်ဳိ႕ေဒသမ်ားတြင္ ၂၀၀ က်ပ္ျဖင့္ပင္ ေရာင္းခ်ေနသည္လည္း ရွိေနသည္။

ယင္းသို႔ အရက္ကို ေစ်းႏႈန္းခ်ဳိသာစြာႏွင့္ လြယ္ကူစြာ ဝယ္ယူရရွိႏိုင္ျခင္းက အရက္ ေသာက္သုံးမႈ မ်ားျပားလာျခင္း၏ အေျခခံ အေၾကာင္းရင္းတစ္ရပ္ ျဖစ္ေၾကာင္း လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားႏွင့္ ဆရာဝန္ အသိုင္းအဝိုင္းက ေထာက္ျပ ေျပာဆိုသည္။

အဆိုပါ တန္ဖိုးနည္း အရက္ကို ပုံမွန္ ေသာက္သုံးသူမ်ားမွာ ဝင္ေငြနည္း လက္လုပ္လက္စား၊ အေျခခံ လူတန္းစားမ်ားသာ ျဖစ္ေနတတ္သည္။ အရက္တစ္ပိုင္းလွ်င္ ၁၅၀ က်ပ္၊ အျမည္း တစ္ပြဲလွ်င္ ၁၀၀ က်ပ္၊ ေငြက်ပ္ ၂၅၀ ခန္႔ ရွိလွ်င္ ထိုလူတန္းစားမ်ားအတြက္ ၿပီးျပည့္စုံသည့္ ညေနခင္းမ်ားကို ပိုင္ဆိုင္ ႏိုင္သည့္ ေနရာမ်ားကလည္း ရန္ကုန္ၿမဳိ႕၏ ဆင္ေျခဖုံး ၿမဳိ႕နယ္မ်ားတြင္ အဆင္သင့္ ရွိေနသည္။

“မနက္ေစာေစာ ဆိုက္ကား မထြက္ခင္ ႏွစ္ရာဖိုးေသာက္တယ္၊ မေသာက္ရင္ ေခါင္းက မၾကည္ဘူးေလ၊ အရွိန္က်သြားရင္ တစ္ခါႏွစ္ရာဖိုးေပါ့၊ မနက္ပိုင္း ထမင္းမစားခင္ ေလးခါေလာက္ ေရာက္ခ်င္ ေရာက္သြားတာ” ဟု ရန္ကုန္ၿမဳိ႕ သာေကတၿမဳိ႕နယ္၊ အေနာ္မာ ရပ္ကြက္ေန အေႏွးယာဥ္လုပ္သား အသက္ ၃၀ အ႐ြယ္ ကိုကုလားက ဆိုသည္။

ထိုကဲ့သို႔ ေစ်းသက္သာလြန္းသည့္ အရက္အမ်ဳိးအစားသည္ မည္ကဲ့သို႔ အရက္ ျဖစ္သနည္း။ မည္သည္တို႔ျဖင့္ ထည့္သြင္း ေရာခ်က္ထားသျဖင့္ ထိုသို႔ ေစ်းႏႈန္းအဆမတန္ ခ်ဳိသာေနသနည္း ဆိုသည္ကမူ ေမးခြန္းထုတ္စရာ အေျခအေနပင္။

မအိုေဆးဟု အရက္သမား ေလာကအတြင္း လူသိမ်ားၿပီး ယခင္ ျမန္မာ့စီးပြားေရး အရက္ခ်က္လုပ္ငန္း Burma Economic Distillery Corporation (BEDC) ကထုတ္သည့္ ဘီအီး (BE) ဟု လြယ္လြယ္ ေခၚဆိုခဲ့သည့္ အရက္ျဖဴပင္ ျဖစ္သည္။

သို႔ေသာ္ ယေန႔ ေရာင္းခ်ေနသည့္ ဘီအီးသည္ ယခင္ ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္ လမ္းစဥ္ေခတ္ကကဲ့သို႔ အသင့္ေဖ်ာ္စပ္ၿပီးသား မဟုတ္။ ပုဂၢလိက စက္႐ုံကခ်က္ လုပ္သည့္ အရက္အဆီကို ေရာင္းခ်သည့္ ဆိုင္ေရာက္မွ သင့္သလို ေဖ်ာ္စပ္ေရာင္းခ်ျခင္း ျဖစ္သည္။ အရက္ပါဝင္မႈ ႏႈန္းထားႏွင့္ ေသာက္သုံးရသည့္ အရသာကေတာ့ စံခ်ိန္မမွန္တတ္။ ဆိုင္အလိုက္၊ ေနရာအလိုက္၊ ေသာက္သုံးသူ အႀကဳိက္အလိုက္ အမ်ဳိးမ်ဳိး ျဖစ္ေနတတ္သည္။

