ငါးႏွစ္တာ သင္ခန္းစာ

|| ၀င္းေဇာ္လတ္ ||

စက္တင္ဘာ ၈ ရက္မွစတင္၍ ႏုိင္ငံေရး ပါတီမ်ားအေနျဖင့္ လာမည့္ ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ မဲဆြယ္ခြင့္ရရွိၿပီျဖစ္သည္။ ေရြးေကာက္ပြဲမတုိင္မီ ရက္ေပါင္း ၆၀ အတြင္း ကြ်န္ေတာ္တို႔အေနျဖင့္ ႏုိင္ငံေရးပါတီအသီးသီး၏ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ပံုစံမ်ားျဖင့္ မဲဆြယ္မႈမ်ားကို ျမင္ရပါလိမ့္မည္။ တကယ့္ကို စိတ္၀င္စားစရာလည္းေကာင္းသည္။ တိုင္းျပည္အတြင္း အဆံုးအျဖတ္ ေပးႏုိင္မည့္ ေရြးေကာက္ပြဲလည္း ျဖစ္သျဖင့္ အင္မတန္လည္း အေရးႀကီးသည္။

အမွားခံ၍ မျဖစ္။ ႏုိင္ငံေရးသမား အမတ္ေလာင္းမ်ားအေနျဖင့္ အက်ိတ္အနယ္ ရွိလွသလို မဲေပးရမည့္ ျပည္သူမ်ားအေနျဖင့္လည္း မိမိတို႔၏ ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္းကို ေသခ်ာ စိစစ္ေရြးခ်ယ္ရမည္ျဖစ္ပါသည္။ လာေတာ့မည့္ ေရြးေကာက္ပြဲသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ေရြးေကာက္ပြဲသမုိင္းတြင္ အလြန္ႀကီးက်ယ္သည္။ ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္း အေရအတြက္ အမ်ားဆံုး ပါ၀င္ယွဥ္ၿပိဳင္ၾကမည္လည္း ျဖစ္သည္။

ျပည္ေထာင္စု ေရြးေကာက္ပြဲ ေကာ္မရွင္၏ ထုတ္ျပန္ခ်က္အရ လာမည့္ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ကုိယ္စားလွယ္ေလာင္း ေျခာက္ေထာင္ေက်ာ္ ၀င္ၿပိဳင္ၾကမည္။ ထိုအထဲတြင္ တစ္သီး ပုဂၢလမ်ားလည္း ပါ၀င္သည္။ ယင္းမွာ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္တုန္းက ကုိယ္စားလွယ္ေလာင္း အေရအတြက္ထက္မ်ားသလို ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲတုန္းက ထက္လည္းသာသည္။ ၂၀၁၀ တုန္းက ပါတီေပါင္း ၄၀ ေက်ာ္သာရွိၿပီး ကိုယ္စားလွယ္အေရအတြက္မွာ ယခုထက္ သံုးေထာင္ခန္႔ ၀င္အေရြးခံသည္။ ယခု ႏုိင္ငံေရးပါတီ ၉၀ ေက်ာ္ခန္႔ရွိၿပီး ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္းက ေျခာက္ေထာင္ေက်ာ္ဟုဆိုရာ ယခင္ထက္ႏွစ္ဆဟု ဆိုရမည္။

ထုိအေရအတြက္ကိုၾကည့္၍ မဲဆႏၵရွင္မ်ားအေနျဖင့္ ေရြးခ်ယ္ရမည့္ ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္း အေရအတြက္မွာ ပိုမ်ားလာသည္။ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ ပိုရလာသည့္အတြက္ ေကာင္းသလို တစ္ဖက္တြင္လည္း ေရြးခ်ယ္စရာ မ်ားသျဖင့္ ကိုယ္စာလွယ္ေလာင္း၏ အရည္အေသြးကို ေသခ်ာ မစိစစ္ႏုိင္မည့္ ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးကလည္း ရွိေနသည္။ ရက္ေပါင္း ၆၀ သာ အခ်ိန္ရသျဖင့္ မဲဆႏၵရွင္မ်ားအေနျဖင့္ မိမိတို႔ နယ္ေျမမွ ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္းက ဘယ္လို လူမ်ဳိးလဲဆုိသည္ကို ဆန္းစစ္ရန္ ခက္ခဲပါလိမ့္မည္။

