[ Satire ]
တစ္ေန႔ ႏွစ္ေထာင္
သံေခ်ာင္းအစိုးရ ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီး ဒုဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး သီဟသူရ ၿဗိတိသွ်ကိုကိုေမာင္ တစ္ေယာက္ ႀကီးေကာင့္ႀကီးမားမွ မိန္းမယူေတာ့မည္ ဆိုသည့္ သတင္းက သံေခ်ာင္း စာနယ္ဇင္းေလာကတြင္ ဟိုးေလးတေက်ာ္ ျဖစ္သြားေတာ့သည္...။
အစကေတာ့ ဂ်ီနီဖာလိုပက္ဇ္ႏွင့္ပဲ လိႈင္သာယာက တည္းခိုခန္းကို ဝင္သြားတာ ေတြ႔လိုက္သလိုလို... ရီဟားနားနဲ႔ လွည္းတန္းမွာ ဝက္သားတုတ္ထိုး အတူတူ ထိုင္စားေနသလိုလို သတင္းမ်ား ထြက္ေပၚေနေသာ ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီး ေနာက္ကို ယခုေတာ့ ပါပါရာဇီေတြ လိုက္ၾကၿပီ..။
ထုံးစံအတိုင္း ကာကြယ္ေရး ဝန္ႀကီးကလည္း လူျမင္ကြင္းက ေပ်ာက္ေနသည္။ ရန္ကုန္ၿမဳိ႕ထဲမွာ လိုလို... ေနျပည္ေတာ္မွာ လိုလို...လြိဳင္ေကာ္မွာ လိုလိုႏွင့္... တကယ္ေတာ့ မႏၲေလးေတာင္ သမန္အင္းထဲရွိ ခ်က္အရက္ တဲတစ္လုံးတြင္ သံေခ်ာင္းဝန္ႀကီးပီပီ ခ်က္အရက္ႏွင့္ ဘီအီးကို ရဲရဲေသာက္ရင္း ရဲရဲေမွာက္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။
ဖဆပလေခတ္က မီးခြက္မႈတ္ဝန္ႀကီး နာမည္ႀကီးခဲ့သလို သံေခ်ာင္း ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီး ကားမူးၿပီးေမွာက္ ဝန္ႀကီးအျဖစ္ နာမည္ႀကီးလာမည့္ ဇာတာပါသည့္အေလ်ာက္ ခ်က္အရက္တဲ အဝင္ဝတြင္ “ဧေကာတစ္ခြက္ ရွိန္း ပိန္းတက္... ဒြိယံႏွစ္ခြက္ အသိပ်က္... ႀတိနမာမိ ေျမႀကီးထိ” ဆိုသည့္အတိုင္း မဟာပထဝီ ေျမႀကီး၏ ေက်းဇူးေတာ္ကို သိတတ္လြန္းလွသျဖင့္ အန္ဖတ္ဆို႔ကာ အာဝါးရွလူးေနေလ၏..။
ဖြကလီးသူရဲဖမ္း ဂ်ာနယ္မွ မန္းေလးသတင္းေထာက္ ႂကြက္ပ်င္းႏွင့္ ေၾကာင္စုန္းတို႔ ႏွစ္ေယာက္ ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီး အရွာထြက္မည္ဟု ေႂကြးေၾကာ္ကာ ကင္မရာတစ္လုံးစီ ဆြဲလ်က္ ေတာင္သမန္ အင္းတစ္ေလွ်ာက္ ေဖာရိန္းမ ေပါင္တံေဖြးေဖြးတို႔အား ၎တို႔၏ ေျပာင္းတို ေျပာင္းရွည္မ်ား (ကင္မရာ) ႏွင့္ လိုက္ခ်ိန္ၿပီးသကာလ ေမာေမာရွိသည္ႏွင့္ အသူရာစုပ္ရန္ အလို႔ငွာ ေသတင္းကုတ္အတြင္းသို႔ အဝင္တြင္...
“ဟဲ့ ေသာက္ေခြး...ပလုတ္ တုတ္... ဂိန္ ...”
“ေဝွာင့္... x x x...နာ့ညက္ခြက္ကို နင္းတာ ဘူေဒြဒုံးတြေဟ”
“ေအာင္မယ္...ခင္ဗ်ားက ဆိုင္ေပါက္ဝမွာ အန္ဖတ္ဆို႔ မူးလဲေနၿပီးေတာ့...”
ႂကြက္ပ်င္းက သူ႔ပါးစပ္ ခြၽန္ခြၽန္ေလးႏွင့္ ျပန္ပက္သည္။
“ေဟ့ေတြ x x x... နာဝံႀကီးကြ ဝန္လဂ်ီး...မင္းတို႔ ဘေကာင္ေဒြလဲ”
“ေအာင္မယ္ ရာရာစစ သူကမ်ား ဝန္ႀကီးတဲ့ ႂကြက္ပ်င္းေရ...ဟဟ”
“ဟိတ္ေတာင္ေတြ...x x x မိဘျပည္သူေတြ...မင္းတို႔ကို ဗိုက္လွန္ၿပီး နယ္လွည့္ ဖား႐ိုက္လာတဲ့ သီဟသူရဘြဲ႔ ရလာတဲ့ေကာင္ကြ... လာမေက်ာနဲ႔ အရက္တစ္လုံး ေလွ်ာ့တိုက္ၿပီး ဖေယာင္းတိုင္ထြန္း ပုဆိုးလွန္ျပလိုက္မယ္...x x x ပဲ...”
ယင္းကဲ့သို႔ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႔လွသည့္ ပီယဝါစာ ခ်စ္ဖြယ္ေသာ စကားမ်ားသည္ သံေခ်ာင္းအစိုးရ ဝန္ႀကီးမ်ားထံမွ တစ္ပါး အျခားထြက္လာစရာ အေၾကာင္းမရွိသျဖင့္ သတင္းေထာက္ ႂကြက္ပ်င္းႏွင့္ ေၾကာင္စုန္း တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္ရင္း... အမူးသမားကို ဆြဲထူလိုက္ၾကသည္။
အလိုေလး ... ပုလင္းဖန္ခြက္ အရင္းအမွန္ မျပတ္တြယ္ပါတဲ့... မူးၿပီး ဖင္ေပၚ ကိုႀကီးေက်ာ္ နတ္မသည့္ အလား...မၾကာမီ အိမ္ေထာင္ျပဳေတာ့မည္ဟု ဟိုးဟိုးေက်ာ္ေနသည့္ သံေခ်ာင္း ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီး ၿဗိတိသွ် ကိုကိုေမာင္ ေပတကား...။
“ဟ ႂကြက္ပ်င္း အဘဟ အဘ... အဘထပါ အဘ...ေဆာရီးပါအဘ... တားတားတို႔က အဘကို အဘမွန္း မတိလို႔ပါ အဘ... အဘထမယ့္ကိစၥ အဘမမွ အဘရမယ့္ မိန္းမကိစၥေလး အင္တာဘူးခ်င္လို႔ပါ အဘ”
“ဟိတ္လေဗ်ာ့ ႏွစ္ေကာင္...အင္တာဘူး လိုခ်င္ရင္ ငါ့အတြင္းေရးမွဴးဆီ အရင္ခ်ိတ္ကြ...ငါကို ေက်ာ္မေတာင္းနဲ႔...ရဘူး”
“လုပ္ပါ အဘရယ္... ေဟ့ ေဟ့... ဘီအီးတစ္လုံး...ပဲႀကီးေလွာ္ တစ္ထုပ္ေပးပါ...ဒီက အဘအတြက္”
ဘီအီးဆိုသည့္ အသံၾကားသည္ႏွင့္ သံေခ်ာင္း ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီး၏ အာ႐ုံတို႔သည္ မိုးဦးက်တြင္ စိမ္းစိုလာသည့္ ျမက္ပင္တို႔အလား ႏိုးၾကားလာခဲ့ေခ်ဘီ။
“အဟီး...အဘဝန္ဂ်ီး ခင္ည...အေနာ္တို႔ အဘထတဲ့ အဝွာကိစၥေလး တိခ်င္လို႔ပါ တားတို႔ကို အင္တာဘူး ေပးပါေညာ္ အဘ...”
ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီးက ပါးစပ္ေထာင့္စြန္းတြင္ ေပေနေသာ အန္ဖတ္တခ်ဳိ႕ သုတ္လိုက္ၿပီး ခပ္မတ္မတ္ ထိုင္လိုက္သည္...ေရွ႕သို႔ ေရာက္လာေသာ ဘီအီးပုလင္းကို မ်က္လုံးေစြၾကည့္သည္... အႏွီပုလင္းႏွင့္ တစ္ၿပဳိင္တည္း တြဲလ်က္ ပါလာေသာ ပဲႀကီးေလွာ္ထုပ္ကို ေစာင္းၾကည့္သည္...။ တံေတြးကို မ်ဳိခ်သည္...။
“အင္း ေျပာ ဘာကိစၥ... ေဝ့”
“ဝန္ႀကီး အိမ္ေထာင္ျပဳေတာ့မလို႔ဆို”
“အင္း...ျပဳေတာ့မလို႔ မဟုတ္ဘူး ျပဳၿပီးလို႔ အိမ္ေပၚေတာင္ ေရာက္ေနၿပီ... ဂြပ္”။ အင္း ဆိုသည္မွာက လူသံျဖစ္၍ ဂြပ္ဆိုသည္မွာကား ခြက္ကို ေမာ့လိုက္သံ ျဖစ္ေၾကာင္း ကြၽန္ုပ္၏ ခ်စ္လွစြာေသာ ပရိသတ္ကို နားလည္ေစလိုပါသည္။
“ဘယ္သူနဲ႔ ဆိုတာမ်ား သိရမလား အဘ”
“ႏို႔ နင္တို႔ ႏွမ မဟုတ္ရင္ ၿပီးတာပဲ မွတ္လား”
ႂကြက္ပ်င္းႏွင့္ ေၾကာင္စုန္းတို႔ ဇက္ပုသြားၾကသည္။
“အဘ အိမ္ေထာင္ျပဳၿပီ ဆိုေတာ့ အရက္ဖိုးနဲ႔ လစာနဲ႔ အိမ္စားစရိတ္နဲ႔ ေလာက္ပါ့မလား အဘ”
“ဟိတ္ေကာင္ေတြ ဝန္ႀကီးကြ။ တစ္ေန႔ ႏွစ္ေထာင္ရွိရင္ အကုန္ေလာက္တယ္”
ၿဗိတိသွ်၏ စကားဆုံးသည္ႏွင့္ သတင္းေထာက္ႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္ၿပီး ဝုန္းခနဲ ဆိုင္ထဲက ေျပးထြက္သြားၾကသည္။
ေနာက္တစ္ေန႔ နံနက္ သတင္းစာမ်ားတြင္ “ကာကြယ္ေရး ၿဗိတိသွ်ႀကီးက တစ္ေန႔ ႏွစ္ေထာင္နဲ႔ ေလာက္သတဲ့...”
