Saturday, November 9, 2013
+(Custom).jpg)
ဧရာ၀တီတိုင္းေဒသႀကီး ပုသိမ္ၿမိဳ႕ ကမ္းနားလမ္းက ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမမွာ ၿပီးခဲ့တဲ့ ေအာင္တိုဘာလ ၂၅ ရက္ေန႔က စီးပြားေရးဘာသာရပ္ဆုိင္ရာေဟာေျပာပဲြတခု က်င္းပခဲ့ပါတယ္။
တိုင္းေဒသႀကီးအစိုးရအဖဲြ႔ရဲ႕အစီအမံနဲ႔လုပ္ခဲ့တဲ့ ဒီေဟာေျပာပဲြကို ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ရဲ႕အႀကံေပးေတြျဖစ္တဲ့ စီးပြားေရး ပညာရွင္ ေဒါက္တာ ေအာင္ထြန္းသက္နဲ႔ ေဒါက္တာေမာင္ေအာင္တို႔ လာေရာက္ေဟာေျပာခဲ့ၾကပါတယ္။
တက္ေရာက္နားေထာင္သူေတြကေတာ့ ဧရာ၀တီတိုင္းလႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒ ဦးတင္စိုးဦးေဆာင္တဲ့ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြ၊ အစိုးရအဖဲြ႔ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးသိန္းေအာင္ ဦးေဆာင္တဲ့ အစိုးရအဖဲြ႔၀င္အားလံုး၊ ဧရာ၀တီတုိင္းထဲကရွိသမွ် ခရိုင္နဲ႔ ၿမိဳ႕နယ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးအားလံုး ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါ့အျပင္ လူမႈကူညီေရးအသင္းေတြ၊ လူမႈကြန္ယက္ေတြ၊ အန္ဂ်ီအိုေတြ၊ အမ်ားပိုင္ကုမၸဏီေတြ၊ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္ေတြ၊ ၿမိဳ႕နယ္စည္ပင္သာယာေရးေကာ္မတီေတြ၊ ၿမိဳ႕နယ္ဖြံ႔ၿဖိဳး တိုးတက္ေရး အေထာက္အကူျပဳအဖဲြ႔ေတြ စသျဖင့္ လူလည္းမ်ားသလို အဖဲြ႔လည္း ေပါင္းစံုျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအဖဲြ႔ေတြအားလံုးကိုလည္း တိုင္းအစိုးရကပဲ ဖိတ္ၾကားခဲ့တာပါ။
ေဒါက္တာေအာင္ထြန္းသက္ဟာ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတအႀကံေပးအျပင္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္၊ စီးပြားေရးတကၠသိုလ္၊ ႏိုင္ငံေတာ္ကာကြယ္ေရး တကၠသိုလ္ေတြမွာ ဧည့္ပါေမာကၡအျဖစ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနသူျဖစ္ၿပီး ယခင္တုန္းက က်န္းမာေရး၀န္ႀကီးဌာန ညႊန္ၾကားေရးမွဴးခ်ဳပ္၊ ကုလသမဂၢကေလးမ်ား ရံပံုေငြအဖဲြ႔ (UNICEF) ရဲ႕အႀကီးတန္းအႀကံေပးအျဖစ္လည္း တာ၀န္ယူခဲ့ဖူးသူပါ။