ယခင္က မိမိတို႔သိၿပီးသား လူပုဂ္ၢိဳလ္မ်ားဆိုလွ်င္ ကိစ္ၥမရွိ။ သူ႔အရည္အခ်င္းကို သူလုပ္ေဆာင္ခဲ့သမွ် အလုပ္မ်ားေပၚတြင္ ခ်ိန္ထိုး အကဲျဖတ္ႏုိင္သည္။ သို႔ေသာ္ ယခုေရြးေကာက္ပြဲတြင္ မ်က္ႏွာသစ္ေတြ အေတာ္ပါသည္။ အခ်ိဳ႕ လူသိထင္ရွားသူမ်ားျဖစ္သျဖင့္ ထားေတာ့။ အခ်ိဳ႕က လံုးလံုးမသိ။ သူဘာလဲ။ သူဘယ္လဲ။ ခ်ိန္ထုိးအကဲျဖတ္စရာ အေထာက္အထားမရွိ။ ထုိအခါမ်ိဳးတြင္ ပါတီကိုၾကည့္ၿပီး မဲေပး႐ံုသာ ရွိသည္။ ပါတီကိုယံု၍ သူ႕ကိုပံုေပေတာ့။

အမ်ိဳးသားဒီမုိကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကလည္း ဒီသေဘာကို မၾကာေသးမီက သူ၏ ပါတီစည္း႐ံုးေရးခရီးစဥ္မ်ားတြင္ ထပ္တလဲလဲေျပာသည္။ လူကိုမၾကည့္ႏွင့္၊ ပါတီကို ၾကည့္။ ဒါကလည္း ျခြင္းခ်က္ရွိပါသည္။ ပါတီဟူသည္ လူေတြႏွင့္ စုဖြဲ႕ထားျခင္းျဖစ္ရာ လူကိုယံုမွ ပါတီကိုယံုမည္။ ပါတီဟူသည္ ဆုိင္းဘုတ္သာ ရွိသည္။ ပါတီ၀င္လူေတြ၏ အလုပ္ေပၚမွာသာ ပါတီဟူသည္လည္း လႈပ္ရွားသက္၀င္သည္။ ပါတီ၀င္ေတြ ေကာင္းသည္ဆိုလွ်င္ ပါတီလည္း ေကာင္းသည္ေပါ့။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ပါတီကုိ ၾကည့္ဆိုလွ်င္ လူကို အရင္ၾကည္ဖုိ႔ လိုအပ္သည္ပဲ။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကပင္ မၾကာေသးမီက သူ၏ ရွမ္းျပည္နယ္ ခရီးစဥ္အတြင္း လူထုေဟာေျပာပြဲတစ္ခုတြင္ လာမည့္ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ မိမိတို႔ မဲထည့္မည့္သူ၏ ေနာက္ေၾကာင္း ရာဇ၀င္၊ ထိုသူ၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားကို ေသခ်ာစိစစ္ၿပီးမွသာ မဲေပးၾကဖို႔လုိေၾကာင္း ေျပာခဲ့သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ လူကလည္း အေရးႀကီးသည္ဟု သေဘာေပါက္မိသည္။