“တစ္ေန႔ ႏွစ္ေထာင္ ကိုကိုေမာင္” စသည့္ ေခါင္းႀကီးပိုင္းမ်ား ေနရာယူထားၾကေတာ့သည္။
သံေခ်ာင္း ျပည္သူမ်ားအၾကား ပြစိထကုန္ၾကသည္။
“ဘီယာ တစ္ခြက္ေတာင္ ၆၀၀ ရွိတာ ဒီၿဗိတိသွ် ကိုကိုေမာင္ ဆိုတဲ့ေကာင္ သက္သက္ယားေနတယ္”
“ေဟ့ ဘီအီး ႏွစ္လုံးရွိရင္ ေလာက္တယ္ကြ... ဒီဝန္ႀကီးေလာက္ေတာ့ သနားတယ္...”
“ထြီ... မာဆတ္ တစ္ဆက္ရွင္ေတာင္ ငါးေထာင္ရွိတာ...ဒင္းက...ငါတို႔ မိန္းမေတြကို အတို႔အေထာင္ လုပ္ေနတယ္” စသည္ျဖင့္ ပြက္ေလာ ႐ိုက္ကုန္သည္။
ဝန္ႀကီးမ်ား၏ ပီယဝါစာ ခ်စ္ဖြယ္ေသာ စကားမ်ားေၾကာင့္ သူ႔အစိုးရအဖြဲ႔ နာမည္ပ်က္ရသည့္အတြက္ သမၼတႀကီး ဦးသံေခ်ာင္း စိတ္ညစ္ေနသည္။
အခုလည္းၾကည့္ ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီး ဆိုတဲ့ ဟိုၿဗိတိသွ်က မိန္းမယူတာ ေကာင္းေကာင္းမယူဘူး ေလာကြတ္ေခ်ာ္ၿပီး တစ္ေန႔ ႏွစ္ေထာင္ဆို ေလာက္ပါတယ္ ဘာညာလုပ္ေနၿပီ...။
သူလုပ္တာနဲ႔ သမၼတကေတာ္က သူ႔ကို တစ္ေန႔ ႏွစ္ေထာင္သာ ေပးၿပီး ေစ်းသြားခိုင္းရင္ ယိုးဒယားေငြ (ဘတ္ေငြ) ေလးပင္ က်န္မည္မဟုတ္...။ ဘယ့္ႏွယ့္ ႏွစ္ေထာင္ဆိုတာ ျမန္မာဘီယာတစ္လုံးဖိုး သာသာရယ္...။
မျဖစ္ေခ်ဘူး...ဒီဝန္ႀကီး နည္းနည္းေတာ့ ေခၚသတိေပးမွပါပဲေလ...။
သမၼတ ျပည္သူ႔သံေခ်ာင္း၏ လိပ္ဥပုံ ႐ုံးခန္းအတြင္းသို႔ ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီး ကိုကိုေမာင္ ဂေလစီယာေရခဲေတာင္ စီးကရက္အား ဟန္ပါပါခဲလ်က္ အလြန္တရာမွ ေသာက္ျမင္ကပ္ဖြယ္ ေကာင္းေသာ ငါးခူၿပံဳးေလးၿပံဳးကာ ဝင္ေရာက္လာေလသည္။
ကိုကိုေမာင္က သမၼတ၏ စားပြဲေပၚသို႔ တင္ပါးလႊဲထိုင္လိုက္ၿပီး သကၠလပ္ ဦးထုပ္အား လြန္စြာ ေအာ္ဂလီဆန္စရာေကာင္းေသာ အမူအရာျဖင့္ ခြၽတ္ကာ ေဆးလိပ္မီးခိုးေငြ႔မ်ားကို လူမမာ အသက္ငင္သလို မႈတ္ထုတ္လိုက္ၿပီး ၎၏ ေအာင္ျမင္ ခံ့ညားေသာ ေညႇာင္နာနာ အသံျဖင့္ ေအာက္ပါအတိုင္း ေျပာလိုက္ေတာ့သည္။
“အိုင္ေဆး...မင္းႀကီး က်ဳပ္ကို ေခၚတယ္ဆိုလို႔ပါ”
“ေဟ့လူ ေပါေၾကာင္ေၾကာင္ေတြ ေလွ်ာက္လုပ္မေနနဲ႔... ဒီမွာၾကည့္ ဂ်ာနယ္ေတြမွာ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ႏွစ္ေထာင္ကိစၥ ဖြေနၾကၿပီ...အဲဒါအေၾကာင္း မဟုတ္ဘူး၊ က်ဳပ္မိန္းမက ဒီေန႔ အိမ္မွာ ဟင္းခ်က္ဖို႔ ဆိုၿပီး စရိတ္ ၂၀၀၀ ပဲ ေပးသြားတယ္...။ တျခား ဝန္ႀကီးေတြကလည္း သူတို႔မိန္းမေတြက အခု ေစ်းသြားခိုင္းရင္ ၂၀၀၀ ပဲ ေပးလို႔ဆိုၿပီး က်ဳပ္ကို ဖုန္းဆက္လွမ္းတိုင္တယ္...
ခင္ဗ်ားရွင္းပါ...အဲဒီကိစၥ မရွင္းႏိုင္ရင္ ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီး ရာထူးမွ ႏုတ္ထြက္ခြင့္တင္ပါ...”။
“အိုေကပါ သမၼတႀကီး...မနက္ျဖန္ ကြၽန္ေတာ္ တစ္ေန႔ ေငြ ၂၀၀၀ နဲ႔ အလုပ္ျဖစ္ေၾကာင္း သက္ေသျပပါ့မယ္။ သမၼတႀကီး ကြၽန္ေတာ့္အိမ္ကိုသာ မနက္ ၈ နာရီဆို ႂကြခဲ့လိုက္ပါ...”
(သံေခ်ာင္း ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီး၏ ေနအိမ္)
“ကဲ..သမၼတႀကီး..ထိုင္ပါ... ကြၽန္ေတာ္ တစ္ေန႔ ႏွစ္ေထာင္ထဲပဲ အကုန္ခံၿပီး သမၼတႀကီးကိုပါ တစ္ေနကုန္ ဧည့္ခံပါ့မယ္...ၾကည့္ေနပါ....ခဏေနာ္ သမၼတႀကီး”
ၿဗိတိသွ် ကိုကိုေမာင္က သူ႔အိတ္ကပ္ထဲက လက္ကိုင္ဖုန္းႏွင့္ ျမန္မာ့ပက္က်ိလိပ္ ခ႐ုလုပ္ငန္းမွ ၁၀,၀၀၀ တန္ ေငြျဖည့္ကတ္ တစ္ခုကို ထုတ္ၿပီး ေငြျဖည့္ေနေလသည္...။
“ဟေကာင္...ၿဗိတိသွ်...မင္းေျပာေတာ့ တစ္ေန႔ ႏွစ္ေထာင္ဆို...အခု ေငြျဖည့္တာေတာင္ တစ္ေသာင္းကုန္ေနၿပီ...”
“ဟာသမၼတႀကီး ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ေနစမ္းပါဗ်ာ... က်ဳပ္တို႔ အစိုးရအဖြဲ႔ဝင္ေတြ ဆိုတာ ႏွစ္ေထာင္တည္းနဲ႔ တစ္ေနကုန္ ဧည့္သည္ကိုပါ ဧည့္ခံလို႔ ရတယ္ဆိုတာ ၾကည့္ေန...”
ထိုအခ်ိန္တြင္
“ေတာ့ ဦးကိုကိုေမာင္ ေလေတြ ပန္းမေနနဲ႔ ဒီမွာပဲ ဆီကုန္ၿပီ...လုပ္ေပးဦး”
မီးဖိုခန္းအတြင္းမွ ေလဒီ ကိုကိုေမာင္၏ ေအာင္ျမင္ ခံ့ညားလွစြာေသာ မေသးမွ်င္ အသံက စီခနဲ ထြက္လာသည္...။
“ေအးပါ..ေမရယ္...အခုပဲ စီစဥ္လ္ိုက္ပါ့မယ္”
ပဲဆီ ဆိုေတာ့...အနည္းဆုံး ငါးေထာင္ေလာက္ေတာ့ လစ္မွာပဲ... ဟြန္း ဒီၿဗိတိသွ်ေကာင္ေတာ့ အာေခ်ာင္ၿပီး ဒုကၡေရာက္ေနၿပီ ဟူေသာ အေတြးျဖင့္ သမၼတႀကီး ဦးသံေခ်ာင္းက ၎၏မူပိုင္ ဒိုင္ႏိုေဆာ အၿပံဳးေလး ၿပံဳးကာ ၾကည့္ေနေလသည္..။
“အဟဲ...ဒါမ်ား အလြယ္ေလးပါ...တီ...တီ...ဟဲလို...ေအး...ေရေပၚဆီ ကုမၸဏီကလားေဟ့...”
“ေအး ငါ ကာကြယ္ေရး ဝန္ႀကီးပါကြ...မင္းတို႔ MD ကို ေျပာလိုက္ကြာ...ၿပီးခဲ့တဲ့ အပတ္က မင္းတို႔ တင္ဒါရထားတဲ့ တပ္မေတာ္ရိကၡာအတြက္ စားအုန္းဆီ သြင္းမဲ့ကိစၥက အဆင္မေျပဘူးလို႔... ဒီမွာ သမၼတက အေရာအေႏွာ ကုမၸဏီကိုပဲ တင္သြင္းရမယ္ ဆိုၿပီး ေျပာေနတယ္...အဲဒါ...ဟမ္... ဘာ... အဲ့လို မျဖစ္ဘူးကြ... ငါက လူႀကီးနဲ႔ အလုပ္လုပ္ေနတာ... မအားဘူးကြ... အိမ္မွာ ပဲဆီကုန္ေနလို႔ ဒ႐ိုင္ဘာကို လႊတ္ဝယ္ခိုင္းထားတယ္... ဟမ္... ငါးပိႆာလား... ေဟ့ေကာင္ ဆယ္ပိႆာ လုပ္လိုက္… သမၼတကို ငါအရက္တိုက္ၿပီး ေဖ်ာင္းဖ်ေပးမယ္...မင္းတို႔မို႔လို႔ေနာ္...ငါတျခားသူဆို အဲ့ေလာက္ မလုပ္ေပးဘူး... ဒါၿဗဲ...ဂြပ္...”