အနံ႔၊ အရသာက ပုံမွန္မရွိ၊ ေရခ်ိန္ကလည္း ပုံမွန္မရွိေသာ အရက္မ်ားကို ခပ္ေပါေပါ ရႏိုင္တတ္သည္။
“စံခ်ိန္ေတာ့ သိပ္ၿပီးမမွန္ဘူး” ဟု လက္ရွိ ရန္ကုန္ၿမဳိ႕တြင္ ေျမေအာက္ေရပိုက္ ျပင္ဆင္လုပ္ငန္း လုပ္ကိုင္ေနသူ ဦးတင္ေရႊက ဆိုသည္။

အဆိုပါ အရက္ကို ေသာက္သုံးပါက အသက္ရွည္ၾကာစြာ မေနရဘဲ ငယ္႐ြယ္စဥ္မွာပင္ ေသဆုံး သြားေစတတ္ေသာေၾကာင့္ မအိုေဆးဟု အမည္ေျပာင္ေပးေလ့ ရွိသည္။

အရက္ ေသာက္သုံးသူမ်ားအနက္ ခ်က္အရက္ကို ေသာက္သုံးသူ ၄၀ မွ ၄၅ ရာခိုင္ႏႈန္းရွိၿပီး အရက္လုံးဝစြဲေနသူ လူတစ္ေထာင္လွ်င္ ၂၃ ေယာက္ဝန္းက်င္ ရွိေနေၾကာင္း ေဒသႏၲရ စစ္တမ္းတစ္ခု အရ စိတ္က်န္းမာေရး ဆရာဝန္တစ္ဦး၏ ေျပာဆိုမႈကို မီဒီယာတစ္ခုတြင္ ေဖာ္ျပဖူးသည္။

ဝီစကီ၊ ရမ္၊ ဂ်င္၊ ေဗာ့ဒ္ကာ၊ ဝိုင္၊ ဘီယာ၊ အရက္ စသည္ျဖင့္ အရက္အုပ္စု အမ်ဳိးမ်ဳိးရွိၿပီး ႏိုင္ငံတကာတြင္ ဆန္၊ ဂ်ဳံ၊ ဘာလီ၊ ေျပာင္းႏွင့္ စပ်စ္၊ နာနတ္ကဲ့သို႔ေသာ သစ္သီးဝလံမ်ားျဖင့္ စံခ်ိန္စံညႊန္းမ်ားအတိုင္း ထုတ္လုပ္ကာ အရက္အမ်ဳိးအစား အလိုက္ အရက္ (Alcohol) ပါဝင္မႈ ရာခိုင္ႏႈန္းမ်ား သတ္မွတ္ထားသည္။ ဘီအီးကိုလည္း ႀကံျဖင့္သၾကား ခ်က္လုပ္ရာမွ ထြက္ရွိသည့္ တင္လဲ (သကာ) ရည္မွ ထုတ္လုပ္ျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ေရာင္းခ်သူမ်ားထံမွ သိရသည္။

သို႔ေသာ္ အခ်ဳိရည္ ေစ်းႏႈန္းကဲ့သို႔ ထိုမွ် အဖိုးခ်ဳိသာေသာ ႏႈန္းထားျဖင့္ ေရာင္းခ်ေနသည္မွာ အရက္ အရည္အေသြးကို သံသယျဖစ္ဖြယ္ အေနအထား ျဖစ္ေၾကာင္း ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ ေဒၚစႏၵာမင္းက ေျပာဆိုသည္။

“နဂိုကတည္းက က်န္းမာေရးအတြက္ ဆိုးက်ဳိးျဖစ္ေစတဲ့ အရက္ကို ဒီေစ်းႏႈန္းေတြနဲ႔ ေရာင္းေနတာ အမွန္ပဲ ဆိုရင္ေတာ့ ကြၽန္မတို႔ တိုင္းျပည္မွာ အရက္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ေရာဂါေတြက မေတြးရဲ ေလာက္ေအာင္ပဲ။ ေသခ်ာတယ္ ေဆးဝါး တင္သြင္းတဲ့ ကုမၸဏီေတြပဲ ပိုၿပီးခ်မ္းသာဖို႔ ရွိတယ္” ဟု ၎က မွတ္ခ်က္ျပဳသည္။