လူကို မၾကည့္နဲ႔ ပါတီကို ၾကည့္ၿပီး မဲေပး၊ ပါတီကိုမၾကည့္နဲ႔ လူကို ၾကည့္မဲေပး ဘယ္သင္းက အမွန္ဟု ေျပာရန္ခက္သည္။ လူကိုေရာ ပါတီကိုပါၾကည့္ရန္ လုိအပ္သည္။ ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္း၏ မိခင္ပါတီကို ၾကည့္ျခင္းျဖင့္ ထုိသူ၏ ႏုိင္ငံေရး သေဘာထားကို အကဲခတ္၍ရသည္။ ပါတီကို ၾကည့္၍လည္း ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္း၏ အေနအထားကို အကဲခတ္၍ ရသည္သာ ျဖစ္သည္။ ႏွစ္ဖက္ခ်ိန္ထုိး၍ စဥ္းစားရန္သာလိုသည္။

ထုိသုိ႔ ေျပာရသည္မွာ ယခုအခါ မဲဆႏ္ၵရွင္ မ်ားအၾကား လူကိုမၾကည့္နဲ႔၊ ပါတီကို ၾကည့္ၿပီးမဲေပး၊ တစ္ဖန္ပါတီကို မၾကည့္နဲ႔ လူကို ၾကည့္ မဲေပးစသျဖင့္ ၀ိ၀ါဒကြဲေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။ မလုိအပ္ပါ။ ျပည္သူူေတြအေနျဖင့္ မိမိတို႔ ေနထုိင္ရာ မဲဆႏ္ၵနယ္မွ ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္းသည္ မိမိတုိ႔ ၏ အက်ိဳးကို ဘယ္ေလာက္ စြမ္းစြမ္းတမံ ထမ္းႏုိင္သလဲ။ ႐ိုးသားရဲ႕လား။ ျပည္သူအတြက္ ကိုယ္က်ိဳးစြန္႔မွာလား။ လူထုအသံကို ထပ္ဟပ္ႏုိင္မွာလားဆိုသည္ကို ကိုယ္တိုင္ စဥ္းစားဆံုးျဖတ္ၾကရန္သာ ျဖစ္သည္။ ေနရာတိုင္းမွာ လူကိုခ်ည္း ၾကည့္ေန၍ မျဖစ္သလို ပါတီကိုခ်ည္း ၾကည့္ေန၍မျဖစ္။

ယင္းအတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ ၿပီးခဲ့သည့္ ငါးႏွစ္က သင္ခန္းစာမ်ား ရွိၿပီးသားျဖစ္ပါသည္။ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲမွ ေရြးခ်ယ္ခံခဲ့ရသည့္ ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္းအမ်ားစုမွာ လူထုႏွင့္ ကင္းကြာလွသည္ဟူ၍ အေ၀ဖန္ခံခဲ့ရသည္။ အခ်ိဳ႕ဆိုလွ်င္ ေရြးေကာက္ပြဲ ၿပီးကတည္း မိမိမဲ ဆႏၵနယ္မွ မိမိအား မဲေပးေရြးခ်ယ္လိုက္ေသာ ျပည္သူမ်ား၏ အသံကိုနားေထာင္ဖို႔ ေ၀းစြ။ မဲဆႏၵရွင္ေတြက မိမိတို႔ကိုယ္စားလွယ္၏ အရိပ္ပင္မျမင္ခဲ့ရ။ ျပည္သူေတြ အလြန္စိတ္ပ်က္ခဲ့ၾကသည္။

လႊတ္ေတာ္တြင္ အဆိုမ်ား တင္ေတာ့ေကာ။ ျပည္သူ႔အသံသည္ လႊတ္ေတာ္အသံ ျဖစ္ရမည္ဟူေသာ ေဆာင္ဘုတ္ႏွင့္ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ဆန္႔က်င္ လွ်က္ပင္ အခ်ိဳ႕ဥပေဒေတြ အတည္ျဖစ္သြားၾကသည္။ ျပည္သူေတြ မသိလိုက္။ ဘယ္ဥပေဒကိုေတာ့ျဖင့္ မိမိတို႔မႏွစ္သက္ပါဟူ၍ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ားကို မေျပာလုိက္ရ။ ထုိသို႔ မေျပာလိုက္ရဘဲႏွင့္ ဟုိဥပေဒ၊ ဒီဥပေဒေတြကို အတည္ျပဳၿပီဟု ဆုိေလေသာအခါ အသည္းတဆတ္ဆတ္နာ ခဲ့ရသည္မွာ ျပည္သူေတြသာ ျဖစ္ပါသည္။