“တူတူ..ဟဲလို... ဥကၠ႒လား...က်ဳပ္ ကိုကိုေမာင္ပါ... အင္း... ခင္ဗ်ားတို႔ ဟိုေန႔က ဆိပ္ကမ္းမွာ တင္ေနတဲ့ ဆန္ေတြကိစၥ ေျပာခ်င္လို႔.. ဟုတ္တယ္... ခင္ဗ်ားတို႔ သေဘၤာ ေနာက္သံုးရက္အတြင္း ကမ္းက မခြာပါနဲ႔... က်ဳပ္တို႔ လုံၿခံဳေရးအတြက္ စစ္ေဆးဖို႔ ကာလုံ အစည္းအေဝးက မွတ္ခ်က္ခ်ထားတယ္... ဟာ...ေဟ့လူ တာဝန္က တာဝန္ပဲဗ်... က်ဳပ္တို႔ ျပတ္ျပတ္ပဲ... အင္း...ေပၚဆန္းပဲေနာ္...ဟိုတစ္ခါကလို ဆန္ကြဲေတြ မပါေစနဲ႔ဗ်ာ... ေအးေအး... မနက္ျဖန္ ထြက္လိုက္ေလ...က်န္တာ ကြၽန္ေတာ္ ၾကည့္ေျပာထားေပးမယ္... ဟုတ္ၿပီလား...”
“ဟဲလို... ညီေလး ခ႐ိုနီဗိုက္ပူလား... ေအး...ငါ့ညီ... ဟိုတစ္ေလာက ငါ့ညီ အစ္ကို႔ကို ေျပာထားတဲ့ မုံ႐ြာက တပ္ပိုင္ေျမ ဧက ၂၀ ကိစၥေလ... အင္း အဲဒါ ကိုေလပြကလည္း လာေျပာေနတယ္ကြာ စက္႐ုံ ေဆာက္ခ်င္လို႔တဲ့... အဲဒါ...အို မလိုပါဘူးညီရာ...မင္းအစ္မကိုသာ ဖုန္းဆက္လိုက္၊ မီးဖိုေခ်ာင္ ဟင္းခ်က္စရာ ကိစၥပဲ သူကေခါင္းစားေနတာ... ေအးေအး... ကိုယ့္အတြက္လား... ရပါတယ္ကြ... ခ်ီးဗက္စ္ေလာက္ဆို အဆင္ေျပပါတယ္... ေအးေအး...”
“ဟဲလို...ေအး ငါဝန္ႀကီးပါကြ... မင္းတို႔ တင္ထားတဲ့ ေငြနဲ႔ မင္းတို႔ေဆာက္တဲ့ အေဆာက္အအံုနဲ႔ ကုန္က်စရိတ္ေတြက မကိုက္ဘူးလို႔ ေဆာက္လုပ္ေရးဝန္ႀကီး ခုပဲ ဖုန္းဆက္တယ္... ေအး မင္းတို႔ ကန္ထ႐ိုက္ေတြကြာ.... ေအး...ညေန ငါကိုယ္တိုင္ လာစစ္မယ္... လာသာစစ္မယ္ ေျပာတာ သမၼတႀကီးက အိမ္ေရာက္ေနတာ...ပထမ သူ႔ကို ေဂါက္ကြင္း လိုက္ပို႔ၿပီး ဧည့္ခံဖို႔...မင္းတို႔ကိစၥ ေပၚလာတာနဲ႔ကြာ... ကေတာက္စ္... ေဟ...ဟိတ္ေကာင္ ငါတို႔က ပန္းကုံးပါ စြပ္မွာကြ... အနင္းအႏွိပ္ပါ ပါေစေနာ္... ေအး...ေအး... ဒီလိုသိတတ္ရင္လည္း ေတာ္ေသးတာေပါ့... ျပည္သူ႔သံေခ်ာင္းလည္း ေရာက္ေနလို႔ မင္းတို႔ ကံေကာင္းသြားတယ္ မွတ္ပါ... ဟြင္း...ဟြင္း...ဂြပ္...”
ၿဗိတိသွ် ကိုကိုေမာင္က ဖုန္းကိုခ်လိုက္ၿပီး သမၼတႀကီးဘက္ လွည့္ကာ ျခင္ေထာင္သံျဖင့္ -
“ကဲ သမၼတႀကီး ေဂါက္ကြင္းကို လစ္ၾကစို႔... ၿပီးရင္ စင္တင္မွာ ပန္းကုံးစြပ္မယ္၊ ၿပီးရင္ မာဆတ္မွာ ဒခ်ိ ဒခ်ိတာေပါ့...လာ...”
ကားေပၚေရာက္ၿပီးေနာက္ သမၼတႀကီးမွ မအူမလည္ မ်က္ႏွာေပးျဖင့္ “ေဟ့လူ ေနစမ္းပါဦး...ဘယ္မလဲ ခင္ဗ်ားေျပာတဲ့ ႏွစ္ေထာင္ဆို ေလာက္တယ္ဆို... အခု ဟာေတြက အလကား ရေနတာခ်ည္းပဲဗ်...”
“အာ...ေလာကမွာ ဘယ္အရာမွ အလကားမရဘူး သမၼတႀကီးရ” ကဲအခု ဆီေရာ...ဆန္ေရာ...ဟင္းခ်က္စရာေရာ... အရက္တစ္လုံးေရာ...သမၼတႀကီးနဲ႔အတူ ေဂါက္႐ိုက္ၿပီး ဒခ်ိဒခ်ိဖို႔ေရာ...အားလုံးဟာ အလကားမရဘူး...ဒီမွာၾကည့္..။
“တီ..တီ..တီ..လူႀကီးမင္း၏ ႀကဳိတင္ေငြေပး လက္က်န္ေငြမွာ ရွစ္ေထာင့္ႏွစ္ရာ တစ္ဆယ့္ႏွစ္က်ပ္” ျဖစ္ပါတယ္ရွင္..။
“ကဲ..ေတြ႔ၿပီလား သမၼတႀကီး... ခုန တစ္ေသာင္းကတ္ ထည့္ထားတာ...အခုမွ တစ္ေထာင့္ခုနစ္ရာ ရွစ္ဆယ့္ရွစ္က်ပ္ပဲ ကုန္ေသးတယ္...ႏွစ္ေထာင္ေတာင္ မျပည့္ဘူး ...
ကဲ မေျပာလား ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ တစ္ေန႔ ႏွစ္ေထာင္ကုန္ရင္ ေလာက္ပါတယ္ဆိုေန...ငြင္း...ငြင္း”
“ဟုတ္ပဗ်ဳိ႕... ေတာ္လိုက္တဲ့ ႏွစ္ေထာင္တန္ ဝန္ႀကီး... က်ဳပ္ေတာင္ ပညာေတြ ရသြားၿပီ ကိုင္း... ၿဗိတိသွ်ႀကီးေရ.... ဟိုးေရွ႕က ဖုန္းဆိုင္မွာ ခဏရပ္ဗ်ာ... က်ဳပ္လည္း ခင္ဗ်ားလိုပဲ တစ္ေသာင္းတန္ ကတ္ေလးတစ္ကတ္ေလာက္ ဝယ္ျဖည့္ထားခ်င္လို႔...”
ၿဗိတိသွ်ကိုကိုေမာင္
(သံေခ်ာင္းပါတီ)
ACM Re-Post 25-5-2014
ACM Credit To: The Voice Weekly
မိတ္ေဆြ-ဒီလင္႔ ၂ ခုကို Click ႏွိပ္ရုံျဖင္႔သတင္းအစုံကိုဖတ္ႏိုင္ပါသည္။
https://www.facebook.com/excellencemedia
http://www.ayechanmon-news1.com/
တစ္ေန႔ ႏွစ္ေထာင္
သံေခ်ာင္းအစိုးရ ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီး ဒုဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး သီဟသူရ ၿဗိတိသွ်ကိုကိုေမာင္ တစ္ေယာက္ ႀကီးေကာင့္ႀကီးမားမွ မိန္းမယူေတာ့မည္ ဆိုသည့္ သတင္းက သံေခ်ာင္း စာနယ္ဇင္းေလာကတြင္ ဟိုးေလးတေက်ာ္ ျဖစ္သြားေတာ့သည္...။
အစကေတာ့ ဂ်ီနီဖာလိုပက္ဇ္ႏွင့္ပဲ လိႈင္သာယာက တည္းခိုခန္းကို ဝင္သြားတာ ေတြ႔လိုက္သလိုလို... ရီဟားနားနဲ႔ လွည္းတန္းမွာ ဝက္သားတုတ္ထိုး အတူတူ ထိုင္စားေနသလိုလို သတင္းမ်ား ထြက္ေပၚေနေသာ ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီး ေနာက္ကို ယခုေတာ့ ပါပါရာဇီေတြ လိုက္ၾကၿပီ..။
ထုံးစံအတိုင္း ကာကြယ္ေရး ဝန္ႀကီးကလည္း လူျမင္ကြင္းက ေပ်ာက္ေနသည္။ ရန္ကုန္ၿမဳိ႕ထဲမွာ လိုလို... ေနျပည္ေတာ္မွာ လိုလို...လြိဳင္ေကာ္မွာ လိုလိုႏွင့္... တကယ္ေတာ့ မႏၲေလးေတာင္ သမန္အင္းထဲရွိ ခ်က္အရက္ တဲတစ္လုံးတြင္ သံေခ်ာင္းဝန္ႀကီးပီပီ ခ်က္အရက္ႏွင့္ ဘီအီးကို ရဲရဲေသာက္ရင္း ရဲရဲေမွာက္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။
ဖဆပလေခတ္က မီးခြက္မႈတ္ဝန္ႀကီး နာမည္ႀကီးခဲ့သလို သံေခ်ာင္း ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီး ကားမူးၿပီးေမွာက္ ဝန္ႀကီးအျဖစ္ နာမည္ႀကီးလာမည့္ ဇာတာပါသည့္အေလ်ာက္ ခ်က္အရက္တဲ အဝင္ဝတြင္ “ဧေကာတစ္ခြက္ ရွိန္း ပိန္းတက္... ဒြိယံႏွစ္ခြက္ အသိပ်က္... ႀတိနမာမိ ေျမႀကီးထိ” ဆိုသည့္အတိုင္း မဟာပထဝီ ေျမႀကီး၏ ေက်းဇူးေတာ္ကို သိတတ္လြန္းလွသျဖင့္ အန္ဖတ္ဆို႔ကာ အာဝါးရွလူးေနေလ၏..။
ဖြကလီးသူရဲဖမ္း ဂ်ာနယ္မွ မန္းေလးသတင္းေထာက္ ႂကြက္ပ်င္းႏွင့္ ေၾကာင္စုန္းတို႔ ႏွစ္ေယာက္ ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီး အရွာထြက္မည္ဟု ေႂကြးေၾကာ္ကာ ကင္မရာတစ္လုံးစီ ဆြဲလ်က္ ေတာင္သမန္ အင္းတစ္ေလွ်ာက္ ေဖာရိန္းမ ေပါင္တံေဖြးေဖြးတို႔အား ၎တို႔၏ ေျပာင္းတို ေျပာင္းရွည္မ်ား (ကင္မရာ) ႏွင့္ လိုက္ခ်ိန္ၿပီးသကာလ ေမာေမာရွိသည္ႏွင့္ အသူရာစုပ္ရန္ အလို႔ငွာ ေသတင္းကုတ္အတြင္းသို႔ အဝင္တြင္...