မိမိစိတ္ႀကဳိက္ အေရာင္၊ အနံ႔၊ အရသာကို ရရွိေစႏိုင္သည့္ ဓာတုပစၥည္းမ်ားကို ေစ်းကြက္အတြင္း အလြယ္တကူ ရရွိေနသည့္ ယေန႔ေခတ္တြင္ ထိုမွတ္ခ်က္သည္လည္း အေလးအနက္ စဥ္းစားဖြယ္ ျဖစ္သည္။ ယင္းကို ႏိုင္ငံျခားျဖစ္ အရက္တစ္ပုလင္းလွ်င္ အနိမ့္ဆုံး က်ပ္ေသာင္းဂဏန္း ဝန္းက်င္မွ က်ပ္သိန္းဆယ္ခ်ီအထိ တန္ေၾကး ရွိေနျခင္းကို ေထာက္႐ႈႏိုင္ေပသည္။

ဝမ္းစာ အာဟာရကိုပင္ ျပည့္ဝစြာ စားေသာက္ႏိုင္ရန္ မလြယ္ကူသည့္ အေျခခံ လူတန္းစားမ်ားအတြက္ ထိုႏိုင္ငံျခားျဖစ္ အရက္မ်ားကို ေသာက္သုံးႏိုင္ဖို႔ ဆိုသည္မွာ အိပ္မက္တစ္ခုသာ။ ဝင္ေငြ ရႊင္သည့္ အခါမ်ဳိးတြင္ပင္ အမ်ားဆုံးမွန္း ႏိုင္သည္က တစ္ပုလင္းလွ်င္ က်ပ္ ၂၀၀၀ ဝန္းက်င္ရွိသည့္ ျပည္တြင္းထုတ္ နာမည္ႀကီး အမွတ္တံဆိပ္ထက္မပို၊ အမ်ားအားျဖင့္ က်ပ္ ၆၀၀ ဝန္းက်င္ရွိ ‘ေဇ’ ကဲ့သို႔ ေသာ အသင့္ေဖ်ာ္စပ္ၿပီးသား အမွတ္တံဆိပ္တစ္ခုကို ေရာင္းအားေကာင္းေၾကာင္း အရက္ဆိုင္ ပိုင္ရွင္မ်ားက ဆိုသည္။

ယခင္ကာလ မ်ားကေတာ့ ေက်းလက္ေဒသမ်ား အပါအဝင္ ၿမဳိ႕ေပၚ ရပ္ကြက္မ်ားတြင္ က်န္းမာေရး ထိခိုက္မႈကို အေတာ္အသင့္ ေလ်ာ့နည္းေစသည့္ ထန္းလ်က္ သို႔မဟုတ္ ဆန္တို႔ျဖင့္ စိမ္ရည္ ေဖာက္ၿပီး ေပါင္းခံ ခ်က္လုပ္သည့္ ေတာအရက္ (ေထြးညဳိ၊ ဂ်န္းဂဲလ္ ဆိုသည္) မ်ား ေပါေပါမ်ားမ်ား ရွိခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ခ်က္လုပ္ရာတြင္ အသုံးျပဳသည့္ ထင္း၊ မီးေသြး ရွားပါးလာျခင္းႏွင့္အတူ ခ်က္လုပ္စရိတ္ ႀကီးျမင့္သည့္အတြက္ ေစ်းႏႈန္း ခ်ဳိသာသည့္အျပင္ ေရာင္းခ်ရ လြယ္ကူသည့္ အဆီစပ္ဘီအီးကိုသာ ေျပာင္းလဲ ေရာင္းခ်လာေၾကာင္း ဆိုင္ရွင္မ်ားက ဆိုသည္။

ႏိုင္ငံတကာမွာကဲ့သို႔ အရက္ခ်က္ စက္႐ုံမ်ားကို အရည္အေသြးႏွင့္ အေရအတြက္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ ကန္႔သတ္သည့္အျပင္ အရက္လုပ္ငန္းမ်ားထံမွ အခြန္၊ အခမ်ားကို ပိုမိုတိုးျမႇင့္ ေကာက္ခံသင့္ေၾကာင္း ဥပေဒမ်ား ျပ႒ာန္းရန္လိုၿပီး ျပ႒ာန္းထားသည့္ ဥပေဒအတိုင္း အေရးယူ ေဆာင္႐ြက္ႏိုင္ရန္ လိုေၾကာင္း ေဒၚစႏၵာမင္းက အႀကံျပဳ ေျပာဆိုသည္။