အစိုးရတိုင္း၊ ခရိုင္၊ ၿမိဳ႕နယ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးေတြအပါအ၀င္ ဌာနဆုိ္င္ရာ၀န္ထမ္းအမ်ားစု တက္ေရာက္နားေထာင္ခဲ့တဲ့ အဲဒီေဟာေျပာပဲြမွာ ေဒါက္တာေအာင္ထြန္းသက္ ေဟာေျပာခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြဟာ မွတ္သားဖြယ္ရာျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ေကာင္းႏိုးရာရာေတြကို ဧရာ၀တီပရိသတ္ေတြအတြက္ ေကာက္ႏႈတ္ေဖာ္ျပ ေပးလုိက္ပါတယ္။
၀န္ထမ္းေတြလာဘ္စားတာကို ရွက္တတ္ၾကပါ
“အခုျဖစ္ေနတာက အဂတိလုိက္စားမႈဟာ ယဥ္ေက်းမႈလိုျဖစ္ေနသလားလို႔။ အဲဒါကို ဆရာတို႔တားဖို႔လိုတယ္။ ရွက္တတ္ဖို႔လိုတယ္။ အဂတိလုိက္တားစာ ရွက္စရာပါ။ ၁ က်ပ္ယူလည္း အဂတိ လုိက္စားတာပဲ။ ၁ သန္းယူလည္း အဂတိလုိက္စားတာပဲ။ ယူလည္းမယူဘူး။ ေပးလည္း မေပးဘူးဆုိတဲ့ မာန္မာနေတြ ထားၾကပါ။ ရတာေလးနဲ႔ ေလာက္ေအာင္သံုးမယ္ဆိုတဲ့စိတ္က အေရးႀကီးပါတယ္”
“ဒီ Corruption (အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈ) ကို ၀ိုင္းထိမ္းၾကရေအာင္။ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္တို႔လည္း တာ၀န္ယူၿပီး ထိန္းပါ။ လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒လည္း တာ၀န္ယူၿပီးလုပ္ပါ။ လူႀကီးေတြ တာ၀န္ယူရံုတင္ မဟုတ္ဘူး လူတဦးခ်င္း တေယာက္ခ်င္း တာ၀န္ယူမွရမယ္”လို႔ သူက ေျပာဆိုခဲ့ပါတယ္။
ခိုင္းမွလုပ္တာကို ျပင္၊ မခိုင္းဘဲလုပ္တတ္ေအာင္ သင္
“အခုျဖစ္ေနတာက ေခါက္ရိုးေတာ္ေတာ္က်ဳိးေနၿပီ။ ႏွစ္ေပါင္းက ၆၀ ေလာက္ရွိၿပီ။ ေခါက္ရိုးက်ဳိးေနတာ ဒီပံုစံပဲ။ ပံုစံသစ္နဲ႔လုပ္ပါလို႔ေျပာလည္း မလုပ္တာက ေတာ္ေတာ္ ခက္ေနတယ္။ ခိုင္းရင္ေတာ့လုပ္မယ္။ မခုိင္းရင္မလုပ္ဘူး။ အမိန္႔ေပးရင္လုပ္မယ္။ အမိန္႔မေပးရင္ ဒီတုိင္းထုိင္ေနမယ္။ ဒီလုိေတြျဖစ္ေနတယ္။ တာ၀န္ယူမွရမယ္။ ခိုင္းမွ လုပ္တဲ့လူဆိုတာ ေတာ္ေတာ္အားနည္းတာပဲ။ မခုိင္းဘဲ လုပ္တတ္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကပါ”
“ခရိုင္ကလူေတြ၊ ၿမိဳ႕နယ္ကလူေတြ ငါလုပ္ေနရတာသည္ တာ၀န္နဲ႔လုပ္ေနတာမဟုတ္ဘူး။ လုပ္ဖို႔လိုတဲ့အတြက္ လုပ္ေနတာျဖစ္ရမယ္။ သူမ်ားအတြက္ အလုပ္အေကၽြးျပဳေနတာ ျဖစ္ရမယ္။ အဲဒီစိတ္ရမွျဖစ္မွာ။ အဲဒီစိတ္မရွိရင္ ၀တ္ေက်တန္းေက်ပဲ။ အစိုးရ၀န္ထမ္းကို လူေတြစိတ္ညစ္တာက ၀တ္ေက်တန္းေက်လုပ္ေနလို႔။ အဲဒီစိတ္ျပင္မွျဖစ္မယ္။ လုပ္ခ်င္တဲ့စိတ္ ပါမွျဖစ္မယ္”