“ဟဲ့ ေသာက္ေခြး...ပလုတ္ တုတ္... ဂိန္ ...”
“ေဝွာင့္... x x x...နာ့ညက္ခြက္ကို နင္းတာ ဘူေဒြဒုံးတြေဟ”
“ေအာင္မယ္...ခင္ဗ်ားက ဆိုင္ေပါက္ဝမွာ အန္ဖတ္ဆို႔ မူးလဲေနၿပီးေတာ့...”
ႂကြက္ပ်င္းက သူ႔ပါးစပ္ ခြၽန္ခြၽန္ေလးႏွင့္ ျပန္ပက္သည္။
“ေဟ့ေတြ x x x... နာဝံႀကီးကြ ဝန္လဂ်ီး...မင္းတို႔ ဘေကာင္ေဒြလဲ”
“ေအာင္မယ္ ရာရာစစ သူကမ်ား ဝန္ႀကီးတဲ့ ႂကြက္ပ်င္းေရ...ဟဟ”
“ဟိတ္ေတာင္ေတြ...x x x မိဘျပည္သူေတြ...မင္းတို႔ကို ဗိုက္လွန္ၿပီး နယ္လွည့္ ဖား႐ိုက္လာတဲ့ သီဟသူရဘြဲ႔ ရလာတဲ့ေကာင္ကြ... လာမေက်ာနဲ႔ အရက္တစ္လုံး ေလွ်ာ့တိုက္ၿပီး ဖေယာင္းတိုင္ထြန္း ပုဆိုးလွန္ျပလိုက္မယ္...x x x ပဲ...”
ယင္းကဲ့သို႔ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႔လွသည့္ ပီယဝါစာ ခ်စ္ဖြယ္ေသာ စကားမ်ားသည္ သံေခ်ာင္းအစိုးရ ဝန္ႀကီးမ်ားထံမွ တစ္ပါး အျခားထြက္လာစရာ အေၾကာင္းမရွိသျဖင့္ သတင္းေထာက္ ႂကြက္ပ်င္းႏွင့္ ေၾကာင္စုန္း တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္ရင္း... အမူးသမားကို ဆြဲထူလိုက္ၾကသည္။
အလိုေလး ... ပုလင္းဖန္ခြက္ အရင္းအမွန္ မျပတ္တြယ္ပါတဲ့... မူးၿပီး ဖင္ေပၚ ကိုႀကီးေက်ာ္ နတ္မသည့္ အလား...မၾကာမီ အိမ္ေထာင္ျပဳေတာ့မည္ဟု ဟိုးဟိုးေက်ာ္ေနသည့္ သံေခ်ာင္း ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီး ၿဗိတိသွ် ကိုကိုေမာင္ ေပတကား...။
“ဟ ႂကြက္ပ်င္း အဘဟ အဘ... အဘထပါ အဘ...ေဆာရီးပါအဘ... တားတားတို႔က အဘကို အဘမွန္း မတိလို႔ပါ အဘ... အဘထမယ့္ကိစၥ အဘမမွ အဘရမယ့္ မိန္းမကိစၥေလး အင္တာဘူးခ်င္လို႔ပါ အဘ”
“ဟိတ္လေဗ်ာ့ ႏွစ္ေကာင္...အင္တာဘူး လိုခ်င္ရင္ ငါ့အတြင္းေရးမွဴးဆီ အရင္ခ်ိတ္ကြ...ငါကို ေက်ာ္မေတာင္းနဲ႔...ရဘူး”
“လုပ္ပါ အဘရယ္... ေဟ့ ေဟ့... ဘီအီးတစ္လုံး...ပဲႀကီးေလွာ္ တစ္ထုပ္ေပးပါ...ဒီက အဘအတြက္”
ဘီအီးဆိုသည့္ အသံၾကားသည္ႏွင့္ သံေခ်ာင္း ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီး၏ အာ႐ုံတို႔သည္ မိုးဦးက်တြင္ စိမ္းစိုလာသည့္ ျမက္ပင္တို႔အလား ႏိုးၾကားလာခဲ့ေခ်ဘီ။
“အဟီး...အဘဝန္ဂ်ီး ခင္ည...အေနာ္တို႔ အဘထတဲ့ အဝွာကိစၥေလး တိခ်င္လို႔ပါ တားတို႔ကို အင္တာဘူး ေပးပါေညာ္ အဘ...”
ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီးက ပါးစပ္ေထာင့္စြန္းတြင္ ေပေနေသာ အန္ဖတ္တခ်ဳိ႕ သုတ္လိုက္ၿပီး ခပ္မတ္မတ္ ထိုင္လိုက္သည္...ေရွ႕သို႔ ေရာက္လာေသာ ဘီအီးပုလင္းကို မ်က္လုံးေစြၾကည့္သည္... အႏွီပုလင္းႏွင့္ တစ္ၿပဳိင္တည္း တြဲလ်က္ ပါလာေသာ ပဲႀကီးေလွာ္ထုပ္ကို ေစာင္းၾကည့္သည္...။ တံေတြးကို မ်ဳိခ်သည္...။
“အင္း ေျပာ ဘာကိစၥ... ေဝ့”
“ဝန္ႀကီး အိမ္ေထာင္ျပဳေတာ့မလို႔ဆို”
“အင္း...ျပဳေတာ့မလို႔ မဟုတ္ဘူး ျပဳၿပီးလို႔ အိမ္ေပၚေတာင္ ေရာက္ေနၿပီ... ဂြပ္”။ အင္း ဆိုသည္မွာက လူသံျဖစ္၍ ဂြပ္ဆိုသည္မွာကား ခြက္ကို ေမာ့လိုက္သံ ျဖစ္ေၾကာင္း ကြၽန္ုပ္၏ ခ်စ္လွစြာေသာ ပရိသတ္ကို နားလည္ေစလိုပါသည္။
“ဘယ္သူနဲ႔ ဆိုတာမ်ား သိရမလား အဘ”
“ႏို႔ နင္တို႔ ႏွမ မဟုတ္ရင္ ၿပီးတာပဲ မွတ္လား”
ႂကြက္ပ်င္းႏွင့္ ေၾကာင္စုန္းတို႔ ဇက္ပုသြားၾကသည္။
“အဘ အိမ္ေထာင္ျပဳၿပီ ဆိုေတာ့ အရက္ဖိုးနဲ႔ လစာနဲ႔ အိမ္စားစရိတ္နဲ႔ ေလာက္ပါ့မလား အဘ”
“ဟိတ္ေကာင္ေတြ ဝန္ႀကီးကြ။ တစ္ေန႔ ႏွစ္ေထာင္ရွိရင္ အကုန္ေလာက္တယ္”
ၿဗိတိသွ်၏ စကားဆုံးသည္ႏွင့္ သတင္းေထာက္ႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္ၿပီး ဝုန္းခနဲ ဆိုင္ထဲက ေျပးထြက္သြားၾကသည္။
ေနာက္တစ္ေန႔ နံနက္ သတင္းစာမ်ားတြင္ “ကာကြယ္ေရး ၿဗိတိသွ်ႀကီးက တစ္ေန႔ ႏွစ္ေထာင္နဲ႔ ေလာက္သတဲ့...”
“တစ္ေန႔ ႏွစ္ေထာင္ ကိုကိုေမာင္” စသည့္ ေခါင္းႀကီးပိုင္းမ်ား ေနရာယူထားၾကေတာ့သည္။
သံေခ်ာင္း ျပည္သူမ်ားအၾကား ပြစိထကုန္ၾကသည္။
“ဘီယာ တစ္ခြက္ေတာင္ ၆၀၀ ရွိတာ ဒီၿဗိတိသွ် ကိုကိုေမာင္ ဆိုတဲ့ေကာင္ သက္သက္ယားေနတယ္”
“ေဟ့ ဘီအီး ႏွစ္လုံးရွိရင္ ေလာက္တယ္ကြ... ဒီဝန္ႀကီးေလာက္ေတာ့ သနားတယ္...”
“ထြီ... မာဆတ္ တစ္ဆက္ရွင္ေတာင္ ငါးေထာင္ရွိတာ...ဒင္းက...ငါတို႔ မိန္းမေတြကို အတို႔အေထာင္ လုပ္ေနတယ္” စသည္ျဖင့္ ပြက္ေလာ ႐ိုက္ကုန္သည္။
ဝန္ႀကီးမ်ား၏ ပီယဝါစာ ခ်စ္ဖြယ္ေသာ စကားမ်ားေၾကာင့္ သူ႔အစိုးရအဖြဲ႔ နာမည္ပ်က္ရသည့္အတြက္ သမၼတႀကီး ဦးသံေခ်ာင္း စိတ္ညစ္ေနသည္။
အခုလည္းၾကည့္ ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီး ဆိုတဲ့ ဟိုၿဗိတိသွ်က မိန္းမယူတာ ေကာင္းေကာင္းမယူဘူး ေလာကြတ္ေခ်ာ္ၿပီး တစ္ေန႔ ႏွစ္ေထာင္ဆို ေလာက္ပါတယ္ ဘာညာလုပ္ေနၿပီ...။
သူလုပ္တာနဲ႔ သမၼတကေတာ္က သူ႔ကို တစ္ေန႔ ႏွစ္ေထာင္သာ ေပးၿပီး ေစ်းသြားခိုင္းရင္ ယိုးဒယားေငြ (ဘတ္ေငြ) ေလးပင္ က်န္မည္မဟုတ္...။ ဘယ့္ႏွယ့္ ႏွစ္ေထာင္ဆိုတာ ျမန္မာဘီယာတစ္လုံးဖိုး သာသာရယ္...။
မျဖစ္ေခ်ဘူး...ဒီဝန္ႀကီး နည္းနည္းေတာ့ ေခၚသတိေပးမွပါပဲေလ...။
သမၼတ ျပည္သူ႔သံေခ်ာင္း၏ လိပ္ဥပုံ ႐ုံးခန္းအတြင္းသို႔ ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီး ကိုကိုေမာင္ ဂေလစီယာေရခဲေတာင္ စီးကရက္အား ဟန္ပါပါခဲလ်က္ အလြန္တရာမွ ေသာက္ျမင္ကပ္ဖြယ္ ေကာင္းေသာ ငါးခူၿပံဳးေလးၿပံဳးကာ ဝင္ေရာက္လာေလသည္။
ကိုကိုေမာင္က သမၼတ၏ စားပြဲေပၚသို႔ တင္ပါးလႊဲထိုင္လိုက္ၿပီး သကၠလပ္ ဦးထုပ္အား လြန္စြာ ေအာ္ဂလီဆန္စရာေကာင္းေသာ အမူအရာျဖင့္ ခြၽတ္ကာ ေဆးလိပ္မီးခိုးေငြ႔မ်ားကို လူမမာ အသက္ငင္သလို မႈတ္ထုတ္လိုက္ၿပီး ၎၏ ေအာင္ျမင္ ခံ့ညားေသာ ေညႇာင္နာနာ အသံျဖင့္ ေအာက္ပါအတိုင္း ေျပာလိုက္ေတာ့သည္။
“အိုင္ေဆး...မင္းႀကီး က်ဳပ္ကို ေခၚတယ္ဆိုလို႔ပါ”
“ေဟ့လူ ေပါေၾကာင္ေၾကာင္ေတြ ေလွ်ာက္လုပ္မေနနဲ႔... ဒီမွာၾကည့္ ဂ်ာနယ္ေတြမွာ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ႏွစ္ေထာင္ကိစၥ ဖြေနၾကၿပီ...အဲဒါအေၾကာင္း မဟုတ္ဘူး၊ က်ဳပ္မိန္းမက ဒီေန႔ အိမ္မွာ ဟင္းခ်က္ဖို႔ ဆိုၿပီး စရိတ္ ၂၀၀၀ ပဲ ေပးသြားတယ္...။ တျခား ဝန္ႀကီးေတြကလည္း သူတို႔မိန္းမေတြက အခု ေစ်းသြားခိုင္းရင္ ၂၀၀၀ ပဲ ေပးလို႔ဆိုၿပီး က်ဳပ္ကို ဖုန္းဆက္လွမ္းတိုင္တယ္...