ႏိုင္ငံတကာတြင္ အရက္ေရာင္းခ်ရမည့္ အခ်ိန္သတ္မွတ္ထားျခင္း၊ အခြန္ႀကီးျမင့္စြာ ေကာက္ခံျခင္း၊ အေရအတြက္ ပမာဏ ကန္႔သတ္ထားျခင္း၊ အသက္ ၁၈ ႏွစ္ေအာက္ လူငယ္မ်ားကို လုံးဝမေရာင္းခ်ျခင္း စသည့္ဥပေဒမ်ား ျပ႒ာန္းထားသည္။

“႐ုရွားႏိုင္ငံမွာလို ေဗာ့ဒ္ကာအရက္ ေသာက္သုံးမႈေတြ မ်ားျပားလာလို႔ အစိုးရကေန ထိန္းခ်ဳပ္ လိုက္ရသလိုမ်ဳိးေပါ့၊ ဒီလိုသာ ဆက္သြားမယ္ဆိုရင္ တစ္ခ်ိန္က ဘိန္းေကြၽးၿပီး ကြၽန္ျပဳသလို ကြၽန္မတို႔ ႏိုင္ငံမွာလည္း အရက္ရဲ႕ ေက်းကြၽန္ေတြ ျဖစ္ကုန္မယ္၊ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာဆိုရင္ အလုပ္ခ်ိန္ အတြင္းမွာ ေရာင္းခ်ခြင့္ မျပဳတာမ်ဳိးေတြ ရွိတယ္” ဟု ေဒၚစႏၵာမင္းက ဆိုသည္။

ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္မူ ညေနငါးနာရီမွ ည ၁၁ အထိသာ ယမကာ ဝယ္ယူခြင့္ျပဳသည္။

ယစ္မ်ဳိးလိုင္စင္ ရယူ၍ ေရာင္းခ်သူ မ်ားကလည္း ယစ္မ်ဳိးလိုင္စင္ ကတ္ျပားပါ စည္းကမ္းခ်က္မ်ားႏွင့္ အညီ ေရာင္းခ်ရၿပီး ေဖာက္ဖ်က္ က်ဴးလြန္ပါက အေရးယူ ေဆာင္႐ြက္လ်က္ရွိၿပီး အခါအားေလ်ာ္စြာ စစ္ေဆးေရး အဖြဲ႕မ်ားျဖင့္ ဝင္ေရာက္ စစ္ေဆးအေရးယူေၾကာင္း ရန္ကုန္တိုင္းေဒသႀကီး အစိုးရအဖြဲ႕ဝင္၊ လူမႈေရးဝန္ႀကီး ေဒါက္တာျမင့္သိန္းက လႊတ္ေတာ္အတြင္းတြင္ ေျဖဆိုထားသည္။

သို႔ေသာ္ တရားမဝင္ ေရာင္းခ်ျခင္းမ်ားက ရွိေနဆဲပင္ ျဖစ္သည္။ အ႐ြယ္ မေရာက္ေသးသည့္ ကေလးသူငယ္မ်ားကို အရက္ အဝယ္ခိုင္းျခင္းမ်ားလည္း ရွိေနဆဲပင္။

“လိုင္စင္က အျဖဴလိုင္စင္ပဲ။ ဒါေပမဲ့ တစ္မ်ဳိးတည္းဆိုေတာ့ အဆင္မေျပဘူးေလ၊ သူ႔အႀကဳိက္နဲ႔သူမို႔ ဝီစကီလည္း ေရာင္းတယ္” ဟု စစ္ကိုင္းတိုင္း၊ ကန္႔ဘလူၿမဳိ႕နယ္ရွိ အရက္ဆိုင္ လုပ္ငန္းရွင္တစ္ဦးက ဆိုသည္။

“ပိုက္ဆံေတာ့ ၾကည့္ေပးေနရတယ္” ဟု သူဆက္ေျပာလိုက္သည္က ယင္းေစ်းကြက္ အလုပ္ျဖစ္ေရး၊ ခပ္လြယ္လြယ္ အေရာင္းတြင္ေရး ေဒသဆိုင္ရာ အာဏာပိုင္မ်ားကပါ အျမစ္တြယ္ ပါဝင္ေနေၾကာင္း ထင္ရွားေနသည္။