ျပည္သူကုိအေစခံမွ ၀န္ထမ္းေကာင္း
“မနက္ရံုးလာတဲ့အခ်ိန္ကတည္းက ငါဒီေန႔ျပည္သူအတြက္ဘာလုပ္ေပးရမလဲဆိုတာ စဥ္းစားၾကပါ။ အဲဒါမွ ျပည္သူ႔၀န္ထမ္းေကာင္း ျဖစ္မွာပါ။ ဆရာတို႔မွာ ေပးတဲ့အက်င့္ ေပ်ာက္သြားၿပီ။ ရတာကိုပဲ စဥ္းစားၾကတယ္။ ရာထူးေလးရတာနဲ႔ ငါဘာရမလဲဆိုတဲ့ ေမးခြန္းေမးတယ္။ အင္မတန္ ရွက္ဖို႔ေကာင္းတယ္။ အမွန္က ရာထူးရရင္ ငါျပည္သူေတြ အတြက္ ဘာလုပ္ေပးရမလဲ စဥ္းစားရမွာ”
“သူမ်ားကိုအလုပ္အေကၽြးျပဳတဲ့လူဟာ စိတ္ခ်မ္းသာပါတယ္။ ျပည္သူအတြက္ အသက္ရွင္တဲ့ လူေတြျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကပါ။ Service Ledarship (အေစခံတဲ့ေခါင္းေဆာင္) ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကပါ။ ငါသည္ေခါင္းေဆာင္။ သို႔ေသာ္လည္း ငါျပည္သူကို အေစခံမယ္။ ငါ့ရဲ႕ သခင္က ျပည္သူေတြ။ အဲဒီလိုျဖစ္ရင္ ပံုစံေျပာင္းသြားလိမ့္မယ္။ အရင္ပံုစံမွာ ငါက ၀န္ထမ္းလို႔ ေျပာလုိက္တာနဲ႔ ငါကသခင္။ ကၽြန္ကဘယ္သူလဲ။ ျပည္သူေတြ။ အခုေခတ္က ပံုစံေျပာင္းသြားပါၿပီ”
တာ၀န္သိဖို႔၊ တာ၀န္ယူဖို႔၊ တာ၀န္ခံဖို႔
“အခုေခတ္က အမိန္႔ကိုေစာင့္တဲ့ ျပည္သူ႔၀န္ထမ္းေတြမ်ားေနတယ္။ ေမးလိုက္ရင္ အထက္ကို တင္ျပထားတယ္ခ်ည္းပဲ ေျပာတယ္။ အထက္ကလည္း အေ၀းႀကီးပဲ။ ျပန္က်မလာဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲ။ မလုပ္ခ်င္လို႔။ လူႀကီးေတြက တာ၀န္ေပးထားတာ ကိုယ့္အဆင့္နဲ႔ကိုယ္ တာ၀န္ ယူဖို႔ေလ။ ခရိုင္မွာတာ၀န္ရွိတဲ့လူ တိုင္းကိုတင္ျပစရာဘာမွမရွိဘူး။ ကိုယ့္ဟာကုိ ရွင္းလို႔ရတယ္။ ၿမိဳ႕နယ္ကလူကလည္း ကိုယ့္ၿမိဳ႕နယ္နဲ႔ကိုယ္ ရွင္းလို႔ရတယ္။ အခုေတာ့ ကိုယ္မလုပ္ခ်င္ေတာ့ အေပၚကိုတင္တယ္။ ျပည္သူေတြရဲ႕ဆႏၵကိုမျဖည့္ဆည္းႏိုင္တာ ဘာေၾကာင့္လဲ။ ေႏွးလို႔။ ဘာလို႔ေႏွးလဲ အေပၚတင္လို႔။ မထိေရာက္ဘူး။ အဲဒါေတြ က်ေနာ္တို႔ ျပင္ရေအာင္။
“Accountability ဆိုတာ တာ၀န္သိတာ။ အစိုးရဆိုတာ တာ၀န္သိဖို႔လိုတယ္ေနာ္။ တာ၀န္သိရံုတင္မရဘူး။ တာ၀န္ယူရမယ္။ တာ၀န္ယူရံုတင္မရဘူး။ တာ၀န္ခံရမယ္။ ဒီ ၃ ခ်က္ကို မရရင္ေတာ့ လုပ္လို႔မရဘူး။ အခုေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက တာ၀န္လည္းမသိဘူး။ တာ၀န္လည္းမယူဘူး။ တာ၀န္လည္းမခံဘူး”