ခင္ဗ်ားရွင္းပါ...အဲဒီကိစၥ မရွင္းႏိုင္ရင္ ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီး ရာထူးမွ ႏုတ္ထြက္ခြင့္တင္ပါ...”။
“အိုေကပါ သမၼတႀကီး...မနက္ျဖန္ ကြၽန္ေတာ္ တစ္ေန႔ ေငြ ၂၀၀၀ နဲ႔ အလုပ္ျဖစ္ေၾကာင္း သက္ေသျပပါ့မယ္။ သမၼတႀကီး ကြၽန္ေတာ့္အိမ္ကိုသာ မနက္ ၈ နာရီဆို ႂကြခဲ့လိုက္ပါ...”
(သံေခ်ာင္း ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီး၏ ေနအိမ္)
“ကဲ..သမၼတႀကီး..ထိုင္ပါ... ကြၽန္ေတာ္ တစ္ေန႔ ႏွစ္ေထာင္ထဲပဲ အကုန္ခံၿပီး သမၼတႀကီးကိုပါ တစ္ေနကုန္ ဧည့္ခံပါ့မယ္...ၾကည့္ေနပါ....ခဏေနာ္ သမၼတႀကီး”
ၿဗိတိသွ် ကိုကိုေမာင္က သူ႔အိတ္ကပ္ထဲက လက္ကိုင္ဖုန္းႏွင့္ ျမန္မာ့ပက္က်ိလိပ္ ခ႐ုလုပ္ငန္းမွ ၁၀,၀၀၀ တန္ ေငြျဖည့္ကတ္ တစ္ခုကို ထုတ္ၿပီး ေငြျဖည့္ေနေလသည္...။
“ဟေကာင္...ၿဗိတိသွ်...မင္းေျပာေတာ့ တစ္ေန႔ ႏွစ္ေထာင္ဆို...အခု ေငြျဖည့္တာေတာင္ တစ္ေသာင္းကုန္ေနၿပီ...”
“ဟာသမၼတႀကီး ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ေနစမ္းပါဗ်ာ... က်ဳပ္တို႔ အစိုးရအဖြဲ႔ဝင္ေတြ ဆိုတာ ႏွစ္ေထာင္တည္းနဲ႔ တစ္ေနကုန္ ဧည့္သည္ကိုပါ ဧည့္ခံလို႔ ရတယ္ဆိုတာ ၾကည့္ေန...”
ထိုအခ်ိန္တြင္
“ေတာ့ ဦးကိုကိုေမာင္ ေလေတြ ပန္းမေနနဲ႔ ဒီမွာပဲ ဆီကုန္ၿပီ...လုပ္ေပးဦး”
မီးဖိုခန္းအတြင္းမွ ေလဒီ ကိုကိုေမာင္၏ ေအာင္ျမင္ ခံ့ညားလွစြာေသာ မေသးမွ်င္ အသံက စီခနဲ ထြက္လာသည္...။
“ေအးပါ..ေမရယ္...အခုပဲ စီစဥ္လ္ိုက္ပါ့မယ္”
ပဲဆီ ဆိုေတာ့...အနည္းဆုံး ငါးေထာင္ေလာက္ေတာ့ လစ္မွာပဲ... ဟြန္း ဒီၿဗိတိသွ်ေကာင္ေတာ့ အာေခ်ာင္ၿပီး ဒုကၡေရာက္ေနၿပီ ဟူေသာ အေတြးျဖင့္ သမၼတႀကီး ဦးသံေခ်ာင္းက ၎၏မူပိုင္ ဒိုင္ႏိုေဆာ အၿပံဳးေလး ၿပံဳးကာ ၾကည့္ေနေလသည္..။
“အဟဲ...ဒါမ်ား အလြယ္ေလးပါ...တီ...တီ...ဟဲလို...ေအး...ေရေပၚဆီ ကုမၸဏီကလားေဟ့...”
“ေအး ငါ ကာကြယ္ေရး ဝန္ႀကီးပါကြ...မင္းတို႔ MD ကို ေျပာလိုက္ကြာ...ၿပီးခဲ့တဲ့ အပတ္က မင္းတို႔ တင္ဒါရထားတဲ့ တပ္မေတာ္ရိကၡာအတြက္ စားအုန္းဆီ သြင္းမဲ့ကိစၥက အဆင္မေျပဘူးလို႔... ဒီမွာ သမၼတက အေရာအေႏွာ ကုမၸဏီကိုပဲ တင္သြင္းရမယ္ ဆိုၿပီး ေျပာေနတယ္...အဲဒါ...ဟမ္... ဘာ... အဲ့လို မျဖစ္ဘူးကြ... ငါက လူႀကီးနဲ႔ အလုပ္လုပ္ေနတာ... မအားဘူးကြ... အိမ္မွာ ပဲဆီကုန္ေနလို႔ ဒ႐ိုင္ဘာကို လႊတ္ဝယ္ခိုင္းထားတယ္... ဟမ္... ငါးပိႆာလား... ေဟ့ေကာင္ ဆယ္ပိႆာ လုပ္လိုက္… သမၼတကို ငါအရက္တိုက္ၿပီး ေဖ်ာင္းဖ်ေပးမယ္...မင္းတို႔မို႔လို႔ေနာ္...ငါတျခားသူဆို အဲ့ေလာက္ မလုပ္ေပးဘူး... ဒါၿဗဲ...ဂြပ္...”
“တူတူ..ဟဲလို... ဥကၠ႒လား...က်ဳပ္ ကိုကိုေမာင္ပါ... အင္း... ခင္ဗ်ားတို႔ ဟိုေန႔က ဆိပ္ကမ္းမွာ တင္ေနတဲ့ ဆန္ေတြကိစၥ ေျပာခ်င္လို႔.. ဟုတ္တယ္... ခင္ဗ်ားတို႔ သေဘၤာ ေနာက္သံုးရက္အတြင္း ကမ္းက မခြာပါနဲ႔... က်ဳပ္တို႔ လုံၿခံဳေရးအတြက္ စစ္ေဆးဖို႔ ကာလုံ အစည္းအေဝးက မွတ္ခ်က္ခ်ထားတယ္... ဟာ...ေဟ့လူ တာဝန္က တာဝန္ပဲဗ်... က်ဳပ္တို႔ ျပတ္ျပတ္ပဲ... အင္း...ေပၚဆန္းပဲေနာ္...ဟိုတစ္ခါကလို ဆန္ကြဲေတြ မပါေစနဲ႔ဗ်ာ... ေအးေအး... မနက္ျဖန္ ထြက္လိုက္ေလ...က်န္တာ ကြၽန္ေတာ္ ၾကည့္ေျပာထားေပးမယ္... ဟုတ္ၿပီလား...”
“ဟဲလို... ညီေလး ခ႐ိုနီဗိုက္ပူလား... ေအး...ငါ့ညီ... ဟိုတစ္ေလာက ငါ့ညီ အစ္ကို႔ကို ေျပာထားတဲ့ မုံ႐ြာက တပ္ပိုင္ေျမ ဧက ၂၀ ကိစၥေလ... အင္း အဲဒါ ကိုေလပြကလည္း လာေျပာေနတယ္ကြာ စက္႐ုံ ေဆာက္ခ်င္လို႔တဲ့... အဲဒါ...အို မလိုပါဘူးညီရာ...မင္းအစ္မကိုသာ ဖုန္းဆက္လိုက္၊ မီးဖိုေခ်ာင္ ဟင္းခ်က္စရာ ကိစၥပဲ သူကေခါင္းစားေနတာ... ေအးေအး... ကိုယ့္အတြက္လား... ရပါတယ္ကြ... ခ်ီးဗက္စ္ေလာက္ဆို အဆင္ေျပပါတယ္... ေအးေအး...”
“ဟဲလို...ေအး ငါဝန္ႀကီးပါကြ... မင္းတို႔ တင္ထားတဲ့ ေငြနဲ႔ မင္းတို႔ေဆာက္တဲ့ အေဆာက္အအံုနဲ႔ ကုန္က်စရိတ္ေတြက မကိုက္ဘူးလို႔ ေဆာက္လုပ္ေရးဝန္ႀကီး ခုပဲ ဖုန္းဆက္တယ္... ေအး မင္းတို႔ ကန္ထ႐ိုက္ေတြကြာ.... ေအး...ညေန ငါကိုယ္တိုင္ လာစစ္မယ္... လာသာစစ္မယ္ ေျပာတာ သမၼတႀကီးက အိမ္ေရာက္ေနတာ...ပထမ သူ႔ကို ေဂါက္ကြင္း လိုက္ပို႔ၿပီး ဧည့္ခံဖို႔...မင္းတို႔ကိစၥ ေပၚလာတာနဲ႔ကြာ... ကေတာက္စ္... ေဟ...ဟိတ္ေကာင္ ငါတို႔က ပန္းကုံးပါ စြပ္မွာကြ... အနင္းအႏွိပ္ပါ ပါေစေနာ္... ေအး...ေအး... ဒီလိုသိတတ္ရင္လည္း ေတာ္ေသးတာေပါ့... ျပည္သူ႔သံေခ်ာင္းလည္း ေရာက္ေနလို႔ မင္းတို႔ ကံေကာင္းသြားတယ္ မွတ္ပါ... ဟြင္း...ဟြင္း...ဂြပ္...”
ၿဗိတိသွ် ကိုကိုေမာင္က ဖုန္းကိုခ်လိုက္ၿပီး သမၼတႀကီးဘက္ လွည့္ကာ ျခင္ေထာင္သံျဖင့္ -
“ကဲ သမၼတႀကီး ေဂါက္ကြင္းကို လစ္ၾကစို႔... ၿပီးရင္ စင္တင္မွာ ပန္းကုံးစြပ္မယ္၊ ၿပီးရင္ မာဆတ္မွာ ဒခ်ိ ဒခ်ိတာေပါ့...လာ...”
ကားေပၚေရာက္ၿပီးေနာက္ သမၼတႀကီးမွ မအူမလည္ မ်က္ႏွာေပးျဖင့္ “ေဟ့လူ ေနစမ္းပါဦး...ဘယ္မလဲ ခင္ဗ်ားေျပာတဲ့ ႏွစ္ေထာင္ဆို ေလာက္တယ္ဆို... အခု ဟာေတြက အလကား ရေနတာခ်ည္းပဲဗ်...”
“အာ...ေလာကမွာ ဘယ္အရာမွ အလကားမရဘူး သမၼတႀကီးရ” ကဲအခု ဆီေရာ...ဆန္ေရာ...ဟင္းခ်က္စရာေရာ... အရက္တစ္လုံးေရာ...သမၼတႀကီးနဲ႔အတူ ေဂါက္႐ိုက္ၿပီး ဒခ်ိဒခ်ိဖို႔ေရာ...အားလုံးဟာ အလကားမရဘူး...ဒီမွာၾကည့္..။
“တီ..တီ..တီ..လူႀကီးမင္း၏ ႀကဳိတင္ေငြေပး လက္က်န္ေငြမွာ ရွစ္ေထာင့္ႏွစ္ရာ တစ္ဆယ့္ႏွစ္က်ပ္” ျဖစ္ပါတယ္ရွင္..။
“ကဲ..ေတြ႔ၿပီလား သမၼတႀကီး... ခုန တစ္ေသာင္းကတ္ ထည့္ထားတာ...အခုမွ တစ္ေထာင့္ခုနစ္ရာ ရွစ္ဆယ့္ရွစ္က်ပ္ပဲ ကုန္ေသးတယ္...ႏွစ္ေထာင္ေတာင္ မျပည့္ဘူး ...
ကဲ မေျပာလား ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ တစ္ေန႔ ႏွစ္ေထာင္ကုန္ရင္ ေလာက္ပါတယ္ဆိုေန...ငြင္း...ငြင္း”
“ဟုတ္ပဗ်ဳိ႕... ေတာ္လိုက္တဲ့ ႏွစ္ေထာင္တန္ ဝန္ႀကီး... က်ဳပ္ေတာင္ ပညာေတြ ရသြားၿပီ ကိုင္း... ၿဗိတိသွ်ႀကီးေရ.... ဟိုးေရွ႕က ဖုန္းဆိုင္မွာ ခဏရပ္ဗ်ာ... က်ဳပ္လည္း ခင္ဗ်ားလိုပဲ တစ္ေသာင္းတန္ ကတ္ေလးတစ္ကတ္ေလာက္ ဝယ္ျဖည့္ထားခ်င္လို႔...”
ၿဗိတိသွ်ကိုကိုေမာင္
(သံေခ်ာင္းပါတီ)
ACM Re-Post 25-5-2014
ACM Credit To: The Voice Weekly
မိတ္ေဆြ-ဒီလင္႔ ၂ ခုကို Click ႏွိပ္ရုံျဖင္႔သတင္းအစုံကိုဖတ္ႏိုင္ပါသည္။
https://www.facebook.com/excellencemedia
http://www.ayechanmon-news1.com/
![Photo: [ Satire ]
တစ္ေန႔ ႏွစ္ေထာင္
သံေခ်ာင္းအစိုးရ ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီး ဒုဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး သီဟသူရ ၿဗိတိသွ်ကိုကိုေမာင္ တစ္ေယာက္ ႀကီးေကာင့္ႀကီးမားမွ မိန္းမယူေတာ့မည္ ဆိုသည့္ သတင္းက သံေခ်ာင္း စာနယ္ဇင္းေလာကတြင္ ဟိုးေလးတေက်ာ္ ျဖစ္သြားေတာ့သည္...။
အစကေတာ့ ဂ်ီနီဖာလိုပက္ဇ္ႏွင့္ပဲ လိႈင္သာယာက တည္းခိုခန္းကို ဝင္သြားတာ ေတြ႔လိုက္သလိုလို... ရီဟားနားနဲ႔ လွည္းတန္းမွာ ဝက္သားတုတ္ထိုး အတူတူ ထိုင္စားေနသလိုလို သတင္းမ်ား ထြက္ေပၚေနေသာ ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီး ေနာက္ကို ယခုေတာ့ ပါပါရာဇီေတြ လိုက္ၾကၿပီ..။
ထုံးစံအတိုင္း ကာကြယ္ေရး ဝန္ႀကီးကလည္း လူျမင္ကြင္းက ေပ်ာက္ေနသည္။ ရန္ကုန္ၿမဳိ႕ထဲမွာ လိုလို... ေနျပည္ေတာ္မွာ လိုလို...လြိဳင္ေကာ္မွာ လိုလိုႏွင့္... တကယ္ေတာ့ မႏၲေလးေတာင္ သမန္အင္းထဲရွိ ခ်က္အရက္ တဲတစ္လုံးတြင္ သံေခ်ာင္းဝန္ႀကီးပီပီ ခ်က္အရက္ႏွင့္ ဘီအီးကို ရဲရဲေသာက္ရင္း ရဲရဲေမွာက္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။
ဖဆပလေခတ္က မီးခြက္မႈတ္ဝန္ႀကီး နာမည္ႀကီးခဲ့သလို သံေခ်ာင္း ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီး ကားမူးၿပီးေမွာက္ ဝန္ႀကီးအျဖစ္ နာမည္ႀကီးလာမည့္ ဇာတာပါသည့္အေလ်ာက္ ခ်က္အရက္တဲ အဝင္ဝတြင္ “ဧေကာတစ္ခြက္ ရွိန္း ပိန္းတက္... ဒြိယံႏွစ္ခြက္ အသိပ်က္... ႀတိနမာမိ ေျမႀကီးထိ” ဆိုသည့္အတိုင္း မဟာပထဝီ ေျမႀကီး၏ ေက်းဇူးေတာ္ကို သိတတ္လြန္းလွသျဖင့္ အန္ဖတ္ဆို႔ကာ အာဝါးရွလူးေနေလ၏..။
ဖြကလီးသူရဲဖမ္း ဂ်ာနယ္မွ မန္းေလးသတင္းေထာက္ ႂကြက္ပ်င္းႏွင့္ ေၾကာင္စုန္းတို႔ ႏွစ္ေယာက္ ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီး အရွာထြက္မည္ဟု ေႂကြးေၾကာ္ကာ ကင္မရာတစ္လုံးစီ ဆြဲလ်က္ ေတာင္သမန္ အင္းတစ္ေလွ်ာက္ ေဖာရိန္းမ ေပါင္တံေဖြးေဖြးတို႔အား ၎တို႔၏ ေျပာင္းတို ေျပာင္းရွည္မ်ား (ကင္မရာ) ႏွင့္ လိုက္ခ်ိန္ၿပီးသကာလ ေမာေမာရွိသည္ႏွင့္ အသူရာစုပ္ရန္ အလို႔ငွာ ေသတင္းကုတ္အတြင္းသို႔ အဝင္တြင္...
“ဟဲ့ ေသာက္ေခြး...ပလုတ္ တုတ္... ဂိန္ ...”
“ေဝွာင့္... x x x...နာ့ညက္ခြက္ကို နင္းတာ ဘူေဒြဒုံးတြေဟ”
“ေအာင္မယ္...ခင္ဗ်ားက ဆိုင္ေပါက္ဝမွာ အန္ဖတ္ဆို႔ မူးလဲေနၿပီးေတာ့...”
ႂကြက္ပ်င္းက သူ႔ပါးစပ္ ခြၽန္ခြၽန္ေလးႏွင့္ ျပန္ပက္သည္။
“ေဟ့ေတြ x x x... နာဝံႀကီးကြ ဝန္လဂ်ီး...မင္းတို႔ ဘေကာင္ေဒြလဲ”
“ေအာင္မယ္ ရာရာစစ သူကမ်ား ဝန္ႀကီးတဲ့ ႂကြက္ပ်င္းေရ...ဟဟ”
“ဟိတ္ေတာင္ေတြ...x x x မိဘျပည္သူေတြ...မင္းတို႔ကို ဗိုက္လွန္ၿပီး နယ္လွည့္ ဖား႐ိုက္လာတဲ့ သီဟသူရဘြဲ႔ ရလာတဲ့ေကာင္ကြ... လာမေက်ာနဲ႔ အရက္တစ္လုံး ေလွ်ာ့တိုက္ၿပီး ဖေယာင္းတိုင္ထြန္း ပုဆိုးလွန္ျပလိုက္မယ္...x x x ပဲ...”
ယင္းကဲ့သို႔ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႔လွသည့္ ပီယဝါစာ ခ်စ္ဖြယ္ေသာ စကားမ်ားသည္ သံေခ်ာင္းအစိုးရ ဝန္ႀကီးမ်ားထံမွ တစ္ပါး အျခားထြက္လာစရာ အေၾကာင္းမရွိသျဖင့္ သတင္းေထာက္ ႂကြက္ပ်င္းႏွင့္ ေၾကာင္စုန္း တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္ရင္း... အမူးသမားကို ဆြဲထူလိုက္ၾကသည္။
အလိုေလး ... ပုလင္းဖန္ခြက္ အရင္းအမွန္ မျပတ္တြယ္ပါတဲ့... မူးၿပီး ဖင္ေပၚ ကိုႀကီးေက်ာ္ နတ္မသည့္ အလား...မၾကာမီ အိမ္ေထာင္ျပဳေတာ့မည္ဟု ဟိုးဟိုးေက်ာ္ေနသည့္ သံေခ်ာင္း ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီး ၿဗိတိသွ် ကိုကိုေမာင္ ေပတကား...။
“ဟ ႂကြက္ပ်င္း အဘဟ အဘ... အဘထပါ အဘ...ေဆာရီးပါအဘ... တားတားတို႔က အဘကို အဘမွန္း မတိလို႔ပါ အဘ... အဘထမယ့္ကိစၥ အဘမမွ အဘရမယ့္ မိန္းမကိစၥေလး အင္တာဘူးခ်င္လို႔ပါ အဘ”
“ဟိတ္လေဗ်ာ့ ႏွစ္ေကာင္...အင္တာဘူး လိုခ်င္ရင္ ငါ့အတြင္းေရးမွဴးဆီ အရင္ခ်ိတ္ကြ...ငါကို ေက်ာ္မေတာင္းနဲ႔...ရဘူး”
“လုပ္ပါ အဘရယ္... ေဟ့ ေဟ့... ဘီအီးတစ္လုံး...ပဲႀကီးေလွာ္ တစ္ထုပ္ေပးပါ...ဒီက အဘအတြက္”
ဘီအီးဆိုသည့္ အသံၾကားသည္ႏွင့္ သံေခ်ာင္း ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီး၏ အာ႐ုံတို႔သည္ မိုးဦးက်တြင္ စိမ္းစိုလာသည့္ ျမက္ပင္တို႔အလား ႏိုးၾကားလာခဲ့ေခ်ဘီ။
“အဟီး...အဘဝန္ဂ်ီး ခင္ည...အေနာ္တို႔ အဘထတဲ့ အဝွာကိစၥေလး တိခ်င္လို႔ပါ တားတို႔ကို အင္တာဘူး ေပးပါေညာ္ အဘ...”
ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီးက ပါးစပ္ေထာင့္စြန္းတြင္ ေပေနေသာ အန္ဖတ္တခ်ဳိ႕ သုတ္လိုက္ၿပီး ခပ္မတ္မတ္ ထိုင္လိုက္သည္...ေရွ႕သို႔ ေရာက္လာေသာ ဘီအီးပုလင္းကို မ်က္လုံးေစြၾကည့္သည္... အႏွီပုလင္းႏွင့္ တစ္ၿပဳိင္တည္း တြဲလ်က္ ပါလာေသာ ပဲႀကီးေလွာ္ထုပ္ကို ေစာင္းၾကည့္သည္...။ တံေတြးကို မ်ဳိခ်သည္...။
“အင္း ေျပာ ဘာကိစၥ... ေဝ့”
“ဝန္ႀကီး အိမ္ေထာင္ျပဳေတာ့မလို႔ဆို”
“အင္း...ျပဳေတာ့မလို႔ မဟုတ္ဘူး ျပဳၿပီးလို႔ အိမ္ေပၚေတာင္ ေရာက္ေနၿပီ... ဂြပ္”။ အင္း ဆိုသည္မွာက လူသံျဖစ္၍ ဂြပ္ဆိုသည္မွာကား ခြက္ကို ေမာ့လိုက္သံ ျဖစ္ေၾကာင္း ကြၽန္ုပ္၏ ခ်စ္လွစြာေသာ ပရိသတ္ကို နားလည္ေစလိုပါသည္။
“ဘယ္သူနဲ႔ ဆိုတာမ်ား သိရမလား အဘ”
“ႏို႔ နင္တို႔ ႏွမ မဟုတ္ရင္ ၿပီးတာပဲ မွတ္လား”
ႂကြက္ပ်င္းႏွင့္ ေၾကာင္စုန္းတို႔ ဇက္ပုသြားၾကသည္။
“အဘ အိမ္ေထာင္ျပဳၿပီ ဆိုေတာ့ အရက္ဖိုးနဲ႔ လစာနဲ႔ အိမ္စားစရိတ္နဲ႔ ေလာက္ပါ့မလား အဘ”
“ဟိတ္ေကာင္ေတြ ဝန္ႀကီးကြ။ တစ္ေန႔ ႏွစ္ေထာင္ရွိရင္ အကုန္ေလာက္တယ္”
ၿဗိတိသွ်၏ စကားဆုံးသည္ႏွင့္ သတင္းေထာက္ႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္ၿပီး ဝုန္းခနဲ ဆိုင္ထဲက ေျပးထြက္သြားၾကသည္။
ေနာက္တစ္ေန႔ နံနက္ သတင္းစာမ်ားတြင္ “ကာကြယ္ေရး ၿဗိတိသွ်ႀကီးက တစ္ေန႔ ႏွစ္ေထာင္နဲ႔ ေလာက္သတဲ့...”
“တစ္ေန႔ ႏွစ္ေထာင္ ကိုကိုေမာင္” စသည့္ ေခါင္းႀကီးပိုင္းမ်ား ေနရာယူထားၾကေတာ့သည္။
သံေခ်ာင္း ျပည္သူမ်ားအၾကား ပြစိထကုန္ၾကသည္။
“ဘီယာ တစ္ခြက္ေတာင္ ၆၀၀ ရွိတာ ဒီၿဗိတိသွ် ကိုကိုေမာင္ ဆိုတဲ့ေကာင္ သက္သက္ယားေနတယ္”
“ေဟ့ ဘီအီး ႏွစ္လုံးရွိရင္ ေလာက္တယ္ကြ... ဒီဝန္ႀကီးေလာက္ေတာ့ သနားတယ္...”
“ထြီ... မာဆတ္ တစ္ဆက္ရွင္ေတာင္ ငါးေထာင္ရွိတာ...ဒင္းက...ငါတို႔ မိန္းမေတြကို အတို႔အေထာင္ လုပ္ေနတယ္” စသည္ျဖင့္ ပြက္ေလာ ႐ိုက္ကုန္သည္။
ဝန္ႀကီးမ်ား၏ ပီယဝါစာ ခ်စ္ဖြယ္ေသာ စကားမ်ားေၾကာင့္ သူ႔အစိုးရအဖြဲ႔ နာမည္ပ်က္ရသည့္အတြက္ သမၼတႀကီး ဦးသံေခ်ာင္း စိတ္ညစ္ေနသည္။
အခုလည္းၾကည့္ ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီး ဆိုတဲ့ ဟိုၿဗိတိသွ်က မိန္းမယူတာ ေကာင္းေကာင္းမယူဘူး ေလာကြတ္ေခ်ာ္ၿပီး တစ္ေန႔ ႏွစ္ေထာင္ဆို ေလာက္ပါတယ္ ဘာညာလုပ္ေနၿပီ...။
သူလုပ္တာနဲ႔ သမၼတကေတာ္က သူ႔ကို တစ္ေန႔ ႏွစ္ေထာင္သာ ေပးၿပီး ေစ်းသြားခိုင္းရင္ ယိုးဒယားေငြ (ဘတ္ေငြ) ေလးပင္ က်န္မည္မဟုတ္...။ ဘယ့္ႏွယ့္ ႏွစ္ေထာင္ဆိုတာ ျမန္မာဘီယာတစ္လုံးဖိုး သာသာရယ္...။
မျဖစ္ေခ်ဘူး...ဒီဝန္ႀကီး နည္းနည္းေတာ့ ေခၚသတိေပးမွပါပဲေလ...။
သမၼတ ျပည္သူ႔သံေခ်ာင္း၏ လိပ္ဥပုံ ႐ုံးခန္းအတြင္းသို႔ ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီး ကိုကိုေမာင္ ဂေလစီယာေရခဲေတာင္ စီးကရက္အား ဟန္ပါပါခဲလ်က္ အလြန္တရာမွ ေသာက္ျမင္ကပ္ဖြယ္ ေကာင္းေသာ ငါးခူၿပံဳးေလးၿပံဳးကာ ဝင္ေရာက္လာေလသည္။
ကိုကိုေမာင္က သမၼတ၏ စားပြဲေပၚသို႔ တင္ပါးလႊဲထိုင္လိုက္ၿပီး သကၠလပ္ ဦးထုပ္အား လြန္စြာ ေအာ္ဂလီဆန္စရာေကာင္းေသာ အမူအရာျဖင့္ ခြၽတ္ကာ ေဆးလိပ္မီးခိုးေငြ႔မ်ားကို လူမမာ အသက္ငင္သလို မႈတ္ထုတ္လိုက္ၿပီး ၎၏ ေအာင္ျမင္ ခံ့ညားေသာ ေညႇာင္နာနာ အသံျဖင့္ ေအာက္ပါအတိုင္း ေျပာလိုက္ေတာ့သည္။
“အိုင္ေဆး...မင္းႀကီး က်ဳပ္ကို ေခၚတယ္ဆိုလို႔ပါ”
“ေဟ့လူ ေပါေၾကာင္ေၾကာင္ေတြ ေလွ်ာက္လုပ္မေနနဲ႔... ဒီမွာၾကည့္ ဂ်ာနယ္ေတြမွာ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ႏွစ္ေထာင္ကိစၥ ဖြေနၾကၿပီ...အဲဒါအေၾကာင္း မဟုတ္ဘူး၊ က်ဳပ္မိန္းမက ဒီေန႔ အိမ္မွာ ဟင္းခ်က္ဖို႔ ဆိုၿပီး စရိတ္ ၂၀၀၀ ပဲ ေပးသြားတယ္...။ တျခား ဝန္ႀကီးေတြကလည္း သူတို႔မိန္းမေတြက အခု ေစ်းသြားခိုင္းရင္ ၂၀၀၀ ပဲ ေပးလို႔ဆိုၿပီး က်ဳပ္ကို ဖုန္းဆက္လွမ္းတိုင္တယ္...
ခင္ဗ်ားရွင္းပါ...အဲဒီကိစၥ မရွင္းႏိုင္ရင္ ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီး ရာထူးမွ ႏုတ္ထြက္ခြင့္တင္ပါ...”။
“အိုေကပါ သမၼတႀကီး...မနက္ျဖန္ ကြၽန္ေတာ္ တစ္ေန႔ ေငြ ၂၀၀၀ နဲ႔ အလုပ္ျဖစ္ေၾကာင္း သက္ေသျပပါ့မယ္။ သမၼတႀကီး ကြၽန္ေတာ့္အိမ္ကိုသာ မနက္ ၈ နာရီဆို ႂကြခဲ့လိုက္ပါ...”
(သံေခ်ာင္း ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီး၏ ေနအိမ္)
“ကဲ..သမၼတႀကီး..ထိုင္ပါ... ကြၽန္ေတာ္ တစ္ေန႔ ႏွစ္ေထာင္ထဲပဲ အကုန္ခံၿပီး သမၼတႀကီးကိုပါ တစ္ေနကုန္ ဧည့္ခံပါ့မယ္...ၾကည့္ေနပါ....ခဏေနာ္ သမၼတႀကီး”
ၿဗိတိသွ် ကိုကိုေမာင္က သူ႔အိတ္ကပ္ထဲက လက္ကိုင္ဖုန္းႏွင့္ ျမန္မာ့ပက္က်ိလိပ္ ခ႐ုလုပ္ငန္းမွ ၁၀,၀၀၀ တန္ ေငြျဖည့္ကတ္ တစ္ခုကို ထုတ္ၿပီး ေငြျဖည့္ေနေလသည္...။
“ဟေကာင္...ၿဗိတိသွ်...မင္းေျပာေတာ့ တစ္ေန႔ ႏွစ္ေထာင္ဆို...အခု ေငြျဖည့္တာေတာင္ တစ္ေသာင္းကုန္ေနၿပီ...”
“ဟာသမၼတႀကီး ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ေနစမ္းပါဗ်ာ... က်ဳပ္တို႔ အစိုးရအဖြဲ႔ဝင္ေတြ ဆိုတာ ႏွစ္ေထာင္တည္းနဲ႔ တစ္ေနကုန္ ဧည့္သည္ကိုပါ ဧည့္ခံလို႔ ရတယ္ဆိုတာ ၾကည့္ေန...”
