ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိ ယာဥ္မရပ္ရ လမ္းမႀကီးမ်ားတြင္ ရပ္နားထားေသာ ယာဥ္မ်ားကို အေရးယူမႈ စတင္ေနျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ သတင္းမ်ား၊ သတင္းဓာတ္ပံုမ်ား ယခုရက္ပိုင္းအတြင္း ျမင္ေတြ႕ၾကရမည္ ျဖစ္သည္။
ယာဥ္ရပ္နားရျခင္း ျပႆနာသည္ ၿမိဳ႕ျပဆုိင္ရာ ျပႆနာတစ္ရပ္ဟု မွတ္ယူပါက မွတ္ယူႏုိင္သည္။ သို႔ေသာ္ "အမိႈက္မပစ္ရ"၊ "ကြမ္းတံေတြးမေထြးရ"၊ "ေဆးလိပ္မေသာက္ရ"၊ "ေစ်းမေရာင္းရ" အစရွိေသာ စည္းကမ္းသတ္မွတ္ခ်က္ စာတန္းမ်ား၊ ဆိုင္းဘုတ္မ်ားကိုမူ ႏုိင္ငံအႏွံ႔ ျမင္ေတြ႕ႏုိင္ပါသည္။ ဤသည္က အမ်ားလုိက္နာရန္ လိုအပ္ေသာ အေျခခံစည္းကမ္းမ်ားကို ေဒသဆိုင္ရာ အာဏာပိုင္မ်ားအပါအ၀င္ တာ၀န္ရွိ အဖြဲ႕အစည္းအလိုက္ သတ္မွတ္ သတိေပးထားျခင္း ျဖစ္သည္။ ထို႔အတူ အဆိုပါ အေျခခံလုိက္နာရမည့္ စည္းကမ္းမ်ားအတုိင္း အမွန္တကယ္ လိုက္နာေဆာင္ရြက္ျခင္း ရွိ၊ မရွိကုိလည္း အမ်ားျပည္သူ အလြယ္တကူ ျမင္ေတြ႕အကဲခတ္ႏုိင္ပါသည္။
"စ်းမေရာင္းရ" ဆုိင္းဘုတ္အနီး ေစ်းေရာင္းေနျခင္း၊ "ကြမ္းတံေတြးမေထြးရ" သတိေပးဆုိင္းဘုတ္ ကြမ္းတံေတြးေပေနျခင္း၊ "အမိႈက္မပစ္ရ" ဆိုင္းဘုတ္ အမႈိက္မ်ားဖံုးေနျခင္း စသည့္ျမင္ကြင္းမ်ားကို အလြယ္တကူ ျမင္ေတြ႕ႏုိင္ၾကမည္ ျဖစ္သည္။
ဤအေျခအေနမ်ားသည္ အေျခခံ အက်ဆံုးေသာ အေနအထားမ်ားသာ ျဖစ္သည္။ စနစ္၊ စည္းကမ္းဟူသည္မွာ လူတစ္ေယာက္မွအစ ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံအလယ္၊ တစ္ကမၻာလံုးအဆံုး အေရးပါသည္။ လိုအပ္သည္။ စည္းစနစ္မရွိ၊ စည္းကမ္း မလုိက္နာပါက တိုးတက္ျခင္း၊ ေအာင္ျမင္ျခင္း ရရွိမည္ မဟုတ္ပါ။ ျမန္မာမ်ား စည္းကမ္းေဖာက္၍ ထီးနန္းေပ်ာက္ရသည္ဟုပင္ အဆိုရွိသည္။
သို႔ေသာ္ မူ၀ါဒမွန္ကန္ေသာ၊ လက္ေတြ႕ဆန္ေသာ စည္းကမ္းမ်ား၊ စနစ္မ်ားျဖစ္ရန္ လိုအပ္ပါသည္။ သတ္မွတ္ဥပေဒ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းအတုိင္း အတိအက် လိုက္နာရန္ လိုအပ္သလို ထိထိေရာက္ေရာက္ အေရးယူရန္လည္း လိုအပ္ပါသည္။ အရာရာတြင္ အေျခအေနအရပါ၊ မီးစင္ၾကည့္ကရတာပါ ဟူသည္မွာ မျဖစ္သင့္ မျဖစ္ထုိက္ပါ။ ဥပမာအားျဖင့္ ပလက္ေဖာင္းႏွင့္ လမ္းမ်ားေပၚတြင္ ပိတ္ဆို႔ကာ ေစ်းမ်ား ေရာင္းေနၾကသည္။ စီမံခ်က္ရွိေသာေန႔ (အဖမ္းအဆီးရွိေသာေန႔) ၌ ပလက္ေဖာင္းႏွင့္ လမ္းမ်ား ရွင္းလင္းေနသည္။ အဖမ္းအဆီး မရွိေတာ့ေသာ ေနာက္တစ္ေန႔တြင္ အရင္အတိုင္း ျပန္ျဖစ္သြားသည္။ အမွန္တကယ္၌ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္း ျဖစ္ေစ၊ ဥပေဒ ျဖစ္ေစ ထုတ္ျပန္ၿပီးပါက ေရရွည္ ဆက္လက္ ထိန္းသိမ္းရန္ လိုအပ္သည္။
ထို႔အျပင္ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္း ဥပေဒတစ္ရပ္ကို မထုတ္ျပန္ခင္ကတည္းက လိုအပ္ေသာ အခ်က္မ်ားကို ထည့္သြင္းစဥ္းစားရန္ လိုသည္။ ပလက္ေဖာင္းႏွင့္ လမ္းမ်ားေပၚမွ ေစ်းသည္မ်ားကို ရွင္းပစ္မည္ဆိုလွ်င္ ယင္းေစ်းသည္မ်ား၏ ေနာက္တြင္ မွီခိုေနေသာ ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာ ရွိသည္ကို ထည့္သြင္း စဥ္းစားရမည္။ ယင္းကဲ့သို႔ မဟုတ္ပါက ဆင္းရဲမြဲေတမႈ ပေပ်ာက္ေရးဟူသည္ လက္ခုပ္သံရေရးအတြက္ လူၾကားေကာင္း႐ုံ စကားလံုးသာ ျဖစ္ေနပါလိမ့္မည္။ လမ္းေပၚ ေစ်းမေရာင္းရဆိုလွ်င္ ေစ်းေရာင္းရန္ေနရာ သတ္မွတ္ေပးရမည္။ လမ္းေပၚ ယာဥ္မရပ္ရဆုိလွ်င္ ယာဥ္ရပ္နားရန္ ေနရာမ်ား အဆင္ေျပေအာင္ သတ္မွတ္ေပးရမည္။ ဤသည္မ်ားမွာ အေျခခံအက်ဆံုးေသာ ဥပမာမ်ားသာ ျဖစ္သည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ မည္သုိ႔ေသာ ကိစၥရပ္မ်ားတြင္မဆို အေျခအေနအရဟူသည္မွာ လြဲမွားေသာ စီမံခန္႔ခြဲမႈ (Mismanagement) ၏ ျပယုဂ္တစ္ရပ္ပင္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သတိျပဳသင့္ပါေၾကာင္း The Daily Eleven သတင္းစာက ေရးသားအပ္ပါသည္။
ႏို၀င္ဘာလ ၁၇ ရက္ေန႔ထုတ္ The Daily Eleven သတင္းစာ၏ အယ္ဒီတာ့ အာေဘာ္
ေအးခ်မ္းမြန္ Credit To >Eleven Media Group
Post a Comment