တရားမဝင္ ခ်က္လုပ္ ေရာင္းခ်သည္ျဖစ္ေစ၊ တရားဝင္ျဖစ္ေစ၊ စနစ္တက် ခ်က္လုပ္ထားျခင္း မရွိသည့္ ျပည္တြင္းျဖစ္ အရက္ညံ့ျဖစ္ေစ၊ စံခ်ိန္စံညႊန္းႏွင့္အညီ စနစ္တက် ခ်က္လုပ္ထားသည့္ ႏိုင္ငံျခားျဖစ္အရက္ ေသာက္သုံးျခင္းေၾကာင့္ က်န္းမာေရး ထိခိုက္ေစေၾကာင္းကို ကမ႓ာ့က်န္းမာေရး အဖြဲ႕ႀကီး၏ ထုတ္ျပန္ခ်က္က သက္ေသခံေနသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ စာရင္းဇယားေပါက္ အရက္ေသာက္ႏႈန္း မည္မွ်ရွိသည္၊ ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ မည္မွ်တိုးေနသည္ကို တိတိက်က်ေတာ့ မသိႏိုင္။ သို႔ေသာ္ ျပည္တြင္းတြင္ ယမကာ ထုတ္လုပ္သည့္ နာမည္ေက်ာ္ ကုမၸဏီတစ္ခုျဖစ္ေသာ Myanmar Brewery Ltd. ၏ အမႈေဆာင္ အရာရွိခ်ဳပ္ ဦးျမင့္ေဇာ္၏ အစည္းအေဝးတစ္ခုတြင္ ထုတ္ေဖာ္ခဲ့ေသာ ေအာက္ပါ အေျပာအရ ‘ျမန္မာ့ ေသာက္ႏႈန္း’ က အတက္ဘက္တြင္သာ ရွိေနေၾကာင္း ရွင္းေနသည္။

“ႏွစ္တိုင္း ေစ်းကြက္ ႀကီးထြားႏႈန္းက ေတာ္ေတာ့ကို သိသိသာသာပါပဲ”
အေသာက္ေၾကာင့္ လူမႈေရးထိမည္၊ စီးပြားေရးထိမည္၊ က်န္းမာေရး ဆက္ထိမည္၊ တစ္ျပည္လုံး အတိုင္းအတာ လူ႔စြမ္းအား အရင္းအျမစ္ ထိမည္။ ေဆးကုသစရိတ္၊ လူမႈေရးဆိုင္ရာ အကုန္အက် မ်ားက တိုင္းျပည္ဝင္ေငြတြင္ အႏုတ္ျပသည့္အျပင္ သုံးေငြတြင္ ပိုကုန္လာလိမ့္ မည္။ ယင္းသည္ပင္ တိုင္းျပည္၏ အဘက္ဘက္မွ ယိုေပါက္မ်ားကို ဖန္တီးေနသည္။

ယင္းကို အေႏွးယာဥ္လုပ္သား ကိုကုလား၏ ေအာက္ပါအဆိုက ေထာက္ခံသည္။
“မေသာက္ရင္ ပုံမွန္ထက္ ပိုရွာႏိုင္တယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အနံ႔နံရင္ လူေတြက မစီးခ်င္ၾကဘူး”
ကမ႓ာေပၚတြင္ အရက္ေသာက္သုံးမႈေၾကာင့္ ႏွစ္စဥ္ လူ ၃ ဒသမ ၃ သန္း ေသဆုံးလ်က္ရွိၿပီး အဆိုပါ ကိန္းဂဏန္း အရ ၁၀ စကၠန္႔လွ်င္ လူတစ္ဦးႏႈန္း အရက္ေၾကာင့္ ေသဆုံးေနေၾကာင္း ကမ႓ာ့ က်န္းမာေရး အဖြဲ႕ႀကီး၏ ထုတ္ျပန္ခ်က္ကို ျပည္ပသတင္း တစ္ပုဒ္တြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။ အဆိုပါ အေရအတြက္သည္ ေအအိုင္ဒီအက္စ္၊ တီဘီႏွင့္ တိုက္ခိုက္ ခံရမႈေၾကာင့္ ေသဆုံးသူ စုစုေပါင္းထက္ ပိုမိုမ်ားျပားေၾကာင္း အဆိုပါသတင္းက ဆိုသည္။