ထိုအခ်ိန္တြင္
“ေတာ့ ဦးကိုကိုေမာင္ ေလေတြ ပန္းမေနနဲ႔ ဒီမွာပဲ ဆီကုန္ၿပီ...လုပ္ေပးဦး”
မီးဖိုခန္းအတြင္းမွ ေလဒီ ကိုကိုေမာင္၏ ေအာင္ျမင္ ခံ့ညားလွစြာေသာ မေသးမွ်င္ အသံက စီခနဲ ထြက္လာသည္...။
“ေအးပါ..ေမရယ္...အခုပဲ စီစဥ္လ္ိုက္ပါ့မယ္”
ပဲဆီ ဆိုေတာ့...အနည္းဆုံး ငါးေထာင္ေလာက္ေတာ့ လစ္မွာပဲ... ဟြန္း ဒီၿဗိတိသွ်ေကာင္ေတာ့ အာေခ်ာင္ၿပီး ဒုကၡေရာက္ေနၿပီ ဟူေသာ အေတြးျဖင့္ သမၼတႀကီး ဦးသံေခ်ာင္းက ၎၏မူပိုင္ ဒိုင္ႏိုေဆာ အၿပံဳးေလး ၿပံဳးကာ ၾကည့္ေနေလသည္..။
“အဟဲ...ဒါမ်ား အလြယ္ေလးပါ...တီ...တီ...ဟဲလို...ေအး...ေရေပၚဆီ ကုမၸဏီကလားေဟ့...”
“ေအး ငါ ကာကြယ္ေရး ဝန္ႀကီးပါကြ...မင္းတို႔ MD ကို ေျပာလိုက္ကြာ...ၿပီးခဲ့တဲ့ အပတ္က မင္းတို႔ တင္ဒါရထားတဲ့ တပ္မေတာ္ရိကၡာအတြက္ စားအုန္းဆီ သြင္းမဲ့ကိစၥက အဆင္မေျပဘူးလို႔... ဒီမွာ သမၼတက အေရာအေႏွာ ကုမၸဏီကိုပဲ တင္သြင္းရမယ္ ဆိုၿပီး ေျပာေနတယ္...အဲဒါ...ဟမ္... ဘာ... အဲ့လို မျဖစ္ဘူးကြ... ငါက လူႀကီးနဲ႔ အလုပ္လုပ္ေနတာ... မအားဘူးကြ... အိမ္မွာ ပဲဆီကုန္ေနလို႔ ဒ႐ိုင္ဘာကို လႊတ္ဝယ္ခိုင္းထားတယ္... ဟမ္... ငါးပိႆာလား... ေဟ့ေကာင္ ဆယ္ပိႆာ လုပ္လိုက္… သမၼတကို ငါအရက္တိုက္ၿပီး ေဖ်ာင္းဖ်ေပးမယ္...မင္းတို႔မို႔လို႔ေနာ္...ငါတျခားသူဆို အဲ့ေလာက္ မလုပ္ေပးဘူး... ဒါၿဗဲ...ဂြပ္...”
“တူတူ..ဟဲလို... ဥကၠ႒လား...က်ဳပ္ ကိုကိုေမာင္ပါ... အင္း... ခင္ဗ်ားတို႔ ဟိုေန႔က ဆိပ္ကမ္းမွာ တင္ေနတဲ့ ဆန္ေတြကိစၥ ေျပာခ်င္လို႔.. ဟုတ္တယ္... ခင္ဗ်ားတို႔ သေဘၤာ ေနာက္သံုးရက္အတြင္း ကမ္းက မခြာပါနဲ႔... က်ဳပ္တို႔ လုံၿခံဳေရးအတြက္ စစ္ေဆးဖို႔ ကာလုံ အစည္းအေဝးက မွတ္ခ်က္ခ်ထားတယ္... ဟာ...ေဟ့လူ တာဝန္က တာဝန္ပဲဗ်... က်ဳပ္တို႔ ျပတ္ျပတ္ပဲ... အင္း...ေပၚဆန္းပဲေနာ္...ဟိုတစ္ခါကလို ဆန္ကြဲေတြ မပါေစနဲ႔ဗ်ာ... ေအးေအး... မနက္ျဖန္ ထြက္လိုက္ေလ...က်န္တာ ကြၽန္ေတာ္ ၾကည့္ေျပာထားေပးမယ္... ဟုတ္ၿပီလား...”
“ဟဲလို... ညီေလး ခ႐ိုနီဗိုက္ပူလား... ေအး...ငါ့ညီ... ဟိုတစ္ေလာက ငါ့ညီ အစ္ကို႔ကို ေျပာထားတဲ့ မုံ႐ြာက တပ္ပိုင္ေျမ ဧက ၂၀ ကိစၥေလ... အင္း အဲဒါ ကိုေလပြကလည္း လာေျပာေနတယ္ကြာ စက္႐ုံ ေဆာက္ခ်င္လို႔တဲ့... အဲဒါ...အို မလိုပါဘူးညီရာ...မင္းအစ္မကိုသာ ဖုန္းဆက္လိုက္၊ မီးဖိုေခ်ာင္ ဟင္းခ်က္စရာ ကိစၥပဲ သူကေခါင္းစားေနတာ... ေအးေအး... ကိုယ့္အတြက္လား... ရပါတယ္ကြ... ခ်ီးဗက္စ္ေလာက္ဆို အဆင္ေျပပါတယ္... ေအးေအး...”
“ဟဲလို...ေအး ငါဝန္ႀကီးပါကြ... မင္းတို႔ တင္ထားတဲ့ ေငြနဲ႔ မင္းတို႔ေဆာက္တဲ့ အေဆာက္အအံုနဲ႔ ကုန္က်စရိတ္ေတြက မကိုက္ဘူးလို႔ ေဆာက္လုပ္ေရးဝန္ႀကီး ခုပဲ ဖုန္းဆက္တယ္... ေအး မင္းတို႔ ကန္ထ႐ိုက္ေတြကြာ.... ေအး...ညေန ငါကိုယ္တိုင္ လာစစ္မယ္... လာသာစစ္မယ္ ေျပာတာ သမၼတႀကီးက အိမ္ေရာက္ေနတာ...ပထမ သူ႔ကို ေဂါက္ကြင္း လိုက္ပို႔ၿပီး ဧည့္ခံဖို႔...မင္းတို႔ကိစၥ ေပၚလာတာနဲ႔ကြာ... ကေတာက္စ္... ေဟ...ဟိတ္ေကာင္ ငါတို႔က ပန္းကုံးပါ စြပ္မွာကြ... အနင္းအႏွိပ္ပါ ပါေစေနာ္... ေအး...ေအး... ဒီလိုသိတတ္ရင္လည္း ေတာ္ေသးတာေပါ့... ျပည္သူ႔သံေခ်ာင္းလည္း ေရာက္ေနလို႔ မင္းတို႔ ကံေကာင္းသြားတယ္ မွတ္ပါ... ဟြင္း...ဟြင္း...ဂြပ္...”
ၿဗိတိသွ် ကိုကိုေမာင္က ဖုန္းကိုခ်လိုက္ၿပီး သမၼတႀကီးဘက္ လွည့္ကာ ျခင္ေထာင္သံျဖင့္ -
“ကဲ သမၼတႀကီး ေဂါက္ကြင္းကို လစ္ၾကစို႔... ၿပီးရင္ စင္တင္မွာ ပန္းကုံးစြပ္မယ္၊ ၿပီးရင္ မာဆတ္မွာ ဒခ်ိ ဒခ်ိတာေပါ့...လာ...”
ကားေပၚေရာက္ၿပီးေနာက္ သမၼတႀကီးမွ မအူမလည္ မ်က္ႏွာေပးျဖင့္ “ေဟ့လူ ေနစမ္းပါဦး...ဘယ္မလဲ ခင္ဗ်ားေျပာတဲ့ ႏွစ္ေထာင္ဆို ေလာက္တယ္ဆို... အခု ဟာေတြက အလကား ရေနတာခ်ည္းပဲဗ်...”
“အာ...ေလာကမွာ ဘယ္အရာမွ အလကားမရဘူး သမၼတႀကီးရ” ကဲအခု ဆီေရာ...ဆန္ေရာ...ဟင္းခ်က္စရာေရာ... အရက္တစ္လုံးေရာ...သမၼတႀကီးနဲ႔အတူ ေဂါက္႐ိုက္ၿပီး ဒခ်ိဒခ်ိဖို႔ေရာ...အားလုံးဟာ အလကားမရဘူး...ဒီမွာၾကည့္..။
“တီ..တီ..တီ..လူႀကီးမင္း၏ ႀကဳိတင္ေငြေပး လက္က်န္ေငြမွာ ရွစ္ေထာင့္ႏွစ္ရာ တစ္ဆယ့္ႏွစ္က်ပ္” ျဖစ္ပါတယ္ရွင္..။
“ကဲ..ေတြ႔ၿပီလား သမၼတႀကီး... ခုန တစ္ေသာင္းကတ္ ထည့္ထားတာ...အခုမွ တစ္ေထာင့္ခုနစ္ရာ ရွစ္ဆယ့္ရွစ္က်ပ္ပဲ ကုန္ေသးတယ္...ႏွစ္ေထာင္ေတာင္ မျပည့္ဘူး ...
ကဲ မေျပာလား ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ တစ္ေန႔ ႏွစ္ေထာင္ကုန္ရင္ ေလာက္ပါတယ္ဆိုေန...ငြင္း...ငြင္း”
“ဟုတ္ပဗ်ဳိ႕... ေတာ္လိုက္တဲ့ ႏွစ္ေထာင္တန္ ဝန္ႀကီး... က်ဳပ္ေတာင္ ပညာေတြ ရသြားၿပီ ကိုင္း... ၿဗိတိသွ်ႀကီးေရ.... ဟိုးေရွ႕က ဖုန္းဆိုင္မွာ ခဏရပ္ဗ်ာ... က်ဳပ္လည္း ခင္ဗ်ားလိုပဲ တစ္ေသာင္းတန္ ကတ္ေလးတစ္ကတ္ေလာက္ ဝယ္ျဖည့္ထားခ်င္လို႔...”
ၿဗိတိသွ်ကိုကိုေမာင္
(သံေခ်ာင္းပါတီ)
ACM Re-Post 25-5-2014
ACM Credit To: The Voice Weekly
မိတ္ေဆြ-ဒီလင္႔ ၂ ခုကို Click ႏွိပ္ရုံျဖင္႔သတင္းအစုံကိုဖတ္ႏိုင္ပါသည္။
https://www.facebook.com/excellencemedia
http://www.ayechanmon-news1.com/](https://fbcdn-sphotos-f-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash4/t1.0-9/s403x403/10325184_648390325252504_5316011454300219174_n.jpg)
Post a Comment