“ျပႆနာျဖစ္လာရင္ ငါနဲ႔မဆုိင္ဘူး။ သူမ်ားနဲ႔ဆုိင္တယ္ေျပာတယ္။ ကိုယ္သည္၀န္ထမ္းေနာ္။ ကိုယ့္မွာတာ၀န္ရွိတယ္။ ကိုယ္တာ၀န္ယူရမယ္။ ဒီအလုပ္မေအာင္ျမင္ရင္ ထြက္တယ္။ အမ်ားပိုင္ကုမၸဏီ ရံွဳးသြားရင္ ဥကၠ႒ထြက္တယ္။ အမႈေဆာင္ထြက္တယ္။ အဲဒါ တာ၀န္ခံတာ။ ရွံဳးလည္း ကိစၥ မရွိဘူး။ သူ႔ဘာသာရွံဳးတာပဲ။ ငါကေတာ့ဥကၠ႒ရာသက္ပန္လုပ္မွာပဲ။ အဲဒါမ်ဳိးက တာ၀န္မခံတဲ့ျပႆနာေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနတယ္”
မွန္တာေျပာပါ။ မွန္တာ တင္ျပပါ
“အေရးႀကီးဆံုးက အခုေခတ္မွာအရာရာက ပြင့္လင္းျမင္သာမႈရွိဖို႔လိုပါတယ္။ ေျပာရင္ သိပ္လြယ္တာပဲ။ ဒါေပမယ့္မပြင့္လင္းၾကဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုမယံုလို႔။ ကိုယ့္ကိုယ္ကုိယံုၾကည္မႈအျပည့္ရွိတဲ့လူက ပြင့္လင္းတယ္။ ဟန္ေဆာင္စရာမလိုဘူး။ ဒီေန႔ကစၿပီး ျပည္သူ႔၀န္ထမ္းေတြ ဟန္မေဆာင္ၾကပါနဲ႔။ ရွိတာရွိတဲ့အတိုင္းတင္ျပ။ သမၼတကလည္းအားေပးတယ္။ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ကလည္းအားေပးတယ္။ မွန္တာကိုေျပာရဲရမယ္”
“အခုျဖစ္ေနတာဘာလဲ။ ၾကည့္လိုက္ရင္ အစည္းအေ၀းေတြထုိင္ေနၾကတယ္။ လုပ္စရာမရွိရင္ အစည္းအေ၀း လုပ္တယ္။ ဌာနမွဴးေတြ အႀကီးအကဲေတြဘယ္ေရာက္ေနလဲ။ အစည္းအေ၀းထဲမွာ။ ဘာထုိင္လဲ။ မသိဘူး။ ထိုင္တာပဲ။ အစည္းအေ၀းထိုင္တာမွာ ဘာေျပာလဲ။ ဘာမွမေျပာဘူး။ ၿငိမ္ၿပီးနားေထာင္ေနတယ္။ အစည္းအေ၀းဆံုးျဖတ္တာ သေဘာတူလား။ တူတယ္။ ဘာသေဘာတူလဲ။ မသိဘူး။ ထိုင္ရံုသက္သက္နဲ႔ေတာ့ အစည္းအေ၀း မလုပ္ၾကနဲ႔ေတာ့။ အစည္းအေ၀းတက္ရင္ ေျပာရမယ့္တာ၀န္၊ ေဆြးေႏြးရမယ့္တာ၀န္၊ တင္ျပရမယ့္တာ၀န္ ကိုယ့္မွာရွိတယ္။ အဲဒါကိုလက္ခံမွရမယ္”
အစုိးရအေပၚ ျပည္သူယံုဖို႔ အရမ္းအေရးႀကီးတယ္
“ျပည္သူနဲ႔ အစိုးရဌာနနဲ႔ နီးစပ္ဖို႔လိုတယ္ေနာ္။ ျပည္သူနဲ႔အစိုးရနဲ႔က ကင္းကြာလို႔မရဘူး။ အစိုးရဌာနကို လူေတြမဆက္ဆံခ်င္တာ ဘာေၾကာင့္လဲ။ ေႏွးလို႔။ အစိုးရရံုးေတြနဲ႔ ဆက္ဆံရင္ အလုပ္ေတြက မၿပီးေတာ့ဘူး။ ပံုေသနည္းေတာင္ ရွိေနသလိုပဲ။ အစိုးရရံုးေတြမွာ တရံုးနဲ႔ တရံုး။ စားပဲြတခုနဲ႔တခု ၁ ေပကြာရင္ ၁ ပတ္ၾကာတယ္။ ၂ ေပကြာရင္ ၂ ပတ္ၾကာတယ္။ ၾကာမွ ေရေလာင္းမွာကိုး။ အဲဒီအက်င့္ဘယ္လိုျပင္မလဲဆိုတာ ဆရာတို႔စဥ္းစားေပးပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီမွာရွိတဲ့ ဌာနဆုိင္ရာအႀကီးအကဲေတြ ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္ျပန္ၾကည့္ၾကပါ။ ဘာေၾကာင့္ ဒီေလာက္ေႏွးေနတာလဲ။ ဘာေၾကာင့္ခ်က္ျခင္းလုပ္ေပးလို႔ မရတာလဲ။ အခုျဖစ္တဲ့အလုပ္ကို ဘာေၾကာင့္ ၁ ပတ္ေစာင့္ခုိင္းမလဲ။ ခ်က္ျခင္းလုပ္ေပးလို႔မရဘူးလား။ အဲ့လိုျဖစ္ေအာင္ စဥ္းစားေပးပါ။ မဟုတ္ရင္ အစိုးရအေပၚမွာ ျပည္သူေတြယံုၾကည္မႈ အားနည္းလာပါလိမ့္မယ္”
“Trust ယံုၾကည္မႈကလည္း အရမ္းအေရးႀကီးပါတယ္။ အစိုးရရံုးေတြမွာ ဘာေၾကာင့္ အားေနရင္ မွတ္ခ်က္ေတြေရးေနသလဲဆိုရင္ Trust (ယံုၾကည္မႈ) မရွိလို႔။ မယံုေတာ့ တေယာက္ထဲ လက္မွတ္ထိုးရင္လည္းမရဘူး။ ေနာက္တေယာက္ လက္မွတ္ထိုး။ ေနာက္တေယာက္ ထိုးလည္း မရဘူး။ ထပ္ဆင့္လက္မွတ္ထိုး။ စာမ်က္ႏွာတခုလံုး လက္မွတ္ေတြခ်ည္းပဲ။ တကယ္ေတာ့ ေသေဖာ္ညိႈတာေပါ့ေနာ္။ အားလံုးက အလိုတူအလုိပါေတြကိုး။ ကိုယ့္အဆင့္နဲ႔ကိုယ္ တာ၀န္ယူတတ္တဲ့လူေတြျဖစ္ေအာင္ လုပ္ၾကရမွာေနာ္”
“ျပည္သူေတြမွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြရွိတယ္။ ေတာင့္တမႈေတြရွိတယ္။ အဲဒါေတြကို ျဖည့္ဆည္းႏိုင္ရင္ Trust (ယံုၾကည္မႈ) ရွိလာပါလိမ့္မယ္။ Good Governance ကုိ စဥ္းစားမယ္ဆုိရင္ ျပည္သူက ယံုၾကည္မႈရွိဖို႔လိုတယ္”
“ျပည္သူက ဘာကိုေမွ်ာ္လင့္သလဲ။ တရားတာကို ေမွ်ာ္လင့္တယ္။ အစိုးရအဖဲြ႔ကလုပ္ရင္ Fair (မွ်တမႈ) ျဖစ္တယ္။ မ်က္ႏွာမလုိက္ဘူး။ အဲဒါကိုေမွ်ာ္လင့္တာ။ ေငြမ်ားေငြႏိုင္၊ ေရမ်ားေရႏိုင္၊ မီးမ်ားမီးႏိုင္ဆိုတာ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒါကိုသူတို႔ကေမွ်ာ္လင့္တယ္။ တို႔၀န္ထမ္း၊ တို႔အရာရွိေတြဟာ ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ ဘ႑ာေငြေတြကို စနစ္တက်သံုးစဲြတတ္သူေတြလို႔ ေမွ်ာ္လင့္တယ္။ တို႔ကအစိုးရပဲကြာ။ ျပည္သူေတြယံုတာ မယံုတာ တို႔ကိစၥမဟုတ္ဘူးလို႔မ်ား မစဥ္းစားနဲ႔ေနာ္။ အစုိးရအေပၚ ျပည္သူယံုဖို႔ အရမ္းအေရးႀကီးတယ္”
၀န္ႀကီးဌာနေတြ ညိွႏိႈင္းေဆာင္ရြက္ၾကပါ