ယင္းကဲ့သို႔ အသက္ မေသဆုံးေသာ္လည္း ဦးစိုးခိုင္ကဲ့သို႔ စိတ္က်န္းမာေရး ေဆး႐ုံေရာက္သည့္ လူဦးေရမွာလည္း မ်ားစြာပင္ ရွိမည္ျဖစ္သည္။ လက္ရွိ ရန္ကုန္ စိတ္က်န္းမာေရး ေဆး႐ုံတြင္ အရက္စြဲလူနာ ၁၅၀ မွ ၂၀၀ ၀န္းက်င္ ေန႔စဥ္ ေဆးကုသလ်က္ ရွိေနေၾကာင္း အဆိုပါ ေဆး႐ုံ၏ အရက္စြဲကုေဆာင္ႏွင့္ သုေတသနဌာနမွ ဆရာဝန္တစ္ဦးက ေျပာဆိုသည္။

“ဘယ္လိုအရက္ပဲ ေသာက္ေသာက္ ၾကာလာရင္ေတာ့ ဦးေႏွာက္ကို ထိခိုက္မွာပဲ။ ဒီမွာ ဆရာတို႔ ေဆးကုေပးတယ္ ဆိုတာက ထာဝရ အရက္ျပတ္ေအာင္ေတာ့ လုပ္မေပးႏိုင္ဘူး။ အရက္ျဖတ္တဲ့အခါ ေဝဒနာ မခံစားရေအာင္၊ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ဖြံ႕ၿဖဳိးတိုးတက္ေအာင္၊ ခႏၶာကိုယ္ က်န္းမာသန္စြမ္းေအာင္ ကူညီေပးတာပဲ ရွိတယ္၊ လုံးဝျပန္မေသာက္ဖို႔ ဆိုတာက ကိုယ့္စိတ္အေပၚမွာပဲ မူတည္တယ္” ဟု ၎ကဆိုသည္။

ေဆး႐ုံတြင္ ေဆးကုသမႈ ခံယူကာ အရက္ျဖတ္သည့္ လူနာအမ်ားစုမွာ ေဆး႐ုံဆင္းသည့္ အခ်ိန္တြင္ ျပန္လည္ ေသာက္သုံးေလ့ ရွိေၾကာင္း၊ အခ်ဳိ႕လူနာမ်ားဆိုလွ်င္ ေဆး႐ုံသို႔ အႀကိမ္မ်ားစြာ လာေရာက္ဖူးသူမ်ားပင္ ရွိေၾကာင္း အဆိုပါ ဆရာဝန္က ေျပာဆိုသည္။

အဘယ္ေၾကာင့္ သူ႔ကို ထိုအခန္း နံပါတ္ ၅ တြင္ ထားရသနည္းဟု ေမးေသာအခါ အခန္းတြင္းသို႔ အရက္ခိုးသြင္းျခင္းေၾကာင့္ဟု အႀကိမ္ ၄၀ ေျမာက္ အရက္ျဖတ္ၿပီး ျဖစ္သည့္ ဦးစိုးခိုင္က ျပန္ေျဖသည္။

ေဖာေဖာသီသီႏွင့္ ေပါေပါလြယ္လြယ္ ရေနေသာ မအိုေဆးဟု ဆိုေလ့ရွိသည့္ အရက္ျပတ္ဖို႔ ဦးစိုးခိုင္အတြက္ ေသခ်ာၿပီလား။ ေဆး႐ုံသို႔ ၄၁ ႀကိမ္ေျမာက္ အရက္ျဖတ္ျခင္း သံသရာ ျပန္မလည္ႏိုင္ေတာ့ဘူးလား။ ေဆး႐ုံကအဆင္း အရက္ျပန္ေသာက္ဦးမည္လားဟု ေမးခြန္းထုတ္ေတာ့ ဦးစိုးခိုင္က အေျဖမေပးဘဲ ခပ္ေသာေသာ ရယ္ေနေလသည္။

ACM Credit To:The Voice Weekly
မိတ္ေဆြ-ဒီလင္႔ ၂ ခုကို Click ႏွိပ္ရုံျဖင္႔သတင္းအစုံကိုဖတ္ႏိုင္ပါသည္။
https://www.facebook.com/excellencemedia
http://www.ayechanmon-news1.com/