သို႔ျဖစ္ရာ လာေတာ့မည့္ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ထိုသို႔ေသာ ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္းမ်ားကို မေရြးခ်ယ္မိေစရန္ သတိထားရပါလိမ့္မည္။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္းသည္ ႏုိင္ငံေရးအရ ေပမီေဒါက္မီ အရည္အေသြး ရွိမရွိ ဆန္းစစ္ဖုိ႔ကလည္း လိုေသးသည္။ ႏုိင္ငံေရးအား မေကာင္းလွ်င္ လႊတ္ေတာ္တြင္ ေဒါင္းတင္ေမာင္း တင္ေျပာႏုိင္ဖို႔ ေ၀းပါသည္။ ၿပီးခဲ့သည့္ ငါးႏွစ္လံုးလံုး လႊတ္ေတာ္ထဲတြင္ မည္သည့္ အဆိုမွမတင္။ တင္လာသည့္အဆိုေတြကို ထ၍ မေဆြးေႏြးဘဲ ငုတ္တုတ္ထုိင္ေနသည့္ အမတ္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိသည္ကို မေမ့ပါႏွင့္။

ျပည္သူက အသည္းၾကားက မဲတစ္ျပားျဖင့္ ေရြးလိုက္သည္မွာ လႊတ္ေတာ္တြင္ ငုတ္တုတ္ထိုင္၊ ႏႈတ္ဆိတ္၊ ပီေက၀ါး၊ ငိုက္မ်ဥ္း၊ အဆီယစ္၊ ပ်င္းပ်င္းရွိလွ်င္ ဂိမ္းခိုးကစားဖို႔ မဟုတ္ ပါ။ လူထုအတြက္တက္တက္ႂကြႂကြျဖင့္ ကိုယ္စားျပဳ အလုပ္လုပ္ႏုိင္ဖို႔သာ ျဖစ္ပါသည္။

ျပည္သူေတြ ဘယ္လိုလူမ်ိဳးကို ေရြးမလဲ။ ယေန႔ အေရးႀကီးေနပါၿပီ။ စဥ္းစားပါ။ စကားလံုးဧရာမႀကီးေတြျဖင့္ မဲဆြယ္သည့္ ေလထဲမွာ အေမ်ာမခံပါႏွင့္။ ဆန္ ဆီ ဆား င႐ုတ္ၾကက္ သြန္မ်ားျဖင့္ မဲဆြယ္ျခင္း မဲ၀ယ္ျခင္းမ်ားကိုလည္း တရားမွ်တမႈကို လိုလားစြာတြန္းလွန္ပါ။ လွိမ့္လံုး ၿဖီးလံုးမ်ားကို ဖယ္ရွားပါ။ မဲတစ္ျပားသည္ တန္ဖိုးရွိေနပါသည္။ အေရြးခ်ယ္မွားလွ်င္ ေနာက္ငါးႏွစ္တြင္ မေမွ်ာ္မွန္းႏုိင္သည့္ အေျခအေနဆိုးမ်ားကို ေနာက္ထပ္တစ္ဖန္ ခံစားရပါလိမ့္ဦးမည္။ ယခု ငါးႏွစ္ႏွင့္ပင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လံုေလာက္ပါၿပီ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ၿပီးခဲ့သည့္ ငါးႏွစ္တာ အျဖစ္အပ်က္မ်ားကို သင္ခန္းစာယူ၍ စာမ်က္ႏွာသစ္ကို ေရးၾကစို႔။

၀င္းေဇာ္လတ္

The Ladies News Journal ပါ ေဆာငး္ပါး