“၀န္ႀကီးဌာနအခ်င္းခ်င္း ညိွဖို႔လည္းအေရးႀကီးပါတယ္။ အခုက ညွိကို မညွိတာ။ ပညာေရးလို႔ေျပာရင္ Education Ministry (ပညာေရး၀န္ႀကီးဌာန) လို႔ စဥ္းစားလို႔ မရဘူး။ ပညာေရး၀န္ႀကီးဌာနလို႔စဥ္းစားလိုက္တာနဲ႔ အဲဒါရွံဳးသြားၿပီ။ ပညာေရးကို ပညာေရး၀န္ႀကီးဌာန တခုတည္းကပဲလုပ္ရမယ္ဆုိရင္ ပညာေရးတုိးတက္မွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ Education Sector ပညာေရးက႑ကို စဥ္းစားမွရမယ္။ ပညာေရးမွာ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ေတြ မပါလို႔ မရဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ေတြက ပညာေရးကထြက္လာတဲ့လူေတြကို အလုပ္ေပးတဲ့လူေတြ။ ပညာေရးလို႔ေျပာရင္ က်န္းမာေရးမပါလို႔မရဘူး။ အားကစား မပါလို႔ မရဘူး။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ညိွႏိႈင္းဖို႔ကလည္း အင္မတန္အေရးႀကီးပါတယ္”
၀န္ထမ္းမ်ားလုိက္နာရန္ “ျပဴတင္းေပါက္နဲ႔မွန္”
“ဌာနမွာ ေအာင္ျမင္မႈရရင္ ဒီဌာနေအာင္ျမင္ရင္၊ တုိင္းေဒသႀကီးေအာင္ျမင္ရင္၊ လႊတ္ေတာ္ႀကီးေအာင္ျမင္ရင္ ျပဴတင္းေပါက္ကိုၾကည့္လုိက္ပါ။ ေဟာဒီလူေတြအားလံုးေၾကာင့္ ငါ့ဌာနမွာရွိတဲ့လူေတြအားလံုးေၾကာင့္ ဒီဌာနႀကီးေအာင္ျမင္တာလို႔ သံုးသပ္လို႔ရတယ္။ ျပဴတင္းေပါက္ကို ၾကည့္တာကိုး”
“အဲဒီဌာနမွာ အခက္အခဲရွိလို႔ မေအာင္ျမင္ရင္ေတာ့ မွန္ ထုတ္ၾကည့္ပါ။ ဘယ္သူ႔ျမင္လဲ။ ကိုယ္ျမင္တယ္။ ဒီဌာနမေအာင္ျမင္တာ သူတို႔ေၾကာင့္မဟုတ္ဘူး။ ငါ့ေၾကာင့္။ အဲဒါ တာ၀န္ယူတဲ့လူေနာ္”
“အခုေတာ့ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေနတယ္။ ေအာင္ျမင္ရင္ေတာ့ မွန္ေလး တထုတ္ထုတ္နဲ႔။ ၾကည့္လို႔ကို မ၀ဘူး။ ေဟာဒီဌာနႀကီးေအာင္ျမင္တာသည္ ငါ့ေၾကာင့္။ ေဟာဒီ၀န္ႀကီးဌာန ေအာင္ျမင္တာ ငါ့ေၾကာင့္။ အဲဒီဌာနမွာ တခုခုလည္းမေကာင္းတာလည္းေတြ႔ေရာ အဲဒီမွန္ေလးကုိ အသာေလးခ်ၿပီးေတာ့ ျပဴတင္းေပါက္ကိုၾကည့္လုိက္ေတာ့ ေဟာဒီလူေတြျမင္တယ္။ ငါေျပာတာ မလုပ္တဲ့ေကာင္ေတြဆုိၿပီးေတာ့ေပါ့။ အဲဒါေလး သတိထားေနာ္”
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ကဲ...ဒါကေတာ့ ပုသိမ္ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမမွာ ေဒါက္တာေအာင္ထြန္းသက္ ေဟာေျပာခ်က္ထဲက
ေကာင္းႏိုးရာရာ ေကာက္ႏႈတ္ ေဖာ္ျပခဲ့တာပါ။
ေဒါက္တာေအာင္ထြန္းသက္ရဲ႕ ေဟာေျပာခ်က္ေတြကို လူမႈကြန္ရက္နဲ႔ လူမႈကူညီေရးအသင္း အဖဲြ႔ေတြကေတာ့ အေတာ္ေလးအားရေက်နပ္တယ္လုိ႔ ေျပာၾကပါတယ္။ ဧရာ၀တီဘေလာ့ဘ္ ပရိသတ္ႀကီးလည္း ေက်နပ္ႏွစ္သက္မယ္လို႔ ယံုၾကည္ပါတယ္။
ဆလုိင္းသန္႔စင္
ေအးခ်မ္းမြန္ Credit To > ဧရာ၀တီ
Post a Comment